W większości przypadków te tradycje, w których najważniejsza jest nauka muzyki poprzez słuchanie, nie używają zapisu muzycznego w żadnej formie. Oto kilka przykładów, na przykład przez wczesnych gitarzystów i pianistów bluesowych, romskich skrzypków i gitarzystów muzyki ludowej.
A grupa muzyków hindustańskich
(ok. 1870)
Szczególnie wyróżniającym się przykładem jest indyjska muzyka klasyczna, w której metody nauczania dwóch głównych nurtów (Hindustani i Carnatic ) są prawie wyłącznie ustne.
Zachodnia muzyka klasycznaEdit
Historycznie, zachodnia tradycja muzyki klasycznej opierała się na procesie uczenia się nowych utworów z notacji muzycznej, a zatem gra mniejsze znaczenie w treningu muzycznym.
Jednak wiele metod nauczania w tej tradycji obejmuje w jakiejś formie grę słuchową. Przykłady obejmują kursy „szkolenia słuchu”, które są standardową częścią programów muzycznych w konserwatorium lub collegeu (w tym korzystanie z Solfège) oraz metodę Suzuki, która obejmuje wysoce rozwinięty nacisk na grę ze słuchu od bardzo młodego wieku. >
Na Zachodzie nauka ze słuchu jest również kojarzona z gatunkami muzyki ludowej, bluesem, rockiem, popem, funk, reggae i jazzem.