HYDRA LERNAIA (Polski)

Mitologia grecka > > Bestiariusz > > Smoki > > Lerneńska Hydra (Hydra Lernaia)

HYDRA LERNAIA (Lernaean Hydra) była gigantycznym, dziewięciogłowym wężem wodnym, który nawiedzał bagna Lerny. Herakles (Herakles) został wysłany, aby ją zniszczyć jako jedną z dwunastu jego prac, ale na każdą jej głowę, którą odciął, wyskoczyły dwie kolejne. Tak więc z pomocą Iolaosa (Iolausa) nałożył spalone marki na odcięte kikuty, kauteryzując rany i zapobiegając regeneracji. W bitwie zmiażdżył też olbrzymiego kraba pod piętą, który przybył na pomoc Hydrze. Hydra i Krab zostały następnie umieszczone wśród gwiazd przez Herę jako Konstelacje Hydry i Raka.

RODZINA HYDRA

RODZICE

TYPHOEUS & EKHIDNA (Hesiod Theogony 313, Hyginus Pref & Fab 30 & 151)
EKHIDNA (Ovid Metamorphoses 9.69)

ENCYCLOPEDIA

HYDRA. Ten potwór, podobnie jak lew, był potomkiem Tyfona i Echidny i został wychowany przez Herę. Zniszczył kraj Lernae w pobliżu Argos i zamieszkał na bagnach w pobliżu studni Amymone: był groźny dzięki swoim dziewięciu głowom, których środek był nieśmiertelny. Herakles z płonącymi strzałami upolował potwora i swoją maczugą lub sierpem odciął mu głowy; ale w miejscu głowy, które odciął, za każdym razem wyrastały dwa nowe, a olbrzymi krab przyszedł na pomoc hydrze i zranił Heraklesa. Jednak z pomocą swojego wiernego sługi Iolausa spalił głowy hydry, a dziewiątą, czyli nieśmiertelną, zakopał pod ogromną skałą. Pokonawszy w ten sposób potwora, zatruł strzały jego żółcią, przez co zadane przez nich rany stały się nieuleczalne. Eurystheus uznał zwycięstwo za bezprawne, ponieważ Herakles wygrał je z pomocą Iolausa. (Hes. Theog. 313, & c .; Apollod. Ii. 5. § 2; Diod. Iv. 11; Eurip. Herc. Fur. 419, 1188, Ion, 192) ; Ov. Met. Ix. 70; Virg. Aen. Viii. 300; Paus. Ii. 36. § 6, 37. § 4, v. 5. § 5; Hygin. Fab. 30.)

Źródło: Słownik biografii i mitologii greckiej i rzymskiej.

KLASYCZNE CYTATY LITERATURY

HYDRA DRUGA ROBOTA HERAKLÓW

Hezjod, Teogonia 313 i nast. (tłum. Evelyn-White) (grecki epos C8 lub 7 pne):
„I po raz trzeci urodziła ona makabryczną Hydrę Lernaian (Lernaean), którą bogini Hera z białymi ramionami żywiła się z powodu jej niezaspokojonej urazy do silnego Heraklesa (Heraklesa). Jednak on, Herakles, syn Zeusa, z linii Amphitryon, według projektu Athene, spoilera i przy pomocy wojowniczych Iolaos, zabił tę bestię bezlitosnym brązowym mieczem ord. ”

