Jakość w podstawowej opiece zdrowotnej

Wyniki: Nie było statystycznych różnic pod względem wieku, parametrów życiowych ani poziomu ferrytyny w surowicy między grupami. Ból głowy i zmęczenie występowały częściej u pacjentów z IDWA. Ich bóle głowy bardzo przypominały migreny lub napięciowe bóle głowy. Chociaż objawy zostały całkowicie złagodzone po doustnym uzupełnieniu żelaza, nie można było wywnioskować rozpoznania IDWA na podstawie tych prezentacji klinicznych.

Wnioski: To badanie pilotażowe sugeruje, że ocena surowicyferytyny może być narzędziem przesiewowym dla pacjentów skarżących się na bóle głowy, zwłaszcza kobiety w wieku rozrodczym.

Słowa kluczowe

Ferrytyna, ból głowy; Niedokrwistość z niedoboru żelaza; IDA; Niedobór żelaza bez anemii; IDWA.

Informacje ogólne

Niedobór żelaza jest jednym z najpowszechniejszych niedoborów żywieniowych na całym świecie i jest szczególnie powszechny wśród młodych kobiet. Niedobór żelaza jest procesem ciągłym i dzieli się na dwa etapy: niedobór żelaza bez anemii (IDWA) i niedokrwistość z niedoboru żelaza (IDA). IDWA jest etapem wstępnym dla IDA i szacuje się, że jego globalna częstość występowania jest około dwukrotnie większa niż w przypadku IDA. Mimo to, IDWA może pozostać nierozpoznana przez dłuższy czas, ponieważ obraz kliniczny jest niejasny, a poziom hemoglobiny (Hb) osób dotkniętych chorobą jest średni.

W tym badaniu oceniano pacjentów z niedoborem żelaza i objawy kliniczne między IDWA a Pacjentów z IDA porównano retrospektywnie.

Metody

Pacjentów wybrano spośród tych, którzy zgłosili się na oddział medycyny ogólnej naszego szpitala w okresie od stycznia 2018 do grudnia 2019 roku. Szpital zlokalizowany w prowincjonalnym mieście ( 415 000 mieszkańców) w Honshuisland w Japonii. Liczba nowych pacjentów ambulatoryjnych oddziału wyniosła w tym okresie około 1700 osób. W badaniu wzięło udział łącznie 30 pacjentów, u których niedawno zdiagnozowano niedobór żelaza. Kryteria włączenia dotyczyły pacjentów, którzy odpowiadali na doustną terapię żelazem. Z badania wykluczono pacjentów, u których występowały choroby organiczne prowadzące do utraty krwi (takie jak wrzody żołądka i mięśniaki macicy), a także pacjenci z przebytymi i obecnymi objawami przewlekłego krwawienia (takimi jak hipermenorrhea i hemoroidy). W sumie 14 pacjentów zostało włączonych i obserwowanych przez sześć miesięcy lub dłużej po uzupełnieniu ich zapasów żelaza.

Dokumentacja medyczna podmiotu została przejrzana, a pacjenci zostali podzieleni na IDWA (Hb12≥g / dl, ferrytyna < 12 ng / ml) grupa lub IDA (Hb < 12 g / dl, ferrytyna < 12 ng / ml) na podstawie kryteriów diagnostycznych przedstawionych przez Japanese Bioiron Society. Porównano wiek pacjentów, objawy fizyczne, dane laboratoryjne i objawy między dwiema grupami. Nie oceniano poziomu żelaza w surowicy i całkowitej zdolności wiązania żelaza, ponieważ w niektórych przypadkach tych wartości brakowało.

Dane oceniano za pomocą testu t-Studenta i testu U Manna-Whitneya. Test Chi-kwadrat użyto do porównania częstości występowania objawów między dwiema grupami. Wartość p mniejszą niż 0,05 uznano za istotną statystycznie.

Badanie zostało zatwierdzone przez komisję ds. oceny etycznej szpitala. Świadoma zgoda została pośrednio zaakceptowana w drodze oświadczenia na tablicy ogłoszeń szpitala.

Wyniki

Tabela 1 przedstawia charakterystykę pacjentów włączonych do badania. Ostateczna kohorta obejmowała wszystkie kobiety w wieku rozrodczym; nie było statystycznych różnic w wieku , objawy czynności życiowych lub poziom ferrytyny w surowicy między dwiema grupami.

