Dekompresja kręgosłupa (laminektomia)

Przegląd

Operacja dekompresyjna (laminektomia) otwiera kanały kostne, przez które przechodzą rdzeń kręgowy i nerwy, tworząc więcej przestrzeń do swobodnego poruszania się. Zwężenie / zwężenie kanałów rdzeniowych i nerwowych może powodować chroniczny ból, drętwienie i osłabienie mięśni rąk lub nóg. Operacja może być zalecana, jeśli objawy nie uległy poprawie po zastosowaniu fizjoterapii lub leków.

Co to jest odbarczenie kręgosłupa?

Zwężenie kręgosłupa jest często spowodowane zmianami związanymi z wiekiem: zapaleniem stawów, powiększeniem stawów, wybrzuszeniem dysków, ostrogi kostne i zgrubieniem więzadeł (ryc. 1). Dekompresję kręgosłupa można wykonać w dowolnym miejscu wzdłuż kręgosłupa od szyi (szyjki macicy) do dolnej części pleców (odcinka lędźwiowego). Zabieg wykonywany jest poprzez nacięcie mięśnia pleców (tylnego). Kość blaszkowa tworzy tylną część kanału kręgowego i tworzy dach nad rdzeniem kręgowym. Usunięcie blaszki i zgrubienia więzadła daje więcej miejsca na nerwy i pozwala na usunięcie ostróg kostnych (osteofitów). W zależności od rozległości zwężenia może być zajęty jeden krąg (jednopoziomowy) lub więcej (wielopoziomowy).

Rycina 1. Widok z góry kręgu pokazujący różnicę między normalnymi kanałami (po lewej) i kanałami ze zwężeniem (po prawej). Zwężenie może obejmować zwężenie kanału kręgowego, kanałów korzeni nerwowych, powiększenie stawów międzykręgowych, usztywnienie więzadeł, wybrzuszenie dysku i ostrogi kostne. Te zmiany artretyczne uciskają rdzeń kręgowy i nerwy, powodując ich obrzęk i stan zapalny.

Istnieje kilka rodzajów operacji dekompresyjnych:

• Laminektomia polega na usunięciu całej blaszki kostnej, części powiększonych stawów międzykręgowych , oraz zgrubień więzadeł pokrywających rdzeń kręgowy i nerwy.
• Laminotomia to usunięcie niewielkiej części blaszki i więzadeł, zwykle z jednej strony. Dzięki tej metodzie naturalne podparcie blaszki pozostaje na swoim miejscu, zmniejszając ryzyko niestabilności kręgosłupa. Czasami można użyć endoskopu, umożliwiającego wykonanie mniejszego, mniej inwazyjnego nacięcia.
• Foraminotomia to usunięcie kości wokół otworu nerwowego – kanału, w którym korzeń nerwowy wychodzi z kręgosłupa. Metodę tę stosuje się, gdy zwyrodnienie dysku spowodowało zapadnięcie się otworu i uszczypnięcie nerwu.
• Laminaplastyka to rozszerzenie kanału kręgowego poprzez przecięcie blaszek z jednej strony i otwarcie ich jak drzwi. Stosuje się go tylko w okolicy szyi (szyjki macicy).
• Dysektomia polega na usunięciu części wypukłego lub zwyrodnieniowego dysku w celu zmniejszenia nacisku na nerwy.

W niektórych przypadkach można wykonać fuzję kręgosłupa w tym samym czasie, aby pomóc ustabilizować odcinki kręgosłupa leczone laminektomią. Fusion wykorzystuje kombinację przeszczepu kostnego, śrub i prętów do połączenia dwóch oddzielnych kręgów w jeden nowy kawałek kości. Fuzja stawu zapobiega nawrotom zwężenia kręgosłupa i może pomóc wyeliminować ból związany z niestabilnym kręgosłupem.

Kto jest kandydatem?

