Humor, pisany także jako Humor (z łaciny „płyn” lub „płyn”), we wczesnej zachodniej teorii fizjologicznej, jeden z czterech płynów ciała, o których sądzono określić temperament i cechy danej osoby. W starożytnej teorii fizjologicznej, wciąż aktualnej w europejskim średniowieczu i później, cztery kardynalne humory to krew, flegma, chłód (żółta żółć) i melancholia (czarna żółć); różne mieszanki tych humorów u różnych osób determinowały ich „cerę” lub „temperament”, ich cechy fizyczne i psychiczne oraz skłonności. Idealna osoba miała idealną mieszankę czterech; przewaga jednego wytworzyła osobę, która była optymistyczna (łac. sanguis, „krew”), flegmatyk, choleryk lub melancholik. nie tylko skłonny do złości, ale także o żółtej twarzy, szczupły, włochaty, dumny, ambitny, mściwy i sprytny. W związku z tym „humor” w XVI wieku zaczął oznaczać niezrównoważony stan psychiczny, nastrój lub nierozsądny naprawione szaleństwo lub występek.
