Echokardiografia dopplerowska Color-Flow u dorosłych

Liczba: 0008

Polityka

1. Aetna rozważa echokardiografię dopplerowską z przepływem kolorów w dorośli z medycznego punktu widzenia niezbędni w następujących wskazaniach:

   1. Ocena dusznicy bolesnej
   2. Ocena chorób aorty
   3. Ocena pomostowania aortalno-wieńcowego
   4. Ocena migotania / trzepotania przedsionków
   5. Ocena kardiomiopatii (w tym kardiomiopatii przerostowej (wcześniej znanej jako idiopatyczna przerostowa stenoza podaortalna)
   6. Ocena zastoinowej niewydolności serca
   7. Ocena duszności (zadyszki)
   8. Ocena szmerów serca
   9. Ocena protez zastawek
   10. Ocena nadciśnienia płucnego
   11. Ocena ubytków w przegrodzie
   12. Ocena lokalizacji strony lewa do prawej lub prawej -to-lewe przetoki
   13. Ocena chorób zastawek (w tym niedomykalności mitralnej ni nasilenie zwężenia zastawki)

2. Aetna rozważa echokardiografię dopplerowską z przepływem barwnym u dorosłych jako eksperymentalną i badawczą dla wszystkich innych wskazań (np. ablacji cewnika w częstoskurczu komorowym), ponieważ jego skuteczność w tych wskazaniach nie została ustalona.

Informacje ogólne

Ta zasada opiera się na wytycznych dotyczących diagnostycznej echokardiografii w dorośli z American College of Cardiology (Cheitlin i wsp., 2003).

Echokardiografia jest techniką ultrasonograficzną służącą do diagnozowania zaburzeń sercowo-naczyniowych. Dzieli się na dwuwymiarową (2-D), spektralną (2-D), spektralną, dopplerowską, kolorową, kontrastową i echokardiografię obciążeniową (Beers i Berkow, 1999).

Echokardiografia jest zwykle wykonywana przez umieszczenie przetwornik na klatce piersiowej. Jednak w echokardiografii przezprzełykowej głowicę umieszcza się na końcu endoskopu wprowadzanego do przełyku (Beers i Berkow, 1999). Nawet mniejsze przetworniki można umieścić na cewnikach wewnątrznaczyniowych, umożliwiając wewnątrznaczyniowe zapisy anatomii naczynia i przepływu krwi.

Dwuwymiarowa (lub przekrojowa) echokardiografia jest dominującą techniką echokardiograficzną (Beers i Berkow, 1999; Gottdiener i in., 2004). Wykorzystuje pulsacyjne, odbite ultradźwięki, aby zapewnić poprawne przestrzennie obrazy tomograficzne serca w czasie rzeczywistym, które są rejestrowane na taśmie wideo i przypominają kineangiogramy. Dwuwymiarowa echokardiografia dostarcza informacji o rozmiarze komory serca, grubości ścian, globalnej i regionalnej funkcji skurczowej oraz strukturach zastawkowych i naczyniowych. Obrazowanie w trybie B odnosi się do przekrojowych obrazów 2-D wyświetlanych bez ruchu i zapewnia szczegóły struktur statycznych.

Echokardiografia w trybie M (lub w trybie ruchu) tworzy ciągły obraz graficzny 1-D, i jest przydatna do pomiaru pojedynczych wymiarów ścian i komór serca, które mogą być wykorzystane do oszacowania objętości komór i masy lewej komory (Beers i Berkow, 1999; Gottdiener i in., 2004). Echokardiografia w trybie M jest wykonywana przez skierowanie stacjonarnej impulsowej wiązki ultradźwiękowej na pewną część serca.

Technika Dopplera wykorzystuje odbicia od poruszających się czerwonych krwinek do charakteryzowania przepływu krwi (Beers i Berkow, 1999; Gottdiener i in., 2004). Echokardiografia spektralna dopplerowska wykorzystuje ultradźwięki do rejestrowania prędkości, kierunku i rodzaju przepływu krwi w układzie sercowo-naczyniowym. Spektralny sygnał Dopplera jest wyświetlany na rejestratorze paskowym lub na taśmie wideo.