Pseudo-Apollodorus, Bibliotheca 2. 77 – 80 (tłum. Aldrich) (grecki mitograf, druga połowa naszej ery):
„Herakles został poinstruowany, aby zabić lerneńską (lerneńską) hydrę. W czasie swojej drugiej pracy bestia była karmiona na bagnach Lerny, skąd miała wyruszyć na równinę stada i rujnują ziemię. Hydra była ogromnych rozmiarów, z ośmioma śmiertelnymi głowami i dziewiątą pośrodku, która była nieśmiertelna. Z prowadzącym Iolaosem (Iolaus) Herakles jechał rydwanem do Lerny, a tam, zatrzymując konie, znalazł Hydrę na wzgórzu obok źródeł Amymone, gdzie się zagnieździła. Rzucając w nią płonącymi włóczniami, zmusił ją do wynurzenia, a kiedy to zrobiła, był w stanie złapać. Ale trzymała się go, owijając się wokół jednego nóg i nie był w stanie pomóc, uderzając ją maczugą, bo gdy tylko jedna głowa zostanie odłamana, dwie inne wyrosną na jej miejsce. Potem olbrzymi krab przybył, by pomóc Hydrze i ugryzł Heraklesa. W tym celu zabił kraba i wezwał w swoim imieniu Iolaos po piekło p. Iolaos zrobił kilka pochodni, podpalając część sąsiedniego lasu, a używając ich do spalenia buddy głów, powstrzymał ich od wzrostu. Kiedy pokonał ten problem, Herakles odciął nieśmiertelną głowę, którą zakopał i przykrył ciężkim głazem na poboczu drogi biegnącej przez Lernę do Elaios (Elaeus).Pociął ciało Hydry i zanurzył strzały w jadzie. ”

Strabo, Geografia 8. 6. 6:
„ Jezioro Lerna, scena historii Hydry, leży w Argeii i na terytorium mykeńskim (mykeńskim). ”

Pausanias, Opis Grecji 2. 37. 4 (tłum. Jones) (grecki dziennik podróży C2nd AD):
„ U źródła Amymone rośnie platan, pod którym, jak mówią, wyrósł Hydra (wąż wodny). Jestem gotów uwierzyć, że ta bestia była większa od innych węży wodnych i że jej trucizna zawierała w sobie coś tak śmiercionośnego, że Herakles traktował ostrza swoich strzał żółcią. Miał jednak moim zdaniem jedną głowę, a nie kilka. To Peisander z Kamiros (Camirus), aby rytm mógł wydawać się bardziej przerażający, a jego poezja była bardziej niezwykła, przedstawił Hydrę z jej wieloma głowami. ”

Pausanias, Opis Grecji 5. 17. 11:
„Herakles ze stojącą obok Ateną strzela do Hydry, bestii z rzeki Amymone.”

Pausanias, Opis Grecji 5. 26. 7:
„Przez mniejsze oferty Mikythosa (Micythus). . . to niektóre z wyczynów Heraklesa, w tym to, co zrobił z lwem nemejskim (Leonta Nemea), hydrą, ogarem piekielnym i dzikiem nad rzeką Erymanthos. ”

Diodorus Siculus, Biblioteka Historia 4. 11. 5 (tłum. Oldfather) (grecki historyk, C1-sze pne):
„Drugą pracą, której się podjął, było zabicie lerneńskiej (lerneńskiej) hydry, wyrastającej z jednego ciała, które ukształtowało sto szyj, każdy z głową węża. A gdy jedna głowa została odcięta, miejsce, w którym została odcięta, wypuściło dwie inne; z tego powodu uważano go za niepokonanego i nie bez powodu, ponieważ jego część, która została pokonana, wysłała w jego miejsce podwójną pomoc. Przeciwko rzeczy tak trudnej do opanowania, jak ten Herakles wymyślił genialny plan i nakazał Iolaosowi (Iolaus) przypalić płonącą marką część, która została odcięta, aby sprawdzić przepływ krwi. Więc kiedy opanował zwierzę w ten sposób, zanurzył główki swoich strzał w jadzie, aby pocisk trafił w ranę nieuleczalną.

Kwintus Smyrnaeus , Upadek Troi 6. 212 ff (tłum. Droga) (grecki epos C4th ne):
„W ten sposób powstała wieloszyjna Hydra, migocząca swoimi strasznymi językami. Niektóre z jego przerażonych głów leżały na ziemi, ale o wiele więcej wyrastało z jego szyi, podczas gdy Herakles i Iolaos (Iolaus), dwoje o nieustraszonych sercach, ciężko pracowali; ten z błyskawicznymi sierpami obciął dzikie głowy, jego towarzysz przypalił każdą szyję świecącym żelazem; potwór tak został zabity. „

Pseudo-Hyginus, Fabulae 30:
„Zabił u źródła Lerny dziewięciogłowego Lernaean Hydra, potomek Tyfona. Ten potwór był tak trujący, że zabijał ludzi swoim oddechem, a jeśli ktoś przechodził obok, gdy spała, tchnął jej ślady i umarł w największej udręce. Zgodnie z instrukcjami Minerwy zabił ją, wypatroszył ją i zanurzył strzały w jej żółci, więc cokolwiek później trafił swoimi strzałami, nie uniknęło śmierci, a później sam zginął we Frygii z tej samej przyczyny.

