Mata Hari, archetyp uwodzicielskiej szpiegowskiej kobiety, zostaje stracony za szpiegostwo przez francuski pluton egzekucyjny w Vincennes pod Paryżem.
Po raz pierwszy przyjechała do Paryża w 1905 roku i zyskała sławę jako wykonawca tańców inspirowanych kuchnią azjatycką. Wkrótce zaczęła podróżować po całej Europie, opowiadając historię o tym, jak urodziła się w świętej indyjskiej świątyni i uczyła starożytnych tańców przez kapłankę, która nadała jej imię Mata Hari, co w języku malajskim oznacza „oko dnia”. W rzeczywistości Mata Hari urodziła się w małym miasteczku w północnej Holandii w 1876 roku, a jej prawdziwe nazwisko brzmiało Margaretha Geertruida Zelle. Powierzchowną znajomość tańców indyjskich i jawajskich zdobyła, gdy mieszkała przez kilka lat w Malezji ze swoim byłym mężem, który był Szkotem w holenderskiej armii kolonialnej. Niezależnie od swojej autentyczności, zapakowała sale taneczne i operowe od Rosji po Francję, głównie dlatego, że jej show składało się z jej powolnego rozbierania się nago.
CZYTAJ WIĘCEJ: Egzotyczna tancerka, która stała się najbardziej popularną podczas I wojny światowej Notorious Spy
Stała się słynną kurtyzaną, a wraz z wybuchem I wojny światowej do jej zakochanych zaczęli wchodzić wysocy rangą oficerowie różnych narodowości. W lutym 1917 r. Władze francuskie aresztowały ją za szpiegostwo i uwięzić ed ją w więzieniu St. Lazare w Paryżu. W procesie wojskowym przeprowadzonym w lipcu została oskarżona o ujawnienie szczegółów nowej broni aliantów, czołgu, w wyniku którego zginęły tysiące żołnierzy. Została uznana za winną i skazaną na śmierć, a 15 października odmówiła opaski na oczy i została zastrzelona przez pluton egzekucyjny w Vincennes.
Istnieją dowody na to, że Mata Hari działała jako niemiecki szpieg, a kiedyś była podwójną agentką Francuzów, ale Niemcy uznali ją za nieskuteczną agentkę, której gadanie na poduszce nie dawało zbyt wiele wartościowej inteligencji. Jej proces wojskowy był pełen stronniczości i poszlak i jest prawdopodobne, że władze francuskie uznały ją za „największą szpieg stulecia” jako odwrócenie uwagi od ogromnych strat, jakie armia francuska poniosła na froncie zachodnim.