Echokardiografia obciążeniowa wykorzystuje dowolną kombinację powyższych metod echokardiografii, przed i podczas (lub wkrótce po) fizycznej lub farmakologicznej interwencji stresowej (Beers i Berkow, 1999; Gottdiener i in., 2004). Najczęściej do echokardiografii obciążeniowej używa się bieżni lub roweru treningowego. U pacjentów niezdolnych do ćwiczeń wysiłkowych można wykonać przy użyciu środków farmakologicznych, takich jak dobutamina, która zwiększa zapotrzebowanie mięśnia sercowego na tlen, lub leków rozszerzających naczynia krwionośne powodujących kradzież wieńcową. Testy te są przydatne przede wszystkim w wykrywaniu niedokrwienia mięśnia sercowego i jego żywotności.

Echokardiografia kontrastowa to badanie echokardiograficzne w trybie M lub 2-D, podczas którego środki kontrastowe są podawane we wstrzyknięciu dożylnym (Beers i Berkow, 1999; Gottdiener i wsp., 2004). Wstrzyknięcia kontrastu żylnego są stosowane w celu wzmocnienia granic wsierdzia lewej komory i sygnałów dopplerowskich oraz do oceny perfuzji mięśnia sercowego.

Echokardiografia z kolorowym dopplerem to zasadniczo echokardiografia dopplerowska 2-D z przepływem zakodowanym w kolorze, aby pokazać jego kierunek (kolor czerwony oznacza a niebieski jest z dala od przetwornika) (Beers i Berkow, 1999; Gottdiener i in., 2004). W odwzorowaniu przepływu kolorów, prędkość przepływu krwi jest mierzona wzdłuż każdej linii sektorowej 2-D obrazu echokardiograficznego i jest wyświetlana jako piksele oznaczone kolorami.Kolorowy doppler przepływowy jest najbardziej przydatny do oceny zastawek pod kątem niedomykalności i zwężenia, wykrywania przecieków wewnątrzsercowych i obrazowania przepływu krwi w sercu.

Oparte na faktach wytyczne American College of Cardiology, American Heart Association , a American Society of Echocardiography (Antman i wsp., 2003) przedstawili akceptowane możliwości echokardiografii dopplerowskiej u dorosłych pacjentów. Konkretne wskazania zostały sklasyfikowane jako odnoszące się do „anatomii-patologii” lub „funkcji”, a każde potencjalne wskazanie oceniono od „najbardziej pomocne” do „nieprzydatne”.

Wśród wskazań związanych z anatomią-patologią, kolorowy Doppler został oceniony jako najbardziej pomocny w ocenie ubytków przegrody (Antman i wsp., 2003). Uznano, że Doppler kolorowy nie jest przydatny we wszystkich innych wskazaniach związanych z anatomią-patologią: ocena wielkości komory, grubość ścian, relacja komór, wczesne zamknięcie zastawki mitralnej, skurczowy ruch do przodu zastawki mitralnej, masa lewej komory, masy lewej komory ( guz, zakrzep, wegetacja), masy w przedsionkach i prawej komorze, anatomiczna patologia zastawek i wysięk osierdziowy.

Spośród wskazań czynnościowych, kolorowy Doppler został uznany za najbardziej przydatny do oceny miejsca przecieków od prawej do lewej i od lewej do prawej (Antman i wsp., 2003). Uznano również, że kolorowy doppler jest przydatny do oceny ciężkości zwężenia zastawki i jej niedomykalności oraz oceny protez zastawkowych. Uważano również, że kolorowy doppler może być przydatny w ocenie chorób aorty. Uznano, że Doppler kolorowy nie jest przydatny do oceny ogólnej funkcji skurczowej lewej komory (frakcji wyrzutowej), oceny regionalnego ruchu ściany, pomiaru ciśnienia skurczowego prawej komory i tętnicy płucnej, pomiaru ciśnienia napełniania lewej komory, pomiaru objętości wyrzutowej i rzutu serca, oceny funkcji rozkurczowej lewej komory oraz identyfikacji niedokrwienia i żywotnego mięśnia sercowego z wysiłkiem lub stresem farmakologicznym.

