FormationEdit
Ed McVaney początkowo kształcił się jako inżynier na University of Nebraska, aw 1964 roku został zatrudniony przez Western Electric, a następnie przez Peat Marwick i przeniósł się do Denver w Kolorado w 1968 roku, a później został partnerem w firmie Alexander Grant, gdzie zatrudnił Jacka Thompsona i Dana Gregoryego. Mniej więcej w tym czasie doszedł do wniosku, że jego zdaniem „kultura firmy zajmującej się rachunkowością publiczną jest przeciwieństwem tworzenia oprogramowania. Pomysł poświęcania czasu na coś, za co nie dostajesz zapłaty – rozwój oprogramowania – oni po prostu nie mogłem tego znieść ”. McVaney czuł, że klienci księgowi nie rozumieli, co jest wymagane do rozwoju oprogramowania, i postanowił założyć własną firmę.
Firma „JD Edwards” została założona w 1977 roku przez Jacka Thompsona, Dana Gregoryego i Eda McVaneya; nazwa firmy pochodzi od inicjałów „J” od Jacka, „D” od Dan i „Edwards” od Ed. McVaney obniżył pensję z 44 000 do 36 000 USD, aby zapewnić początkowe finansowanie. Do klientów start-upów należeli McCoy Sales, firma zajmująca się dystrybucją hurtową w Denver i Cincinnati Milacron, producent obrabiarek. Firma otrzymała kontrakt na 75 000 USD na opracowanie oprogramowania systemu dystrybucji hurtowej oraz kontrakt na 50 000 USD z Departamentem Autostrad Kolorado na opracowanie rządowych i budowlanych systemów księgowania kosztów. Pierwszy międzynarodowy Klientem była firma Shell Oil. Shell Oil wdrożył JD Edwards w Kanadzie, a następnie w Kamerunie. Gregory poleciał do Shell Oil w Douala w Kamerunie, aby zainstalować pierwszy międzynarodowy, międzynarodowy, wielowalutowy system oprogramowania klienckiego firmy.
Opracowano koncepcję planowania zasobów przedsiębiorstwaEdit
Ponieważ większość klientów JD Edwards stanowiły firmy średniej wielkości, klienci nie mieli wdrożeń oprogramowania na dużą skalę. IC biznesowa potrzeba ścisłej integracji całej księgowości. Jak wyjaśnił McVaney w 2002 roku, zintegrowane systemy zostały stworzone właśnie dlatego, że „nie można wejść do firmy o średniej wielkości i po prostu podać listę płac. Trzeba włożyć listę płac i koszty pracy, księgę główną, zapasy, środki trwałe i tak dalej. SAP miał taką samą przewagę jak JD Edwards, ponieważ pracowaliśmy dla mniejszych firm, byliśmy zmuszeni spojrzeć na cały szerszy obraz ”. Wymóg ten dotyczył zarówno klientów JDE w Stanach Zjednoczonych i Europie, jak i ich europejskiego konkurenta SAP, którego typowi klienci byli znacznie mniejsi niż firmy z amerykańskiej listy Fortune 500. McVaney i jego firma opracowali oprogramowanie, które można by nazwać oprogramowaniem do planowania zasobów przedsiębiorstwa (ERP) w odpowiedzi na to wymaganie biznesowe.
Uruchomiono światowy system ERPEdit
Ostatecznie sprzedane oprogramowanie nosiło nazwę JD Edwards WorldSoftware, popularnie zwane World. Rozwój rozpoczął się przy użyciu minikomputerów System / 34 i / 36, zmieniając kurs w połowie lat osiemdziesiątych na System / 38, a później przechodząc na platformę AS / 400, gdy stała się dostępna.
Początkowy cel firmy był na opracowywaniu oprogramowania księgowego potrzebnego dla swoich klientów. Świat był skoncentrowany na serwerze, a także z wieloma użytkownikami; użytkownicy uzyskiwali dostęp do systemu za pomocą jednego z kilku terminali komputerowych IBM lub „zielonych ekranów”. oprogramowanie emulatora terminala na swoich komputerach osobistych).
Jako system ERP, World obejmował trzy podstawowe obszary specjalizacji: analityk funkcjonalny / biznesowy, programista / programista oraz CNC / administracja systemem.
Uruchomiono system OneWorld ERPEdit
Pod koniec 1996 roku JD Edwards dostarczył swoim klientom rezultat dużej inicjatywy korporacyjnej: oprogramowanie zostało teraz przeniesione na niezależne od platformy systemy klient-serwer. Edwards OneWorld, całkowicie nowy produkt z graficznym interfejsem użytkownika i dystrybucją buted model obliczeniowy zastępujący stary model zorientowany na serwer. Architektura, którą JD Edwards opracowała dla tej nowszej technologii, zwanej Configurable Network Computing lub CNC, w przejrzysty sposób chroniła aplikacje biznesowe przed serwerami, na których były uruchamiane te same aplikacje, bazami danych, w których były przechowywane dane oraz podstawowym systemem operacyjnym i sprzętem. kwartał 1998 r. JD Edwards miał 26 klientów OneWorld i przestawiał swoich średnich klientów na nową wersję ERP typu klient-serwer. W drugim kwartale 1998 r. JDE miał 48 klientów, a do 2001 r. Firma miała ponad 600 klientów korzystających z OneWorld, co stanowi czterokrotny wzrost w stosunku do 2000 r.
Firma została notowana na giełdzie 24 września 1997 r. Z vice -prezydent Doug Massingill awansowany na dyrektora generalnego po cenie początkowej 23 USD za akcję, notowany na NASDAQ pod symbolem JDEC. W 1998 r. Przychody JD Edwards wyniosły ponad 934 miliony dolarów i McVaney zdecydował się przejść na emeryturę.