Pseudo-Hyginus, Fabulae 151:
„Z Tyfona olbrzyma i Echidny narodziły się… Hydra, którą Herkules zabił wiosną Lerny”.

Pseudo-Hyginus, Astronomica 2. 23:
„Mówi się, że Krab został umieszczony wśród gwiazd dzięki przychylności Junony, ponieważ kiedy Herkules stanął twardo przeciwko Hydrze Lerneńskiej, pękł u jego stóp z bagna. Herkules, rozwścieczony w ten sposób zabił go, a Junona umieścił go wśród konstelacji. „

Owidiusz, Metamorfozy 9. 69 ff (tłum. Melville) (epos rzymski od C1 do C1 po Chr.):
” Opanowanie Dracones (Dragons) jest dziecinnie proste, Achelous! Tak, gdybyś był wężem-mistrzem, jak mógłbyś porównać z Echidna Lernaea, jesteś pojedynczym wężem? Rzucał się na rany: ze wszystkich jego stu głów odciąłem jedną, ale z szyi wyskoczyły jeszcze dwie, silniejsze niż przedtem! Tak, chociaż rozgałęziły się węże wyrosłe ze śmierci i pomnożone przez zagładę, opanowałem go i, opanowałem, wysłałem go ”.

Virgil, Eneid 6. 803 i nast. (Tłum. Day-Lewis ) (Epos rzymski, C1-sze pne):
„ujarzmił Leranę grozą jego łuku”.

Seneca, Hercules Furens 220 i nast. „miażdżąc ich spuchnięte gardła dziecięcymi rączkami, ćwiczył dla Hydry”.

Seneca, Hercules Furens 241 ff:
Potwór upadły „Lerny”, wielorakie szkodniki, czy w końcu nie stłumił przez ogień i uczyć umierać? ”

Seneca, Hercules Furens 526 ff:
„ Niech syn Alcmeny ”w niekończących się wojnach zaatakuje potwory ręką niosącą niebiosa; pozwól mu odciąć szyje Hydry.”

Seneca, Medea 700 ff:
” W odpowiedzi na moje zaklęcia, niech Python przyjdzie … Niech powróci Hydra i każdy wąż odcięty ręką Herkulesa, odnawiając się przez własne zniszczenie . Ty też, zawsze czujny smoku. ”

Valerius Flaccus, Argonautica 7. 623 ff (tłum. Mozley) (rzymski epos C1st AD):
„ Tiryntian zmęczony walką z Straszliwi gospodarze Hydry zwrócili się w stronę pożarów Pallas.

Statius, Thebaid 4. 168 ff:
„Tam leży Hydra z potrójnie rozgałęzioną koroną, ostatnio zabita i śmierdząca: część , wytłoczony w srebrze, lśni zaciekle poruszającymi się wężami, częściowo przez przebiegłe urządzenie jest zatopiony i ciemnieje w śmiertelnej agonii na tle brunatnego złota; wokół, w ciemnoniebieskiej stali płynie duszny strumień Lerny. ”

Nonnus, Dionysiaca 25. 196 ff (tłum. Rouse) (grecki epos C5 ne):
„ zadał sobie tyle trudu, aby uwolnij jakiś mały wężowy potok, taki jak Lerna, wycinając samorosnące pierwociny czającego się węża, gdy rosły obfite plony wężowych głów. Gdyby tylko zabił sam! Zamiast wzywać swoje cierpienie dla Iolaosa (Iolaus), aby zniszczyć głowy, gdy odrosły, podnosząc płonącą pochodnię; aż obojgu razem udało się zdobyć przewagę nad jedną kobietą węża. . . ściąć krzak głów, które kiedykolwiek wyrosły na tylu szyjach. ”

