Dziedziczność, wielkość zmienności fenotypowej (obserwowalnej) w populacji, którą można przypisać indywidualnym różnicom genetycznym. W ogólnym sensie odziedziczalność to stosunek zmienności spowodowanej różnicami między genotypami do całkowitej zmienności fenotypowej dla charakteru lub cechy w populacji. Pojęcie to jest zwykle stosowane w genetyce zachowania i genetyki ilościowej, gdzie oszacowania odziedziczalności są obliczane przy użyciu metod korelacji i regresji lub metod analizy wariancji (ANOVA).
Dziedziczność jest wyrażana jako H2 = Vg / Vp, gdzie H jest oszacowanie odziedziczalności, Vg zmienność genotypu i Vp zmienność fenotypu. Szacunki odziedziczalności mają wartość od 0 do 1. Jeśli H = 1, wówczas wszystkie zmiany w populacji wynikają z różnic lub zmienności między genotypami (tj. Nie ma zmienności spowodowanej przez środowisko). Jeśli H = 0, nie ma zmienności genetycznej; w tym przypadku wszystkie różnice w populacji wynikają z różnic w środowiskach doświadczanych przez poszczególne osoby.
Dziedziczność jest powszechnie stosowana w badaniach bliźniaków w dziedzinie genetyki zachowania. Metodologia opiera się na fakcie, że bliźnięta jednojajowe (jednojajowe lub jednojajowe) mają w 100 procentach wspólne i nieidentyczne lub braterskie bliźnięta (bliźniaki jednojajowe lub jednojajowe) są podobne do innych rodzeństwa (tj. , bracia i siostry), ponieważ mają wspólne 50 procent genów. Oczekuje się, że korelacja między identycznymi bliźniętami będzie równa 1,0, a bliźniąt braterskich 0,50. W dziedzinie genetyki ilościowej pojęcie odziedziczalności jest używane do podziału obserwowalnych zmian fenotypowych między osobnikami na komponenty genetyczne i środowiskowe.
Istnieje kilka wad stosowania szacunków odziedziczalności. Po pierwsze, odziedziczalność nie jest miarą wrażliwości charakteru lub cechy na zmianę środowiska. Na przykład cecha może mieć całkowitą dziedziczność (H = 1), ale może zostać drastycznie zmieniona przez zmiany środowiskowe. Można to zaobserwować w niektórych genetycznych zaburzeniach metabolizmu, takich jak fenyloketonuria i choroba Wilsona, gdzie dziedziczność fenotypowych wyników wynosi 1,0, ale skuteczne leczenie jest możliwe dzięki interwencjom dietetycznym. Drugim problemem związanym z szacunkami odziedziczalności jest to, że mierzą one zmienność tylko w obrębie populacji. Innymi słowy, oszacowanie odziedziczalności nie może służyć do określenia przyczyn różnic między populacjami, ani nie może służyć do określenia stopnia, w jakim fenotyp osobnika jest determinowany przez geny w porównaniu ze środowiskiem.
Co więcej, pojęcie odziedziczalności jest niewłaściwie stosowane, gdy jest stosowane do różnic w populacji ludzi pod kątem cech takich jak inteligencja. Na przykład badania dowodzą, że różnice rasowe w miarach inteligencji, osiągnięć akademickich i wskaźników przestępczości wynikają raczej z różnic genetycznych niż środowiskowych. Jednak inne badania wykazały, że szacunki dziedziczenia takich cech w populacjach nie dostarczają informacji o różnicach genetycznych między populacjami.