Możesz być kandydatem do dekompresji, jeśli masz:

• znaczny ból, osłabienie lub drętwienie nogi lub stopy
• ból nóg gorszy niż ból pleców
• nieulepszony fizjoterapią lub lekami
• trudności w chodzeniu lub staniu, które wpływają na jakość życia
• badania diagnostyczne (rezonans magnetyczny, tomografia komputerowa, mielogram), które wykazują zwężenie kanału centralnego lub wnęki bocznej.

Decyzja chirurgiczna

Operacja dekompresyjna zwężenia kręgosłupa jest planowa, z wyjątkiem rzadkich przypadków zespołu ogona końskiego lub szybko postępujących deficytów neurologicznych. Twój lekarz może zalecić opcje leczenia, ale tylko Ty możesz zdecydować, czy operacja jest odpowiednia dla Ciebie. Przed podjęciem decyzji zapoznaj się ze wszystkimi zagrożeniami i korzyściami. Dekompresja nie leczy zwężenia kręgosłupa ani nie eliminuje zapalenia stawów; łagodzi tylko niektóre objawy. Niestety, objawy mogą się nawracać, gdy postępuje degeneracyjny proces starzenia, który powoduje zwężenie.

Kto wykonuje zabieg?

Neurochirurg lub ortopeda może wykonać operację kręgosłupa. Wielu chirurgów kręgosłupa ma specjalistyczne szkolenie w zakresie skomplikowanych operacji kręgosłupa. Zapytaj swojego chirurga o jego szkolenie, zwłaszcza jeśli Twój przypadek jest skomplikowany lub miałeś więcej niż jedną operację kręgosłupa.

Co dzieje się przed operacją?

Możesz zostać wyznaczony na badania przedoperacyjne (np. badanie krwi, elektrokardiogram, prześwietlenie klatki piersiowej) na kilka dni przed operacją. W gabinecie lekarskim podpiszesz formularze zgody i wypełnisz dokumenty, aby chirurg zapoznał się z Twoją historią medyczną (alergie, leki / witaminy, historia krwawień, reakcje na znieczulenie, poprzednie operacje).Należy przerwać przyjmowanie wszystkich niesteroidowych leków przeciwzapalnych (Naprosyn, Advil, Motrin, Nuprin, Aleve itp.) I leków rozrzedzających krew (kumadyna, aspiryna itp.) Na tydzień przed zabiegiem. Dodatkowo rzuć palenie, żucie tytoniu i picie alkoholu na tydzień przed i 2 tygodnie po operacji, ponieważ czynności te mogą powodować krwawienia.

Pacjenci są przyjmowani do szpitala rano w dniu zabiegu. Po północy w noc poprzedzającą operację nie wolno jeść ani pić. W ramieniu umieszcza się linię dożylną (IV). Anestezjolog wyjaśni skutki znieczulenia i związane z nim zagrożenia.

Co dzieje się podczas operacji?

Procedura składa się z siedmiu kroków. Operacja zwykle trwa od 1 do 3 godzin.

Krok 1: przygotowanie pacjenta
Położysz się na plecach na stole operacyjnym i otrzymasz znieczulenie. Po zaśnięciu zostaniesz przewrócony na brzuch z klatką piersiową i bokami opartymi na poduszkach. Miejsce, w którym zostanie wykonane siekanie, jest oczyszczone i przygotowane. Jeśli planowana jest fuzja i zdecydowałeś się użyć własnej kości, obszar biodra zostanie przygotowany do uzyskania przeszczepu kostnego. Jeśli zdecydowałeś się użyć kości dawcy, nacięcie biodra nie jest konieczne.

Krok 2: nacięcie
Nacięcie skóry wykonuje się na środku pleców nad odpowiednim kręgiem (ryc. 2 ). Długość nacięcia zależy od liczby wykonanych laminektomii. Silne mięśnie pleców są rozszczepiane na środku i przesuwane w obie strony odsłaniając blaszkę każdego kręgu.

Rysunek 2. Nacięcie skóry jest wykonany na środku pleców.

Krok 3: laminektomia lub laminotomia
Po odsłonięciu kości wykonuje się zdjęcie rentgenowskie w celu sprawdzenia prawidłowego kręgu.