Suidas sv Hydran temnein (tłum. Suda On Line) (bizantyjski leksykon grecki C10 ne):
„ Hydran temnein (you odcinają hydrę): Powiedział o rzeczach beznadziejnych; ponieważ historia głosi, że kiedy Herakles walczył z Hydrą w Lernie, która miała sto głów, a gdy odcięto głowy, urosły, kazał Iolaosowi (Iolaus) spalić te cięte. ”

Suidas sv Hydra:
„Hydra: dziewięciogłowy wąż.”

STRZAŁY HERAKLÓW POKRYTE JENOMĄ HYDRY

Pseudo-Apollodorus, Bibliotheca 2. 157:
„W obawie, że Herakles nie będzie pragnął Iole bardziej niż ona sama, i wierząc, że krew Nessos jest naprawdę miłosnym eliksirem, oblała nią szatę. Herakles położył włączył się i zaczął składać ofiarę, ale wkrótce szata rozgrzała się, gdy jad Hydry zaczął gotować jego mięso. Chwycił Likhasa (Lichasa) za stopę i wrzucił go do morza Eubo, a następnie zerwał szatę, która przylgnęła do jego ciała, tak że oderwał ciało wraz z uderzeniem. ”

Apollonius Rhodius , Argonautica 4. 1390 i nast. (Tłum. Rieu) (grecki epos z III pne):
„Wąż powalony przez Heraklesa leżał przy pniu jabłoni. Tylko czubek jego ogona wciąż drgał; od głowy w dół jego ciemny kręgosłup nie wykazywał oznak życia. Jego krew została zatruta strzałami zanurzonymi w żółci lernejskiej (lernejskiej) hydry, a muchy ginęły w ropiejących ranach. ”

Strabon, Geografia 8. 3. 19 (tłum. Jones) (grecki geograf od C1. pne do C1. po Chr.):
„Wydziela obraźliwy zapach na odległość dwudziestu stadiów i sprawia, że ryby nie nadają się do jedzenia. Jednak w mitycznych relacjach niektórzy autorzy przypisują to faktowi, że niektórzy z Kentauroi (centaurów) zmyli truciznę, którą otrzymali z Hydry. . . Woda w kąpieliskach stąd leczy trąd, słoniowaciznę i świerzb. ”

Pauzaniasz, Opis Grecji 5. 5. 9 (tłum. Jones) (grecki dziennik podróżniczy C2nd AD):
” Some Greek mówią, że Khiron (Chiron), inny niż Pylenor inny Kentauros (Centaur), kiedy postrzelony przez Heraklesa uciekł ranny do tej rzeki i obmył w niej swoje rany, i że to była „trucizna Hydry, która nadała Anigrosowi nieprzyjemny zapach”.

Diodorus Siculus, Biblioteka Historii 4. 38. 1 (tłum. Oldfather) (grecki historyk, C1-sze pne):
„Herakles założył namaszczoną koszulę i jako siłę toksyczny narkotyk zaczął powoli działać, spotkał go najstraszniejsze nieszczęście. Ponieważ kolec strzały nosił truciznę żmii, a kiedy koszula z tego powodu, gdy się rozgrzała, zaatakowała ciało. / p>

Quintus Smyrnaeus, Fall of Troy 9. 392 ff (trans. Way) (grecki epos C4th AD):
„Obok jego kamiennego łóżka leżał długi kołczan pełen strzał, niektóre do polowania, inne do uderzyć jego wrogów Withal; Śmiertelnym jadem tego spadającego węża wodnego zostali oni osaczeni. Przed nim, blisko jego dłoni, leżał wielki łuk z zakrzywionymi końcami rogu, wykuty potężnymi rękami Heraklesa. ”

Pseudo-Hyginus, Fabulae 30 (tłum. Grant) (rzymski mitograf C2nd AD):
„Zgodnie z instrukcjami Minerwy” zabił ją, wypatroszył ją i zanurzył strzały w jej żółci, więc cokolwiek później trafił swoimi strzałami, nie uniknęło śmierci, a później sam zginął we Frygii przed ta sama przyczyna. ”

