Wielu rodziców boi się chwili, gdy dziecko pyta, skąd pochodzi. Charles Darwin również uznał ten temat za niezręczny: O powstawaniu gatunków prawie nie wspomina o ewolucji człowieka.
Darwin był taktowny. Idea ewolucji w jakiejkolwiek postaci była wystarczająco kontrowersyjna w połowie XIX wieku. Twierdzenie, że ludzkość została ukształtowana przez ewolucję, było wybuchowe, co Darwin odkrył, publikując książkę o tym wszystkim w 1871 roku.
Istniała też bariera naukowa. Darwin nie miał dostępu do prawie żadnych dowodów kopalnych, które mogłyby wskazywać, jak, kiedy, a nawet gdzie wyewoluowali ludzie.
W ostatnich latach człowiek – lub, używając właściwego terminu – hominin – zapis kopalny ogromnie się rozwinął. Wciąż jest wiele do odkrycia, ale szeroki obraz naszej ewolucji jest w dużej mierze gotowy. Wiemy, że nasze drzewo ewolucyjne po raz pierwszy wyrosło w Afryce. Jesteśmy pewni, że nasi najbliżsi żyjący krewni to szympansy i że nasza linia oddzieliła się od ich około 7 milionów lat temu.
Reklama
Jednak droga do ludzkości była długa. Prawie 4 miliony lat później nasi przodkowie nadal przypominali małpy. Lucy, słynny ludzki przodek sprzed 3,2 miliona lat, odkryty w Etiopii, miał mały mózg wielkości szympansa i długie ramiona, co sugeruje, że jej gatunek nadal spędzał dużo czasu na drzewach, być może wycofując się nocą na gałęzie jako szympansy nadal robić. Ale miała jedną charakterystyczną cechę człowieka: chodziła na dwóch nogach.
Australopiths
Lucy należy do grupy zwanej australopiths. W ciągu 40 lat od odkrycia jej częściowego szkieletu znaleziono fragmentaryczne szczątki nawet starszych skamieniałości, niektóre sprzed 7 milionów lat. Te mają ten sam wzór: miały cechy podobne do szympansów i malutkie mózgi, ale prawdopodobnie chodziły na dwóch nogach.
Wiemy również, że australopity prawdopodobnie wytwarzały proste kamienne narzędzia. Pomijając te postępy, australopity nie różniły się zbytnio od innych małp.