Wielki pożar 1916Edit
Rankiem w środę 22 marca 1916 r. We wschodnim Nashville wybuchł pożar, który zniszczył ponad 500 domów i pozostawiając 2500 osób bezdomnych. Pożar powstał w domu Joe Jenningsa, który mieszkał obok młyna strugowego Seagraves znajdującego się na North First Street. Iskry z domu Jenningsa podpaliły młyn, a stamtąd pożar przetoczył się z 1st Street do Dew Street, pochłaniając wszystkie domy i firmy na swojej drodze. Na szczęście było kilka obrażeń i tylko jedna ofiara śmiertelna, Johnson H. Woods, który został porażony prądem przez linię energetyczną pod napięciem.
Woodland Street z widokiem na północ po Wielkim Pożarze, obecnie East Park.
Niezwykle silne wiatry wiejące z prędkością 44-51 mil na godzinę na dachach pokrytych gontem spowodowały ogień rozprzestrzenia się w szybkim tempie, poważnie utrudniając straży pożarnej z Nashville kontrolowanie pożaru. Zdesperowani, aby powstrzymać pożar, mieszkańcy utworzyli „brygady wiader”, aby pomóc w walce z płomieniami, a wielu pośpiesznie usuwało meble ze swoich domów, próbując ocalić swoje rzeczy. Nashville Fire Chief, Rozetta wysłała telegraficzne wiadomości z apelem do każdego miasta w promieniu kilkuset mil, prosząc o silniki i ludzi do pomocy w walce z płomieniami, a gubernator Tom C. Rye zmobilizował firmy Gwardii Narodowej Tennessee w Nashville do pełnienia warty i pomocy przy ratowaniu pracy.
Budynki należące do Little Sisters of the Poor Home for the Aged, Woodland Street Presbyterian Church, Warner Public School i Engine Company No. 5 zostały doszczętnie spalone. Tulip Street Methodist Church i St. Anns Episkopal Church przetrwały dzięki członkom kościoła, którzy opuścili swoje płonące domy, aby utworzyć brygady wiaderkowe, aby je uratować. Całe wschodnie Nashville na południowy wschód od Piątej i Woodland Street zostało zniszczone. Całkowita utrata mienia została oszacowana na ponad 1,5 miliona dolarów.
Tornado z 1933 rokuEdit
W Nashville był wyjątkowo łagodny późnozimowy dzień. Ciepła, wilgotna masa powietrza pokryła większość południowego wschodu. Silne zimno front znajdował się na północnym zachodzie, a ośrodki niskiego ciśnienia znajdowały się nad Wielkimi Jeziorami i zachodnim Arkansas. Tendencja do ocieplenia rozpoczęła się po 10 marca, kiedy temperatura nie osiągnęła poziomu powyżej lat 30. Ponieważ stały wiatr z południa zasilał powietrze od Zatoki Meksykańskiej kilkaset mil w kierunku północnym dni wcześniej. Niebo pozostawało w większości zachmurzone 14 dnia, termometr wzrósł do niesamowitych 80 stopni o godzinie 15:00, co jest niezwykle wczesnym okresem w roku jak na tak wysoką temperaturę. wysoka wilgotność, citi zens z Nashville bez wątpienia cieszył się pierwszym prawdziwym smakiem wiosny tego popołudnia. Szybko poruszający się zimny front dość szybko pchnął burzę przez miasto, zrzucając 0,81 cala deszczu w stosunkowo krótkim czasie. Ale to, co towarzyszyło linii szkwałów z silnymi burzami, było najbardziej śmiercionośnym tornadem w historii Nashville. Wczesnym wieczorem, gdy powietrze było jeszcze ciepłe i wilgotne, zniszczenie zaczęło się cztery mile na zachód od centrum miasta, ponad krawędzią wzgórz, w pobliżu Charlotte Pike i Pięćdziesiąta Pierwsza Aleja. Zniszczenia między tym punktem a centrum miasta nie były duże, ale tornado szybko się nasiliło. Przeleciało bezpośrednio nad Kapitolem Stanowym, na Charlotte Avenue lub bardzo blisko niego, trzepocząc szybami z jego okien. Następnie burza uderzyła z dużą siłą. po północnej stronie centrum miasta Public Square, powodując znaczne uszkodzenia kilku budynków i przechodząc w odległości 400 stóp od Biura Pogody.
