Jeff Koons pojawił się w latach 80. jako innowacyjny rzeźbiarz znakomicie wykonanych przedmiotów, które szybko stały się ikonami historii sztuki, czego głównym przykładem jest Królik 1986. Obsada polerowana stal nierdzewna z nadmuchiwanego zajączka wielkanocnego, lustrzane powierzchnie rzeźby mają niesamowity efekt włączania widza w ich chłodne odbicia.
Kolekcja The Broads Koons jest bezkonkurencyjna na całym świecie i zawiera reprezentatywne prace z każdego etapu różnorodnej i ciągle zmieniającej się karierze artysty. Podczas celebrowania dóbr konsumpcyjnych i kwestionowania pojęcia „dobrego smaku”, sztuka Koonsa została krytycznie odebrana jako ironiczny komentarz do dekadencji lat 80. i kultury kapitalistycznej. Sam Koons prezentuje jednak mniej cyniczny pogląd: cytując swój związek z młodym synem, transcendencję i wieczny rezonans piękna jako czynniki motywujące do jego sztuki.
W serii Banality Koons stworzył rzeźby o wymiarach i szczegółach potwornych i absurdalnych. Michael Jackson i Bubbles, 1988, są zarówno fascynującymi, jak i niepokojącymi rozmiarami i uwodzicielskimi porcelanowymi powierzchniami. Martwa biel skóry Jacksona i jego efektowna poza z Bubblesem w dopasowanym ubraniu wywołują mrożący krew w żyłach szereg pytań dotyczących celebrytów i tworzenia obrazów. >
Celebration, trwająca seria Koonsa składająca się z szesnastu obrazów i dwudziestu rzeźb, raduje się rytuałami i obrazami związanymi z urodzinami, świętami i innymi okazjami imprezowymi. Tulipany 1995–2004 należą do Najwspanialsze i najbardziej skomplikowane technicznie obiekty z serii, zapewniające doskonałą iluzję kwiatów balonów, wykonane z bezszwowej i polerowanej stali nierdzewnej. Praca jest uważana za następcę nadmuchiwanych elementów Koonsa z późnych lat siedemdziesiątych XX wieku.
W celu wizualizacji i wyrażenia pragnienia, które często towarzyszy reklamowaniu produktów konsumenckich, dla Triple Hulk Elvis II, 2007, Koons zebrał zdjęcia ze swojej gigantycznej kolekcji fotografii i reklam. Wiele źródeł zostało zestawionych w koncepcyjne schematy, a następnie pomalowane w superrealistyczny, błyszczący sposób. Choć często ukryty i zasłonięty zabawkami i bujnymi kolorami, Koons bierze Elvisa Presleya za swoją główną inspirację.