Fretka czarnogłowa

Zoo jest liderem w ochronie fretek czarnogłowych od czasu odkrycia małej populacji w 1981 roku. Ostatnie 18 dzikich zwierząt zostało złowionych w latach 1985 i 1987, aby założyć ośrodek hodowlany w Wyoming. W 1988 roku Zoo było pierwszym, które przyjęło potomstwo tych 18 i hodowało fretki czarnogłowe poza Wyoming.

Od ich przybycia w 1988 roku 726 czarnych Fretki nożne urodziły się w Smithsonian Conservation Biology Institute w Front Royal w Wirginii, w tym 139 urodziło się w wyniku sztucznego zapłodnienia. Ciągłe odnawianie się fretek czarnogłowych jest do tej pory jednym z najbardziej udanych działań ochronnych w zoo.

SCBI ściśle współpracuje z US Fish and Wildlife Service w celu ponownego wprowadzenia fretek na wolność. Program hodowlany utrzymuje podstawową populację rozrodczą 280 fretek w najlepszym wieku rozrodczym (od 1 do 3 lat). Niektóre z fretek zostały wysłane do Narodowego Centrum Ochrony Fretek Czarnogłowych w Kolorado, aby przygotować się do ponownego wypuszczenia na wolność w procesie zwanym „uwarunkowaniem wstępnym”. Przygotowanie wstępne polega na zaznajomieniu zwierząt z norami (podziemnymi tunelami) w celu zwiększenia szans na przeżycie na wolności. Fretki zostaną następnie ponownie wprowadzone do różnych miejsc na zachodnich Wielkich Równinach. Obecnie 28 miejsc reintrodukcji obejmuje obszary Wyoming, Dakoty Południowej, Montany, Arizony, Kolorado, Utah, Kansas, Nowego Meksyku, Kanady i Meksyku.

Każdego roku wypuszczanych jest od 150 do 220 fretek czarnogłowych z ich programów wstępnego kondycjonowania do tych witryn; około 4500 fretek zostało wypuszczonych od początku programu. Od 2011 r. program reintrodukcji US Fish and Wildlife Service zaowocował ponad 7000 urodzeniami fretek czarnonogich w sześciu ogrodach zoologicznych, a ponad 2600 z nich zostało ponownie wprowadzonych do W przyszłości naukowcy mają nadzieję przeprowadzić więcej badań na temat dżumy zwierząt leśnych, różnorodności genetycznej, zdrowia fretek, zachowania na wolności, rozmnażania i kriokonserwacji nasienia, aby mogli lepiej pomóc fretkom czarnogłowym.

Chociaż znaczna część łąk w Ameryce Północnej została zniszczona, istnieją obszary, na których nadal zachowały się pierwotne prerie. Znaczna część zachodniej prerii nigdy nie była orana, ale była wykorzystywana do wypasu bydła, więc o wiele więcej pozostaje nienaruszonych niż wschodnia preria trawiasta . Rosnące zainteresowanie ochroną prerii może zapewnić ocalenie niektórych z tych obszarów. Wiele osób uczy się raczej naśladować naturę, niż ją kontrolować. Farmerzy eksperymentują z nowymi sposobami hodowli. bydło, przywożąc rodzime trawy na wypas w celu przywrócenia i ochrony gleby.

Hodowla żubrów zyskuje na popularności, ponieważ mięso żubrów jest znacznie chudsze i zdrowsze niż wołowina. Żubry pasą się wydajniej niż bydło i mogą lepiej przetrwać ekstremalne warunki pogodowe. Niektóre z najważniejszych działań na rzecz ochrony prerii mają miejsce na podwórkach i na terenach szkolnych w całym kraju, gdzie wypielęgnowane trawniki są zastępowane rodzimymi trawami i polnymi kwiatami, aby przyciągnąć różnorodne dzikie zwierzęta i być może przywrócić tylko niewielki fragment prerii.

Największym zagrożeniem dla fretek czarnogłowych jest brak odpowiedniego siedliska i ciągły spadek populacji pieska preriowego, ich głównej zdobyczy.

Choroba stanowi również poważne zagrożenie dla fretek czarnogłowych . Dżuma leśna, przenoszona przez pchły, jest śmiertelna zarówno dla fretek, jak i psów preriowych, i drastycznie zmniejszyła populacje psów preriowych w Ameryce Północnej, prawie wytępiając źródło pożywienia dla fretek czarnogłowych. Fretki są również podatne na nosówki, zapalenie płuc, tularemię i różne pasożyty wewnętrzne.