Laminektomia: Chirurg usuwa kostny wyrostek kolczasty. Następnie blaszkę kostną usuwa się za pomocą wiertła lub narzędzi do gryzienia kości (ryc. 3). Zagęszczone więzadło flawum, które łączy blaszkę kręgu poniżej z kręgiem powyżej, zostaje usunięte. Powtarza się to dla każdego dotkniętego kręgu (ryc. 4).

Laminotomia: W niektórych przypadkach chirurg może nie chcieć usunąć całej ochronnej blaszki kostnej. Do złagodzenia ucisku może wystarczyć mały otwór blaszki powyżej i poniżej nerwu rdzeniowego (ryc. 5). Laminotomię można wykonać po jednej stronie (jednostronnie) lub po obu stronach (obustronnie) i na wielu poziomach kręgów.

Krok 4: odbarczenie rdzenia kręgowego
Po usunięciu blaszki i więzadła żółtego widoczna jest ochronna powłoka rdzenia kręgowego (opony twardej). Chirurg może delikatnie wycofać ochronny worek rdzenia kręgowego i korzenia nerwu, aby usunąć ostrogi kostne i zgrubienie więzadła.

Krok 5: odbarczenie nerwu rdzeniowego
Stawy międzykręgowe, które znajdują się bezpośrednio nad korzeniami nerwowymi, można podciąć (przyciąć), aby zapewnić korzeniom nerwowym więcej miejsca (ryc. 6). Manewr ten, zwany otwornicą, powiększa otwór nerwowy (w miejscu, w którym nerwy rdzeniowe wychodzą z kanału kręgowego). Jeśli przepuklina dysku powoduje ucisk, chirurg wykona dyskektomię.

Rycina 6. Otwornica usuwa kość zwężającą kanały korzeni nerwowych . Powiększone stawy międzykręgowe są przycięte, aby zmniejszyć nacisk na nerwy rdzeniowe. Zastosowanie minimalnie inwazyjnego retraktora rurki powoduje mniejsze zakłócenia mięśni pleców.

Krok 6: fuzja (jeśli to konieczne)
Jeśli masz niestabilność kręgosłupa lub masz laminektomię wielu kręgów, można wykonać fuzję. Fuzja to połączenie dwóch kręgów z przeszczepem kostnym trzymanym razem za pomocą sprzętu, takiego jak płytki, pręty, haczyki, śruby przeznasadowe lub klatki. Celem przeszczepu kostnego jest połączenie kręgów powyżej i poniżej w celu utworzenia jednego solidnego kawałka kości. Istnieje kilka sposobów tworzenia fuzji. Wybór odpowiedniego dla Ciebie zależy od Twojego własnego wyboru i zaleceń lekarza.

Najpopularniejszym rodzajem zrostu jest fuzja tylno-boczna. Najwyższą warstwę kości z wyrostków poprzecznych usuwa się za pomocą wiertła, aby stworzyć podłoże do wzrostu przeszczepu kostnego. Przeszczep kości, pobrany z górnej części biodra, jest umieszczany wzdłuż tylno-bocznego łożyska. Chirurg może wzmocnić połączenie za pomocą metalowych prętów i śrub włożonych do kręgów. Mięśnie pleców są układane na przeszczepie kostnym, aby utrzymać go na miejscu.

Krok 7: zamknięcie
Nacięcia mięśni i skóry są zszywane szwami lub klamrami.

Co dzieje się po operacji?

Obudzisz się w strefie rekonwalescencji pooperacyjnej, zwanej PACU. Będzie monitorowane ciśnienie krwi, tętno i oddychanie, a ból zostanie rozwiązany. Po przebudzeniu zostaniesz przeniesiony do zwykłego pokoju, w którym zwiększysz swój poziom aktywności (siedzenie na krześle, chodzenie). Jeśli doszło do fuzji, może być konieczne założenie aparatu ortodontycznego. Za 1 do 2 dni zostaniesz wypisany ze szpitala i otrzymasz instrukcje wypisu.