Nishimura i wsp. (2011) zbadali znaczenie pomiaru zwężenia przez aliasing przepływu wieńcowego (metoda MOSAIC) dla wykrycie proksymalnego zwężenia lewej tętnicy wieńcowej u chorych z niestabilną dławicą piersiową za pomocą przezklatkowej echokardiografii dopplerowskiej. Oceniano pacjentów (n = 107) z UA. Poszukiwano proksymalnego przepływu wieńcowego z lewej strony w osi krótkiej na poziomie korzenia aorty za pomocą metody kolorowego Dopplera. Gdy wykryty przepływ wieńcowy wykazywał aliasing kolorów, zakres prędkości kolorów był stopniowo zwiększany, aż aliasing kolorów prawie zniknął. Następnie linia bazowa koloru została przesunięta, aż przepływ koloru pokazał „izowelkość”. Proksymalny przepływ wieńcowy wykryto u 86 (80,4%) ze 107 pacjentów. U tych 86 pacjentów optymalna wartość odcięcia izowelocity większa lub równa 47,5 cm / sekundę przewidywała istotne zwężenie tętnicy wieńcowej (procent zwężenia średnicy większy lub równy 70%) zstępującego przedniego odcinka proksymalnego lewej strony (American Heart Association, segment 6 ) lub lewej głównej tętnicy wieńcowej z czułością 88%, swoistością 97%, dodatnią wartością predykcyjną 98% i ujemną wartością predykcyjną 86%. U wszystkich 107 pacjentów ta sama wartość odcięcia przewidywała istotne zwężenie wieńcowe z czułością 78%, swoistością 98%, dodatnią wartością predykcyjną 98% i ujemną wartością predykcyjną 81%. Autorzy doszli do wniosku, że metoda MOSAIC może odgrywać uzupełniającą rolę w szybkiej stratyfikacji ryzyka i podejmowaniu decyzji u pacjentów z UA.

Panel ekspertów ds. Obrazowania sercowo-naczyniowego American College of Radiology (Ho i in., 2011) stwierdza, że echokardiografia z wykorzystaniem dopplera przepływu koloru jest niezbędna do oceny przepływu krwi obserwowanego przez ubytek przedsionka, ubytek przegrody międzykomorowej lub przez zastawkę. zwykle można to osiągnąć.

Przegląd UpToDate na temat „Ablacji cewnika w komorowych zaburzeniach rytmu” (Ganz, 2012) stwierdza, że „echokardiografia ntrakardialna (ICE) z obrazowaniem przepływu kolorów 2D i dopplerowskich może być przydatna do prowadzenia cewniki ablacyjne i monitorować zmiany morfologiczne po ablacji. ”. Cytowanym punktem odniesienia było badanie Ren i wsp. (2002), które obejmowało tylko 4 pacjentów z częstoskurczem komorowym. niewystarczające dowody na poparcie zastosowania echokardiografii dopplerowskiej z przepływem kolorów podczas ablacji częstoskurczu komorowego.

Przegląd UpToDate na temat „Principles of Doppler echocardiography” (Manning, 2013) stwierdza, że „Obrazowanie przepływu kolorów jest zwykle stosowane w badanie przesiewowe i ocena przepływów zwrotnych. Jest również przydatny w ocenie przecieków wewnątrzsercowych (np. Ubytków w przegrodzie międzyprzedsionkowej i międzykomorowej) i przepływu w żyłach płucnych oraz jako pomoc w ustawieniu fali ciągłej dopplerowskiej przy prędkościach niedomykalności trójdzielnej ”.

Dodatek

Uwaga dotycząca wymagań dotyczących dokumentacji: Przypomina się lekarzom o wystawieniu wyników testu diagnostycznego jako podstawowego wskazania, a nie diagnozy lekarza kierującego , jak wskazano w wytycznych Medicare dotyczących rozliczeń za obrazowanie diagnostyczne. Wytyczne te są dostępne w Podręczniku rozpatrywania roszczeń Medicare, rozdział 13 – Usługi radiologiczne i inne procedury diagnostyczne (zaktualizowany w listopadzie 2016 r.). Jest to również wskazane w Wytycznych dotyczących kodowania ICD-9-CM, sekcja IV, akapit L.