Uwaga: Wyniki przedstawiono jako średnie ± SD i%. IDWA: niedobór żelaza bez anemii. IDA: niedokrwistość z niedoboru żelaza.

Rycina 1 ilustruje częstość występowania objawów w każdej grupie różne objawy często obserwowane przy IDA; jednakże ból głowy i zmęczenie były częściej obserwowane u pacjentów z IDWA. Częstość występowania zawrotów głowy, stanu przedomdleniowego i oszołomienia nie różniła się statystycznie między dwiema grupami.

Rycina 1: Trewalencja objawów w obu grupach pacjentów z IDWA i IDA.
Uwaga: „Inne” obejmuje podwójne widzenie, dysfagię, nudności, drżenie palców i duszność. W przypadku 14 rozpoznano zaburzenia odżywiania.

Tabela 2 podsumowuje kombinację objawów każdego pacjenta. Pięciu z siedmiu pacjentów z IDWA skarżyło się na bóle głowy jako główny problem. Na przykład Case 01 (48 lat) skarżył się na aparoksyzmalny, jednostronny ból głowy z nudnościami, podczas gdy Case 02 (44 lata) zgłaszał się z ostrym bólem głowy z podwójnym widzeniem i zgłosił się do neurologa i okulisty przed konsultacją z kliniką. Pozostali trzej pacjenci mieli przewlekłe bóle okołoczaszkowe, co sugerowało, że prawdopodobnie cierpieli na napięciowe bóle głowy. Wszyscy zostali całkowicie zwolnieni po wymianie doustnego żelaza.

Tabela 2: Podsumowanie kombinacji objawy obserwowane u każdego pacjenta
Pacjent Ból głowy Zmęczenie Presyncope Lekkość Zawroty głowy Inne
01F48, IDWA + ostry
02F44, IDWA + ostry diplopia
03F39, IDWA + przewlekła
04F42, IDWA + przewlekła
05F20, IDWA + chroniczny
06F46, IDWA dysfagia
07F32, IDWA nudności
08F50, IDA + przewlekłe dyshagia
09F48, IDA + przewlekła nudności
10F16, IDA drżenie palca
11F27, IDA
12F28, IDA
13F38, IDA dypnea za wysiłkiem
14F25, IDA wymioty

Dyskusja

To badanie pozwoliło zidentyfikować kilka ważnych problemów klinicznych. Po pierwsze, nierzadko zdarzało się, że pacjenci z IDWA zgłaszali się do szpitali z powodu objawów somatycznych. Chociaż poprzednie badania wykazały, że stan niedoboru żelaza bez anemii może wpływać na zachowanie, funkcje poznawcze i sprawność fizyczną, efekty te są zwykle niewielkie i dlatego mogą być nierozpoznane jako część poważniejszego problemu zdrowotnego wymagającego leczenia.

Objawy niedokrwistość wynika z niedotlenienia funkcjonowania; jednakże nasilenie objawów nie zawsze zależy od stopnia niedokrwistości. Ostatnio odsetek hipochromicznych erytrocytów (% HYPO) został uznany za parametr oceny stanu żelaza. Niedobór żelaza w stadium IDWA wpływa na erytropoezę i powoduje wzrost% HYPO. Aszypochromowe krwinki czerwone mają mniejszą zdolność do dostarczania tlenu, stan% HYPO > 10 może skutkować wystąpieniem objawów niedokrwistości bez widocznego zmniejszenia poziomu Hb i objętości mięśnia sercowego. Dlatego% HYPO jest obiecującym parametrem, który należy zbadać w celu rozpoznania niedoborów żelaza, jednak do jego oceny potrzebny jest specjalny automatyczny analizator hematologiczny. Po drugie, dane zawarte w tym badaniu potwierdzają znaczenie pomiaru stężenia ferrytyny w surowicy u młodych kobiet. Pięciu z siedmiu pacjentów z IDWA miało bóle głowy jako główne dolegliwości, a ich objawy bardzo przypominały migrenę lub napięciowe bóle głowy. Chociaż te bóle głowy ustąpiły po doustnym uzupełnieniu żelaza, nie można było wywnioskować rozpoznania IDWA na podstawie tych obrazów klinicznych. Dlatego, aby zapobiec przeoczeniu diagnozy, zaleca się dodanie pomiaru poziomu ferrytyny w surowicy do testu przesiewowego u młodych kobiet skarżących się na bóle głowy.