Instrukcje dotyczące wypisu:

Dyskomfort

• Przyjmuj leki przeciwbólowe zgodnie z zaleceniami chirurga. Narkotyki mogą uzależniać i są używane przez ograniczony czas.
• Narkotyki mogą również powodować zaparcia. Pij dużo wody i jedz pokarmy bogate w błonnik. Środki przeczyszczające i zmiękczające stolec, takie jak Dulcolax, Senokot, Colace i Milk of Magnesia, są dostępne bez recepty.
• Zamrozić nacięcie 3-4 razy dziennie przez 15-20 minut, aby zmniejszyć ból i obrzęk.

Ograniczenia

• Unikaj schylania, podnoszenia lub skręcania pleców przez następne 2 tygodnie.
• Nie podnoś niczego cięższego niż 5 funtów przez 2 tygodnie po operacji.
• Brak forsownej aktywności przez następne 2 tygodnie, w tym praca w ogrodzie, prace domowe i seks.
• Nie prowadź pojazdów przez 2 tygodnie po operacji lub do czasu omówienia z chirurgiem.
• Nie pij alkoholu przez 2 tygodnie po operacji lub podczas przyjmowania leków odurzających.
• Jeśli przeszedłeś fuzję, nie używaj niesteroidowych leków przeciwzapalnych (NLPZ) ) (np. aspiryna; ibuprofen, Advil, Motrin, Nuprin; naproksen sodu, Aleve) przez sześć miesięcy po operacji. NLPZ mogą powodować krwawienie i zakłócać gojenie się kości.
• Nie palić, nie waporyzować, nie zanurzać, żuć ani nie używać produktów nikotynowych. Opóźnia gojenie i zapobiega wzrostowi nowej kości.

Aktywność

• Możesz potrzebować pomocy z codziennymi czynnościami (ubieranie się, kąpiel) przez pierwsze kilka tygodni. Zmęczenie jest powszechne. Niech ból będzie twoim przewodnikiem.
• Wstań i chodź 5–10 minut co 3-4 godziny. Stopniowo wydłużaj czas chodzenia, o ile jesteś w stanie.
• Jeśli dostałeś szynę, zawsze tam, gdzie nie śpisz lub nie bierzesz prysznica.

Kąpiel / Pielęgnacja nacięcia

• Dokładnie umyj ręce przed i po czyszczeniu nacięcia, aby zapobiec infekcji.
• Jeśli masz Dermabond (klej do skóry) zakrywając nacięcie, możesz wziąć prysznic dzień po zabiegu. Delikatnie umyj mydłem i wodą. Wytrzyj do sucha.
• Jeśli masz zszywki lub paski steri, możesz wziąć prysznic 2 dni po operacji. Zdejmij opatrunek i delikatnie umyj wodą z mydłem. Osuszyć. Wymień opatrunek, jeśli jest drenaż.
• Nie zanurzaj ani nie moczyć nacięcia w wodzie (kąpieli, basenie lub wannie).
• Nie nakładaj balsamów ani maści na nacięcie.
• Pewien drenaż z nacięcie jest normalne. Duży drenaż, cuchnący drenaż lub drenaż, który jest żółty lub zielony, należy zgłosić do gabinetu chirurga.
• Zszywki lub paski steri-paski zostaną usunięte podczas wizyty kontrolnej.

Kiedy zadzwonić do lekarza

• Jeśli temperatura przekracza 101,5 ° F lub jeśli nacięcie zaczyna się rozdzielać lub wykazuje oznaki infekcji, takie jak zaczerwienienie, obrzęk, ból lub drenaż.
• Obrzęk i tkliwość w łydce jednej nogi.
• Nowy początek mrowienia lub drętwienia nóg lub drętwienia w okolicy pachwiny.

Jakie są wyniki?