Wschodnie Nashville zdewastowane po tornado w 1933 roku.
Następnie tornado przekroczyło rzekę Cumberland, by dotrzeć do wschodniego Nashville na północ od mostu Woodland Street Bridge i udał się na wschód. ścieżka poszerzyła się z 200 do 400 jardów i uszkodziła rząd czterokondygnacyjny y budynki fabryczne wzdłuż First Street oraz duża część ceglanego muru budynku zajmowanego przez National Casket Company, zlokalizowanego przy Second Street i Woodland. Od tego momentu ścieżka zniszczenia rozciągała się na szerokość od 600 do 800 metrów. Przez trzy mile tornado przedarło się przez dzielnicę domów, kościołów, szkół i sklepów. Meteorolog z Biura Pogody, Roger M. Williamson, którego dom na Eastland Avenue ledwo uniknął zniszczenia przez burzę, donosił, że przez przerażający ułamek minuty … ściany, dachy, kominy, garaże i drzewa runęły zaledwie kilka metrów dalej. „Zniszczenia mienia były rozległe, obejmując 1400 domów, 16 kościołów, 36 sklepów, pięć fabryk, cztery szkoły, jedną bibliotekę i salę w loży. Następnie kontynuowały w kierunku Donelsona i Hermitage, a następnie osłabły.
Wszystkie dostępne policjant i zastępca pośpieszyli na ten obszar, do których wkrótce dołączyli Gwardia Narodowa, legioniści, pracownicy Czerwonego Krzyża, harcerze i członkowie Armii Zbawienia. Praktycznie nie odnotowano żadnych grabieży ani grabieży, a bezpośrednio po nich nie wystąpiła panika ani zamieszanie.Strażnicy nadal pełnili służbę na zniszczonych terenach, dopóki rano 16 marca nie ogłoszono, że miasto znalazło się pod kontrolą urzędników cywilnych. Do tego czasu niektórzy strażnicy pełnili służbę do trzydziestu sześciu godzin. Wszyscy odmówili rekompensaty za swoje usługi.
Następnego dnia po burzy, w środę 15 marca, firmy telegraficzne zgłosiły uciążliwą pracę polegającą na obsłudze wiadomości od mieszkańców do krewnych i przyjaciół mieszkających w innym miejscu, a także zapytań telegraficznych od osoby postronne o burzy. Usługi telefonii międzymiastowej odczuwały podobne obciążenia. Do czwartku rano ekipy robocze oczyściły ulice ze wszystkich gruzów, ponownie otwierając je dla ruchu. Zorganizowana pomoc poczyniła postępy w przywracaniu porządku oraz oczyszczaniu i odbudowie wschodniego Nashville. Miejskie agencje pomocy, koordynowane przez Amerykański Czerwony Krzyż, zapewniały schronienie, odzież i żywność ofiarom burzy.
Electric StreetcarsEdit
Na początku XX wieku Nashville było domem do sieci elektrycznych tramwajów, które zapewniały mieszkańcom przedmieść wygodny dostęp do kwitnącego centrum biznesowego śródmieścia Nashville. Te tramwaje były własnością Percyego Warnera, słynnego przemysłowca z Nashville. Percy Warner poszedł w ślady swojego ojca, Jamesa C. Warnera, w eksploatację zasobów naturalnych w Nowym Południu ze swoją Warner Iron Corporation w latach 70. i 80. XIX wieku. Młodszy Warner zainteresował się nowymi obszarami elektroenergetyki i miejskiego transportu zbiorowego. W latach 1903-1914 był prezesem Nashville Railway and Light Company, kontrolowanie wszystkich miejskich tramwajów.
Tornado 1998Edytuj
Wschodnie Nashville zostało trafione w dwóch wybuch tornada w dniu 1 kwietnia 5 i 16 kwietnia 1998. 16 kwietnia tornado dotknęło wschodniego Nashville, przecinając pokos przez większy obszar Nashville. Co najmniej 300 domów zostało uszkodzonych we wschodnim Nashville; wiele z nich straciło znaczną część dachów, a kilka zostało zniszczonych. Tulip Street United Methodist Church, który miał ponad 100 lat, również został poważnie uszkodzony. Drzewa zostały wyrwane z korzeniami i wybito słupy telefoniczne.