Jednak stanowi to odrębny problem, ponieważ pozostaje pożądana wartość odcięcia ferrytyny w diagnostyce niedoboru żelaza kwestia debaty. Niektóre wytyczne zakładają wartość odcięcia od 12 do 15 ng / ml, podczas gdy inne używają wartości granicznej od 12 do 15 ng / ml. Opierając się na dotychczasowych danych, poziom odcięcia wynoszący 30 ng / ml może być zbyt wrażliwy dla japońskiej populacji kobiet, ponieważ może to spowodować, że wiele bezobjawowych kobiet zostanie sklasyfikowanych jako kandydatki do leczenia.

To badanie pewne ograniczenia. Po pierwsze, ma niewielkie rozmiary i był wykonywany na jednym oddziale ambulatoryjnym. Po drugie, nie u wszystkich pacjentów ambulatoryjnych z bólami głowy w tym okresie oceniano poziom ferrytyny i Hb w surowicy. Dlatego istotność statystyczna tego badania należy dokładnie ocenić.

Wnioski

Podsumowując, badanie pilotażowe sugeruje, że ocena surowicyferytyny może być narzędziem przesiewowym dla pacjentów skarżących się na bóle głowy, zwłaszcza dla kobiet w wieku rozrodczym. Te dodatkowe badania przesiewowe mogą pomóc w diagnostyce i leczeniu pacjentów, u których przyczyną objawów jest niedobór żelaza, nawet jeśli nie mają oni niedokrwistości. Należy przeprowadzić dalsze badania epidemiologiczne w celu wyjaśnienia obrazu klinicznego IDWA.

  1. https://www.unscn.org/web/archives_resources/files/rwns4.pdf
  2. Soppi E. Niedobór żelaza bez anemii – pospolite, ważne, zaniedbane. Clin Case Rep 2019; 5: 1-7.
  3. Johnson S, Lang A, Sturm M, O „Brien SH. Niedobór żelaza bez anemii: częsta, ale niedoceniana diagnoza u młodych kobiet z ciężkimi krwawieniami miesiączkowymi. J PediatrAdolesc Gynecol 2016; 29: 628-631.
  4. https://www.spg.pt/wp-content/uploads/2015/11/2011-bsg_ida.pdf
  5. Sawada T, Konomi A, Yokoi K. Niedobór żelaza bez anemii wiąże się z gniewem i zmęczeniem u młodych japońskich kobiet. Bio Trace Elem Res 2014; 159: 22-31.
  6. Houston BL, Hurrie D, Graham J, Brittany Perija, EmilyRimmer. Skuteczność suplementacji żelaza na zmęczenie i wydolność fizyczną u dorosłych z niedoborem żelaza bez anemii: przegląd systematyczny z randomizowanymi kontrolowanymi badaniami. BMJOpen 2018; 8: 1-9.
  7. Halterman JS, Kaczorowski JM, Aligne CA, Auinger P, Szilagyi PG. Niedobór żelaza i osiągnięcia poznawcze wśród dzieci i młodzieży w wieku szkolnym w Stanach Zjednoczonych Pediatrics 2001; 107: 1381-1386.
  8. Clénin GE. Leczenie niedoboru żelaza bez anemii (u osób zdrowych). Swiss Med Wkly. 2017; 14 7: 14434.
  9. Amir N, Noor SM, Subbiah I, Osman M. Procent of hypochromic red cells jako potencjalny test przesiewowy do oceny poziomu żelaza u dawców krwi. Int J Lab Hematol2019; 41: 418-423.
  10. Franceschi LD, Iolascon A, Taher A, Cappellini MD. Postępowanie kliniczne w niedokrwistości z niedoboru żelaza u dorosłych: Przegląd systemowy dotyczący postępów w diagnostyce i leczeniu. Eur J Intern Med 2017; 42: 16-23.
  11. Kusumi E, Shoji M, Endou S, Yukiko Kishi, Taro Shibata. Występowanie anemii wśród zdrowych kobiet w 2 metropoliach Japonii. Int J Hematol 2006; 84: 217-219.
  12. Uchida T, Tanaka T, Umino M, Shichishima T, KokubunR. Występowanie i przyczyny niedoboru żelaza u japońskich kobiet. J Jpn Soc Int Med 1976; 70: 39-45.

Dodaj komentarz

Twój adres email nie zostanie opublikowany. Pola, których wypełnienie jest wymagane, są oznaczone symbolem *