Dekompresyjna laminektomia jest skuteczna w łagodzeniu bólu nóg u 70% pacjentów, umożliwiając znaczną poprawę funkcji (zdolność do wykonywania normalnych codziennych czynności) oraz znacznie zmniejszony poziom bólu i dyskomfortu. Jednak ból pleców może nie zostać złagodzony, a 17% osób starszych wymaga innego leczenia. Objawy mogą powrócić po kilku latach.

Dekompresyjna laminotomia jest skuteczna w łagodzeniu bólu pleców (72%) i nóg (86%) oraz poprawie zdolności chodzenia (88%). Endoskopowa laminotomia powoduje mniejszą utratę krwi, krótszy pobyt w szpitalu i mniej leków przeciwbólowych pooperacyjnych niż otwarta laminotomia.

Wynik operacji zależy w dużej mierze od Ciebie. Ważne jest, aby zachować pozytywne nastawienie i pilnie wykonywać ćwiczenia fizjoterapeutyczne. Utrzymywanie wagi odpowiedniej do wzrostu może znacznie zmniejszyć ból. Nie oczekuj, że Twoje plecy będą jak nowe. Pamiętaj, że zawsze będziesz mieć chore plecy i będziesz musiał używać prawidłowej postawy i technik podnoszenia, aby uniknąć ponownego urazu.

Jakie są zagrożenia?

Żadna operacja nie jest pozbawiona ryzyka.Ogólne powikłania każdej operacji obejmują krwawienie, infekcję, skrzepy krwi i reakcje na znieczulenie. Jeśli fuzja kręgosłupa jest wykonywana w tym samym czasie co laminektomia, istnieje większe ryzyko powikłań. Poniżej przedstawiono zagrożenia, które należy wziąć pod uwagę:

Uszkodzenie nerwów lub uporczywy ból. Każda operacja na kręgosłupie wiąże się z ryzykiem uszkodzenia nerwów lub rdzenia kręgowego. Uszkodzenia mogą powodować drętwienie, a nawet paraliż. Jednak najczęstszą przyczyną uporczywego bólu jest uszkodzenie nerwów spowodowane zwężeniem. Niektóre ostrogi kostne mogą trwale uszkodzić nerw, przez co nie reaguje on na operację dekompresyjną. W takich przypadkach ulgę może przynieść stymulacja rdzenia kręgowego lub inne zabiegi. Pamiętaj, aby przejść do operacji z realistycznymi oczekiwaniami co do bólu. Omów swoje oczekiwania z lekarzem.

Kręgi nie zrastają się. Wśród wielu powodów, dla których kręgi się nie zrastają, najczęstsze to palenie, osteoporoza, otyłość i niedożywienie. Palenie jest zdecydowanie największym czynnikiem, który może zapobiec fuzji. Nikotyna to toksyna hamująca wzrost komórek kości. Jeśli nadal będziesz palić po operacji kręgosłupa, możesz osłabić proces fuzji.

Zakrzepica żył głębokich (DVT) to potencjalnie poważna choroba spowodowana tworzeniem się skrzepów krwi w żyłach nóg. Jeśli skrzepy uwolnią się i dotrą do płuc, istnieje ryzyko zapadnięcia się płuc lub nawet śmierci. Jednak istnieje kilka sposobów leczenia lub zapobiegania DVT. Jeśli Twoja krew się porusza, prawdopodobieństwo zakrzepu jest mniejsze, dlatego skutecznym leczeniem jest jak najszybsze wstanie z łóżka. Wąż podtrzymujący i pulsujące pończochy zapobiegają gromadzeniu się krwi w żyłach. Powszechnie stosowane są również leki takie jak aspiryna, heparyna, Lovenox lub Coumadin.

Pęknięcie sprzętu. Metalowe śruby, pręty i płytki używane do stabilizacji kręgosłupa nazywane są „sprzętem”. Sprzęt może się poruszyć lub złamać, zanim kręgi zostaną całkowicie zespolone. W takim przypadku może być konieczna druga operacja w celu naprawy lub wymiany sprzętu.

