W dziełach fikcyjnych okrągła postać to znaczący gracz, który często jest gwiazdą opowieści. Ten typ postaci napotyka konflikt i jest przez niego zmieniany. Okrągłe postacie są zwykle bardziej rozwinięte niż płaskie postacie, które są przypadkowe. Jeśli pomyślisz o postaciach, które najbardziej kochasz w fikcji, prawdopodobnie wydają ci się one równie realne, jak osoby, które znasz. To dobra wskazówka, że są to okrągłe postacie.
Większość bohaterów to okrągłe postacie
Bohaterem prawie każdego dzieła literackiego jest postać okrągła. Te główne postacie angażują wyobraźnię i empatię czytelnika, umożliwiając czytelnikowi wyobrażenie sobie siebie w ich butach. Często osobisty rozwój bohatera odzwierciedla jego nadzieje i marzenia.
Literacka fikcja zwykle kręci się wokół procesu rozwoju i zmian z postacią, której doświadczenie to odzwierciedla i stanowi główną treść opowieści. Na przykład wszystkie bohaterki Jane Austen odkrywają, że ich dziewczęce założenia i oczekiwania są naiwne, co skłania ich do zmiany perspektyw i podejmowania decyzji w oparciu o osobiste odkrycia i rozwój.
Tworzenie okrągłych postaci
Pisarz rozwija postać i czyni je okrągłymi, wykorzystując kilka narzędzi lub elementów, takich jak opis i dialog. Reakcje postaci na konflikt i ich wewnętrzny dialog są również odkrywcze i służą do stworzenia wielowymiarowej postaci.
Tworzenie naprawdę wiarygodnych postaci wymaga czasu, staranności i studiowania dzieła najlepszych autorów literackich. Istnieją również szczegółowe pytania, które możesz zadać, aby określić, czy postać, o której piszesz, jest okrągłym czy płaskim znakiem.
- Gdzie mieszka Twoja postać?
- Skąd pochodzi Twoja postać?
- Ile lat ma Twoja postać?
- Jak nazywa się Twoja postać?
- Jak wygląda Twoja postać?
- Jakie dzieciństwo miała Twoja postać?
- Czym zarabia na życie Twoja postać?
- Jak zarabia Twoja postać radzi sobie z konfliktem lub zmianą?
- Kto jeszcze jest w życiu twojej postaci?
- Jaki jest cel lub motywacja twojej postaci w tej historii lub scenie?
Przykłady okrągłych postaci
Nawet powieści gatunkowe, takie jak „ Trylogia Władca Pierścieni autorstwa J.R.R. Tolkien, wiele ze swojej mocy zyskują dzięki tworzeniu okrągłych postaci. Te historie są satysfakcjonujące, ponieważ kilku głównych bohaterów pokonuje swoje ograniczenia lub zwątpienie, aby stać się silniejszym. Rozważ następujące przykłady:
- Hobbit Frodo i jego przyjaciel Sam odkrywają nieoczekiwaną głębię osobistego zaangażowania, siły fizycznej i emocjonalnej oraz oddania sprawie.
- Gandalf, czarodziej, odkrywa, że zaufanie, którym obdarzał innych czarodziejów, zostało utracone i w rezultacie staje się silniejszą magiczną postacią.
- Aragorn, spadkobierca długiej linii królów , zrezygnował ze swojego tytułu. Ale w opowieściach odkrywa własne umiejętności przywódcze i dowiaduje się, że może i powinien odzyskać swoją koronę.
Literackie wyjątki
Istnieją oczywiście wyjątki od tej reguły, głównie w gatunkach literackich, a nie literackich. Na przykład, detektyw Agathy Christie, Herkules Poirot, nie rozwija się ani nie zmienia w wyniku działań związanych z rozwiązywaniem przestępstw. Prace Charlesa Dickensa często koncentrują się na dwuwymiarowych postaciach, takich jak Oliver Twist i David Copperfield.
Te postacie mają niewiele cech osobistych lub motywacji. Zasadniczo są to pionki, które są używane i wykorzystywane przez innych. Podczas gdy ich warunki zmieniają się w trakcie historii, zmieniają się bardzo mało lub wcale. dzieła zachowują swoje znaczenie literackie, ponieważ ich celem nie jest tworzenie i badanie postaci, ale raczej zagłębianie się w historie niesprawiedliwości ekonomicznej i społecznej.