Pseudo-Hyginus, Fabulae 34:
„ przebił Nessusa swoimi strzałami.Kiedy umarł, Nessus, wiedząc, jak trujące były strzały, ponieważ zostały zanurzone w żółci lernejskiej hydry, pobrał trochę swojej krwi i dał ją Dejanirze (Deianeira), mówiąc jej, że to zaklęcie miłosne. Jeśli chciała, żeby jej mąż jej nie opuścił, powinna posmarować jego szaty tą krwią. Dejanira, wierząc mu, zachował ją starannie. ”

Owidiusz, Metamorphoses 9. 129 & 158 ff (tłum. Melville) (epos rzymski C1st BC do C1st AD):
„Strzała przeleciała i przeszyła plecy uciekającego centaura”: z jego piersi utknął kolczasty grot. Oderwał strzałę, az obu ran trysnęła krew, która nosiła truciznę Lernaei. Nessus złapał to. „Nie umrę pomszczona”, pomyślał i oddał swoją koszulę nasączoną ciepłą krwią Deianira, talizman, powiedział, aby rozpalić miłość. . . .
Zdecydowała się wysłać koszulę przesiąkniętą „krwią Nessusa”, aby wzmocnić słabnącą miłość męża. Nie wiedząc, co dała, powierzyła swój smutek Lichasowi (nie mniej nieświadomy) i poleciła mu łagodnymi słowami, by zanieśli go swojemu panu. A Herkules, otrzymując dar, nosił na ramionach, w niewiedzy, zatrutą posokę Echidny Lernaea. Płomień zapalił się, ofiarował słowa modlitwy i kadzidła, wlewając na marmurowy ołtarz wino z miski. Ta śmiertelna siła rozgrzała się. Uwolniony przez płomień, przesączał się i krążył, rozprzestrzeniając się po wszystkich członkach Herkulesa. Choć mógł jeszcze to zrobić, serce tego bohatera stłumiło jego jęki, ale kiedy agonia zatriumfowała ponad wytrzymałość, zrzucił ołtarz i jego okrzyki bólu wypełniły polany Oety. Rozpaczliwie próbował zerwać śmiertelną koszulę; każda łza rozdarła również jego skórę i, o czym odrażała, albo utknęła, pokonując jego próby uwolnienia go z jego ciała, albo odsłoniła zranione mięśnie i ogromne kości. Dlaczego, kiedy trucizna płonęła, jego krew bulgotała i syczała, jak wtedy, gdy rozżarzone do białości ostrze hartuje się w lodowatej wodzie. Nigdy nie było końca! Płomienie lizały do środka, żądne jego wnętrzności; ciemny pot spływał ze wszystkich porów; trzaskały jego palące ścięgna; ślepa zgnilizna stopiła jego szpik. . . W agonii zranionej wędrował po szczytach Oety. ”

Seneca, Hercules Furens 1194 i nast .:
„ Co z tym szybem, wciąż ociekającym krwią chłopców? Został zanurzony w krwi Hydry… ach, teraz rozpoznaję własną broń. Nie ma potrzeby pytać ręki, która ich użyła! Kto mógł zgiąć łuk lub która ręka naciągnęła sznurek, który rzadko mi ustępuje? „

HYDRA GUARDIAN OF THE UNDERWORLD

Statius, Silvae 5. 3. 260 ff:
„Ale czy wy , O monarchowie umarłych i ty, Ennean Juno, jeśli zaaprobujesz moją modlitwę … niech strażnik bramy nie będzie szczekał gwałtownie, niech odległe doliny skrywają centaury (centaury) i tłumy Hydry oraz potworne Scylli horde. ”

POETYCZNE EPITHETY

ANCIENT GRECKI & RZYMSKA SZTUKA

ŹRÓDŁA

GRECKI

RZYMSKI

BIZANTYNA

• Suidas, Suda – bizantyjski leksykon grecki C10 AD