Migracja przeszczepu kości. W rzadkich przypadkach (1 do 2%) przeszczep kostny może przesunąć się z prawidłowego położenia między kręgami wkrótce po operacji. Jest to bardziej prawdopodobne, jeśli sprzęt (płytki i śruby) nie jest używany do mocowania przeszczepu kostnego. Jest również bardziej prawdopodobne, jeśli dojdzie do zespolenia wielu poziomów kręgów. W takim przypadku może być konieczna druga operacja.

Zespół przejściowy (choroba sąsiednich segmentów). Ten zespół występuje, gdy kręgi powyżej lub poniżej zrostu przyjmują dodatkowy stres. Dodatkowy stres może ostatecznie doprowadzić do degeneracji sąsiednich kręgów i spowodować ból

Źródła & linki

Jeśli masz więcej pytań, skontaktuj się z Mayfield Brain & Kręgosłup pod numerem 800-325-7787 lub 513-221-1100.

Źródła

1. Hu SS, i in. Zwężenie kręgosłupa lędźwiowego. W HB Skinner, red., Current Diagnosis and Treatment in Orthopedics, wyd. 2, Nowy Jork: McGraw-Hill, 2000, str. 199–201.
2. Turner JA, Ersek M, Herron L, Deyo R. Chirurgia zwężenia kręgosłupa lędźwiowego: Próba metaanalizy literatury. Spine 17: 1-8, 1992
3. Khoo L, Fessler RG. Mikroendoskopowa laminotomia dekompresyjna w leczeniu zwężeń odcinka lędźwiowego. Neurosurgery 51: S146-54, 2002

Linki

Spine-Health.com
Spinalstenosis.org

Glosariusz

anestezjolog: lekarz specjalizujący się w monitorowaniu funkcji życiowych podczas operacji, aby nie odczuwać bólu.

pierścień (zwłóknienie pierścienia): twarda włóknista zewnętrzna ściana krążka międzykręgowego.

przednia: od przodu.

zespół ogona końskiego: tępy ból i utrata czucia w pośladkach, narządach płciowych i / lub udach z upośledzona funkcja pęcherza i jelit; spowodowane uciskiem korzeni nerwowych kręgosłupa.

szyjny: szyjna część kręgosłupa składa się z siedmiu kręgów.

dekompresja: otwarcie lub usunięcie kości w celu zmniejszenia nacisku i szczypania nerwy rdzeniowe.

discektomia: rodzaj zabiegu chirurgicznego, podczas którego usuwa się przepuklinowy materiał dysku, aby nie podrażniał i nie uciskał korzenia nerwowego.

stawy międzykręgowe: stawy zlokalizowane górna i dolna część każdego kręgu, które łączą ze sobą kręgi i umożliwiają ruch do tyłu.

Otwornica: chirurgiczne powiększenie otworu międzykręgowego, przez który nerwy rdzeniowe przechodzą od rdzenia kręgowego do ciała. Wykonywany w celu zmniejszenia ucisku i szczypania nerwów rdzeniowych.

fuzja: połączenie dwóch oddzielnych kości w jedną, aby zapewnić stabilność.

przepuklina dysku: stan, w którym materiał dysku wystaje przez ścianę dysku i podrażnia otaczające nerwy, powodując ból.

blaszka: płaskie płytki kości pochodzące z szypułek trzonu kręgu, które tworzą tylną zewnętrzną ścianę kanału kręgowego i chronią rdzeń kręgowy. Czasami nazywany łukiem kręgowym.

niestabilność kręgosłupa: nieprawidłowy ruch między dwoma kręgami, który może powodować ból lub uszkodzenie rdzenia kręgowego i nerwów.

kręg (wiele kręgów): jedna z 33 kości tworzących kręgosłup, są one podzielone na 7 szyjnych, 12 piersiowych, 5 lędźwiowych, 5 krzyżowych i 4 kości ogonowej. Ruchome są tylko 24 górne kości.

zaktualizowany > 12.2018
sprawdzony przez > Robert Bohinski, MD , Doktor, Mayfield Clinic, Cincinnati, Ohio