Mark Twain powiedział: „Uważaj, czytając teksty medyczne, możesz umrzeć błędny druk ”Być może powinien był również ostrzec przed błędnymi tłumaczeniami.
Jednym z rzucających się w oczy przykładów błędnego tłumaczenia, które stało się mitem, jest sytuacja, w której uczniowie mają zalecić pacjentowi powtórzenie„ dziewięćdziesiąt dziewięć ”, wyczuwając dotykowe fremitus. Zasada jest taka, że pęcherzyki wypełnione płynem będą przewodzić dźwięk z większych dróg oddechowych lepiej niż pęcherzyki wypełnione powietrzem. Dzięki fonacji pacjenta dźwiękiem dyftongowym, generowany jest dźwięk o niskiej częstotliwości (< 80 Hz), który wytwarza wibracje fremitusa. W erze przed radiogramem (i przed USG) był to bardzo przydatny sposób identyfikacji konsolidacji w płucach.
Problem polega na tym, że dziewięćdziesiąt dziewięć nie działa dobrze, ponieważ dziewięćdziesiąt nie jest dyftongiem. Naśladowanie aktu fizycznego egzaminu bez zrozumienia przyczyny wyjaśnia to długo utrwalane błędne wyobrażenie. Jak opisał William Dock:
Kiedy nasi przodkowie medycyny studiowali w Austrii lub Niemczech, zauważyli, że lekarze prosili pacjentów o powiedzenie „neun und neunzig”, aby wywołać fremitus nad Po powrocie do domu nauczyli pacjentów mówić „dziewięćdziesiąt dziewięć”, tłumacząc w ten sposób dosłownie, ale nie fonetycznie, to, co usłyszeli. To był poważny błąd, ponieważ ich nauczyciele poprosiliby pacjentów, aby powiedzieli: nein nein, gdyby to był dźwięk, którego chcieli… Neun und neunzig wymawia się noyn unt noynzig, a „oy” jest tym, czego potrzeba, aby wywołać namacalne, wibracje o niskim tonie, najskuteczniej przenoszone z krtani do klatki piersiowej. „Nein, nein” i „dziewięćdziesiąt dziewięć” to wysokie dźwięki, bezużyteczne do wywoływania fremitusa.
(Warto przeczytać cały artykuł, aby zapoznać się z historią innych terminów płucnych przetłumaczonych na język angielski, takich jak râles i bruits.)
Jeśli chcesz wywołać dotykowe fremitus, lepszym sposobem uzyskania pożądanych niskich częstotliwości jest wypowiedzenie przez pacjenta angielskiego dwugłoski, np. „Boogie” „boogie” „zabawka” „chłopiec” lub „łódź ”Lub jeśli znają piosenkę„ 99 Luftballons ”, zawsze można ją było zaśpiewać po niemiecku.