Debaty Lincolna-Douglasa, seria siedmiu debat między demokratycznym senatorem Stephenem A. Douglasem i republikańskim pretendentem Abrahamem Lincolnem podczas kampanii senatorskiej w 1858 roku w Illinois , głównie w kwestii rozszerzenia niewolnictwa na terytoria.
Kolekcja Kean / Hulton Archive / Getty Images
Kwestia rozszerzenia niewolnictwa została najwyraźniej rozwiązana przez kompromis z Missouri prawie 40 lat wcześniej. Wojna meksykańska dodała jednak nowe terytoria, a kwestia ponownie wybuchła w latach czterdziestych XIX wieku. Kompromis z 1850 r. Zapewnił chwilowe wytchnienie od sporów sekcyjnych, ale ustawa Kansas-Nebraska z 1854 r. – środek sponsorowany przez Douglasa – po raz kolejny wysunęła na pierwszy plan kwestię rozszerzenia niewolnictwa. W efekcie ustawa Douglasa uchyliła kompromis z Missouri, znosząc zakaz niewolnictwa na terytoriach położonych na północ od 36 ° 30 ′ szerokości geograficznej. W miejsce zakazu Douglas zaproponował powszechną suwerenność, doktrynę, według której faktyczni osadnicy na terytoriach, a nie Kongres, powinni decydować o losie niewolnictwa pośród nich.
Biblioteka Kongresu, Waszyngton, DC
Ustawa Kansas-Nebraska była bodźcem do powstania Partii Republikańskiej, utworzonej głównie w celu utrzymania niewolnictwa z dala od zachodnich terytoriów . Zarówno doktryna suwerenności ludu Douglasa, jak i stanowisko republikanów na wolnej ziemi zostały pozornie unieważnione decyzją Dred Scott z 1857 r., W której Sąd Najwyższy stwierdził, że ani Kongres, ani ustawodawca terytorialny nie mogą wykluczyć niewolnictwa z terytorium.
Kiedy Lincoln otrzymał nominację Republikanów do startu przeciwko Douglasowi, powiedział w swoim przemówieniu, że „dom podzielony przeciwko sobie nie może znieść” i że „ten rząd nie może trwale znosić pół niewolnika i pół za darmo ”. Następnie Douglas zaatakował Lincolna jako radykał, zagrażając dalszej stabilności Unii. Następnie Lincoln wyzwał Douglasa na serię debat i ostatecznie obaj zgodzili się odbyć wspólne spotkania w siedmiu okręgach kongresowych stanu Illinois.
Biblioteka Kongresu w Waszyngtonie, DC
Debaty, trwające co trzy godziny, zwołano w Ottawie (21 sierpnia), Freeport (27 sierpnia), Jonesboro (15 września), Charleston (18 września), Galesburg (7 października), Quincy (13 października) i Alton (15 października). Douglas wielokrotnie próbował nazwać Lincolna niebezpiecznym radykałem, który opowiadał się za równością rasową i zerwaniem Unii. Lincoln podkreślał moralną niegodziwość niewolnictwa i atakował ludową suwerenność za krwawe skutki, jakie przyniosła w Kansas.
© Melinda Leonard
We Freeport Lincoln wezwał Douglasa do pogodzenia suwerenności ludu z Dred Scott decyzja. Douglas odpowiedział, że osadnicy mogą obejść tę decyzję, nie ustanawiając lokalnych przepisów policyjnych – tj. Kodu niewolnika – który chroni własność pana. Bez takiej ochrony nikt nie wprowadziłby niewolników na terytorium. Stało się to znane jako „doktryna Freeport”.
Stanowisko Douglasa, choć akceptowalne przez wielu północnych demokratów, rozgniewało Południe i doprowadziło do podziału ostatniej pozostającej krajowej instytucji politycznej, Partii Demokratycznej. jego miejsce w Senacie, ledwie pokonując Lincolna, kiedy stanowy parlament (który następnie wybrał amerykańskich senatorów) głosował na jego korzyść 54 do 46, pozycja Douglasa jako krajowego przywódcy Partii Demokratycznej została poważnie obniżona.Z drugiej strony Lincoln przegrał wybory, ale zdobył uznanie jako elokwentny rzecznik sprawy republikańskiej.
W 1860 roku debaty Lincolna-Douglasa zostały wydrukowane jako książka i wykorzystane jako ważny dokument kampanii w Konkurs prezydencki w tym roku, w którym republikanin Lincoln po raz kolejny zmierzył się z demokratą Douglasem. Tym razem jednak Douglas startował jako kandydat podzielonej partii i zajął odległe drugie miejsce w powszechnym głosowaniu na triumfującego Lincolna.