Problemy z kontrolą jakości w OneWorldEdit
W ciągu roku od wydania OneWorld klienci i analitycy branżowi dyskutowali o poważnej niezawodności, nieprzewidywalności i innych problemach związanych z błędami . Podczas spotkań grup użytkowników kwestie te były poruszane z kierownictwem JDE. Te poważne problemy z jakością OneWorld były tak poważne, że klienci zaczęli podnosić możliwość pozwów zbiorowych, co doprowadziło do powrotu McVaney na emeryturę jako dyrektor generalny. Na spotkaniu wewnętrznym w 2000 r. McVaney powiedział, że zdecydował się „czekać bez względu potrzeba było, aby OneWorld był w 100% niezawodny „, a tym samym opóźnił wydanie nowej wersji OneWorld, ponieważ” nie zamierzał wypuścić go na ulicę, dopóki nie będzie gotowa na najlepszy czas. ” McVaney zachęcał również klientów do wyrażania opinii, wspierając niezależną grupę użytkowników JD Edwards o nazwie Quest International. Po opóźnieniu aktualizacji o rok i odrzuceniu wszystkich próśb marketingowych o to, co uważał za przedwczesne wydanie, jesienią 2000 roku JD Edwards wydał wersję B7333, teraz przemianowaną na OneWorld Xe.
Pomimo sceptycyzmu prasy, Xe okazał się najbardziej stabilną z dotychczasowych wersji i zrobił duży krok w kierunku przywrócenia zaufania klientów. McVaney ponownie przeszedł na emeryturę w styczniu 2002 r., Chociaż pozostał dyrektorem, a Robert Dutkowsky z Teradyne został mianowany nowym prezesem i dyrektorem generalnym.
Klient internetowy, ciągła ewolucja produktuEdit
Po wydaniu Xe produkt zaczął przechodzić szersze zmiany i kilka nowych wersji. Nowy klient sieciowy, w którym użytkownik uzyskuje dostęp do oprogramowania JD Edwards za pośrednictwem przeglądarki internetowej, został wprowadzony w 2001 r. Ten klient sieciowy był wystarczająco solidny do użytku przez klienta i otrzymał numer wersji aplikacji 8.10 w 2005 r. Pierwsze problemy z wydanie 8.11 w 2005 roku doprowadziło do szybkiego dodatku Service Pack do wersji 8.11 SP1, ratując reputację tego produktu. Do 2006 roku ogłoszono wersję 8.12. We wszystkich wydaniach aplikacji ogłaszano nowe wydania kodu systemu / fundacji o nazwie Tools Releases, które przechodzą z wersji Tools Release 8.94 do 8.95. Narzędzia Wersja 8.96, wraz z aktualizacją aplikacji do wersji 8.12, spowodowała zastąpienie starszych, często niestabilnych, zastrzeżonych specyfikacji obiektów (zwanych także „specyfikacjami”) nowym systemem opartym na XML, co okazało się znacznie bardziej niezawodne. W wersji 8.97 dostarczono nową warstwę usług sieciowych umożliwiającą oprogramowaniu JD Edwards komunikację z systemami innych firm.
Nabycie przez Peoplesoft i OracleEdit
W czerwcu 2003 r., zarząd JD Edwards zgodził się na ofertę, w której PeopleSoft, były konkurent JD Edwards, przejmie JD Edwards. Przejęcie zostało sfinalizowane w lipcu. Do linii oprogramowania PeopleSoft dodano OneWorld wraz z flagowym produktem PeopleSoft Enterprise, i został przemianowany na JD Edwards EnterpriseOne.
W ciągu kilku dni od ogłoszenia PeopleSoft firma Oracle Corporation złożyła wrogą ofertę przejęcia PeopleSoft. Chociaż pierwsze próby zakupu firmy zostały odrzucone przez zarząd PeopleSoft, do grudnia 2004 r. Zarząd zdecydował się przyjąć ofertę Oracle. Ostateczny zakup odbył się w styczniu 2005 r. Oracle był teraz właścicielem zarówno PeopleSoft, jak i JD Edwards. Większość JD Klienci, pracownicy i analitycy firmy Edwards przewidywali, że Oracle zabije produkty JD Edwards. Jednak Oracle dostrzegła pozycję JDE w średniej wielkości firmowej przestrzeni, która nie została wypełniona ani pakietem e-Business Suite, ani nowo nabytym produktem PeopleSoft Enterprise .
Oprogramowanie EnterpriseOne i World w portfolio OracleEdit
Produkty Oracle JD Edwards są znane jako JD Edwards EnterpriseOne i JD Edwards World. Oracle ogłosiło, że wsparcie JD Edwards będzie kontynuowane do co najmniej 2030 roku.
Wsparcie dla starszych wersji, takich jak Xe, miało wygasnąć do 2013 roku, co przyspieszyło akceptację uaktualnień do nowszych wersji aplikacji. Do 2015 roku najnowszą ofertą EnterpriseOne była wersja aplikacji 9.2 wydana w październiku 2015. Najnowsza wersja World (teraz z interfejsem internetowym) to wersja A9.4, wydana w kwietniu 2015.
Wkrótce po przejęciu przez Oracle firm PeopleSoft i JD Edwards w 2005 r. firma Oracle ogłosiła opracowanie nowego produktu o nazwie Oracle Fusion Applications. Fusion miał współistnieć lub zastąpić JD Edwards EnterpriseOne i World, ponieważ a także Oracle E-Business Applications Suite i inne produkty przejęte przez Oracle i ostatecznie wydane we wrześniu 2010 r. Pomimo wydania aplikacji Fusion, JD Edwards EnterpriseOne and World jest nadal sprzedawany i obsługiwany przez Oracle oraz prowadzi liczne interesy na całym świecie.