Zapytaj 10 różnych osób, a możesz uzyskać 10 różnych poglądów na temat różnic między emocjami zawiści i zazdrości.

Okazuje się, że psychologowie zgadzają się co do dość prostego rozróżnienia.

Zazdrość pojawia się, gdy brakuje nam pożądanego atrybutu, którym cieszy się ktoś inny.

Zazdrość pojawia się, gdy coś już posiadamy (zwykle szczególny związek) jest zagrożony przez trzecią osobę.

Zazdrość jest więc sytuacją dwuosobową, podczas gdy zazdrość jest sytuacją trzyosobową. Zazdrość to reakcja na brak czegoś. Zazdrość jest reakcją na groźbę utraty czegoś (zwykle kogoś).

Wydaje się to proste, więc skąd takie zamieszanie?

Jednym z problemów jest niefortunna semantyczna dwuznaczność ze słowem „zazdrość ”(Ale NIE ze słowem„ zazdrość ”). Jeśli poprosisz ludzi o opisanie sytuacji, w której czuli się zazdrośni, z takim samym prawdopodobieństwem opiszą doświadczenie zazdrości (np. „Chciałbym, żeby mój przyjaciel wyglądał dobrze”), jak z zazdrości (np. „Moja dziewczyna tańczyła” z atrakcyjnym facetem ”). Naturalnie stwarza to poczucie, że zazdrość i zazdrość są bardzo podobne – nawet jeśli w rzeczywistości są całkiem różne.

Dlatego, gdy ktoś mówi: Czuję się zazdrosny ”, nie wiesz, czy on lub ona doświadcza sytuacji zazdrości, czy zazdrości – chyba że podano więcej kontekstu (np.„ Czułem się zazdrosny, kiedy zobaczyłem, jak moja dziewczyna tańczy z atrakcyjnym facetem ”) .

Drugi problem polega na tym, że zazdrość i zazdrość często podróżują razem. Jaki rywal uczuć twojego partnera może wywołać zazdrość? Jest to rywal z cechami, których możesz zazdrościć – to znaczy atrakcyjny rywal.

Oznacza to, że kiedy czujesz się zazdrosny, często też czujesz zazdrość.

Jednak zazdrość i zazdrość to nie te same emocje. Zazdrość, choć może być nieprzyjemna, zwykle nie zawiera na przykład poczucia zdrady i wynikającego z niej oburzenia. Zazdrość nie musi zawierać ostrego poczucia niższości (jeśli rywal nie jest godny pozazdroszczenia).

Oto zazdrosny Kasjusz, który lamentuje nad zaletami Cezara:

„Człowieku, on przemierza wąski świat

Jak kolos: my, drobni ludzie,

Idź pod jego ogromnymi nogami i zerknij dookoła

Aby znaleźć się w niehonorowych grobach. „

A oto zazdrosny Otello, który wścieka się na Desdemonę:

” Cała moja czuła miłość w ten sposób dmucham w niebo.

To minęło.

Powstań, czarna zemsto, z pustego piekła! ”

Zwróć uwagę, jak bardzo Cassius koncentruje się na swoich uczuciach niższość i jak bardzo Othello jest wściekły i mściwy. Obie emocje prowadzą do morderstwa, ale ponieważ wynikają z różnych sytuacji, są jakościowo różne w odczuwanym doświadczeniu. Cassius nie czuje się osobiście zdradzony przez Cezara; Othello nie czuje się gorszy od osoby, za którą według niego zdradził go Desdemona.

Jedno jest pewne: nie ma nic bardziej intensywnego, nieprzyjemnego naparu emocjonalnego niż reakcja wywołana widokiem ukochanej osoby okazywać zainteresowanie godnym pozazdroszczenia rywalem. Mieszanka zazdrości i zawiści jest wyniszczającym kopnięciem emocjonalnego splotu słonecznego.

Zobacz książkę The Joy of Pain: Schadenfreude and the Dark Side of Human Nature, aby uzyskać więcej informacji na te i powiązane tematy, zwłaszcza z zazdrości.

także:

Smith, R.H. (red.) (2008). Zazdrość: Teoria i badania. Nowy Jork, NY: Oxford University Press.