Czy możesz mieć zarówno ADHD, jak i depresję?
Zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi (ADHD) i depresja to stany, które mogą i często współwystępują.
Szacuje się, że depresja występuje 2,7 razy częściej u dorosłych z ADHD niż w ogólnej populacji dorosłych. Badania pokazują również, że około 30 procent osób z ADHD doświadczy epizodu depresyjnego lub będzie miało zaburzenia nastroju w ciągu swojego życia.
Co więcej, osoby z ADHD i depresją odczuwają objawy każdego schorzenia ostrzej niż te, które byłyby obecne, gdyby miały tylko jedną chorobę. Dla każdego z ADHD i depresją bardzo ważne jest, aby upewnić się, że oba stany są odpowiednio leczone, a zwłaszcza, aby ADHD zostało zidentyfikowane i leczone – ponieważ może mieć znaczący wpływ na przejawy depresji.
Czy ADHD powoduje depresję? Czy nieleczone ADHD może powodować depresję?
Posiadanie ADHD zwiększa czterokrotnie ryzyko depresji. Ryzyko jest jeszcze większe w przypadku typów nadpobudliwych / impulsywnych, które są również bardziej narażone na samobójstwo.
Sam charakter ADHD, zwłaszcza jeśli nie jest leczony, może czasami powodować depresję. Ten typ „wtórnej depresji” pojawia się jako bezpośrednia konsekwencja chronicznej frustracji i rozczarowania, których doświadcza wiele osób z ADHD.
Wszystkie zmagania, jakie mogą przynieść objawy ADHD, takie jak kłopoty w szkole, związkach, pracy, funkcje wykonawcze i wymagania codziennego życia mogą powodować, że osoby z tą chorobą często nie czują się dobrze ze sobą, przez co mają skłonność do niskiej samooceny i negatywnej samooceny.
Upewnienie się, że ADHD jest prawidłowo leczonych i leczonych w tych przypadkach może być kluczem do zniesienia depresji. Jednak według niektórych szacunków 25 procent dorosłych z zaburzeniem nie otrzymało odpowiedniego leczenia ADHD.
„Często widzę depresję u dorosłych, u których ADHD nie było rozpoznawane i leczone w młodości ”- mówi dr Yvonne Pennington, psycholog z Atlanty, która specjalizuje się w leczeniu ADHD u dorosłych. „Przetrwawszy tak wiele ciosów w samoocenę, zaakceptowali pomysł, że są leniwi i głupi – lub nie są wystarczająco dobrzy, aby odnieść sukces społeczny lub zawodowy.
Inne elementy ADHD, które mogą powodować warunki depresji obejmują:
Dopamina
Mózgi z ADHD mają rozregulowaną dopaminę, substancję neurochemiczną odpowiedzialną za motywację i powiązaną z układami nagrody i nastrojami. Osoby z ADHD nie mają dostępu do poziomów dopaminy, którą mają ich neurotypowi rówieśnicy z powodu tej rozregulowania, utrudniającej realizację motywacji i nagrody oraz narażającej ich na ryzyko, że nie czują się najlepiej.
Dysregulacja emocjonalna
Osoby z ADHD są bardziej podatne na rozregulowanie emocjonalne – mogą i często doświadczają emocji intensywniej niż osoby bez ADHD. Osoby z ADHD mogą potrzebować więcej czasu, aby złagodzić trudne emocje i trudniej im wyjść z nich i odwrócić ich uwagę, wszystko które mogą się przyczynić na depresję.
Choroby współistniejące z ADHD
ADHD rzadko podróżuje samotnie. Znaczna liczba osób z ADHD ma współistniejące lub powiązane zaburzenia, takie jak depresja, zaburzenie afektywne dwubiegunowe, zaburzenie obsesyjno-kompulsyjne, zaburzenie z napadami objadania się, nadużywanie substancji lub trudności w uczeniu się. Z pewnością ADHD plus coś innego może również narazić kogoś na większe ryzyko depresji. Na przykład osoba z ADHD i OCD musi radzić sobie z trudną kombinacją warunków – może nieustannie odczuwać udrękę w głowie i rozmyślać o wielu różnych rzeczach, które mogą doprowadzić do zamknięcia się i poczucia bezradności.
Jak leczyć ADHD i depresję?
ADHD i depresję zazwyczaj leczy się za pomocą psychoterapii, leków lub kombinacji tych dwóch. Na przykład terapia poznawczo-behawioralna (CBT) okazała się bardzo skuteczna w walce z depresją. Pierwszym celem CBT jest umożliwienie pacjentowi zidentyfikowania i zredukowania częstych, intensywnych negatywnych myśli – na przykład „To jest zbyt trudne do zrobienia”.
W zależności od przypadku, terapie mogą również obejmować terapię elektrowstrząsową terapia wlewami ketaminy.
Niezależnie od tego, czy depresja jest wynikiem ADHD, czy nie, nie oznacza to, że dana osoba nadal doświadcza depresji. Chociaż istnieją pewne czynniki, które lekarze biorą pod uwagę podczas leczenia obu chorób Podobnie jak w przypadku interakcji leków na ADHD i antydepresantów, depresja jest zwykle traktowana jako osobna choroba.
„Najpierw pracuj nad chorobą, która powoduje większe upośledzenie” – mówi dr Lenard Adler, dyrektor program ADHD dla dorosłych w NYU Langone Medical Center w Nowym Jorku. „Problemy wywołane przez ADHD są realne, ale depresja może zagrażać życiu.”
Leki przeciwdepresyjne, których celem jest zwiększenie poziomu neuroprzekaźników, serotoniny i / lub noradrenaliny, są podstawowym lekiem na ciężką depresję. Lekarze mogą również przepisać lek przeciwdepresyjny, jeśli łagodna lub umiarkowana depresja utrzymuje się pomimo zmian stylu życia i leczenia ADHD.
Większość leków przeciwdepresyjnych działa dobrze razem z lekami pobudzającymi ADHD, a także ze niestymulantem Strattera (atomoksetyną), chociaż może być konieczne wprowadzenie niewielkich korekt. Wellbutrin (bupropion) jest lekiem przeciwdepresyjnym, który może być również przydatny w leczeniu ADHD.
W większości przypadków depresja znacznie ustępuje po pierwszym zastosowaniu leku przeciwdepresyjnego. Jeśli to nie zadziała, prawdopodobnie zadziała drugi. Około połowa osób, które przyjmują leki przeciwdepresyjne, osiąga całkowitą ulgę w objawach depresji.
Niewielkie leki lub zmiany stylu życia również mogą mieć ogromne znaczenie. Ćwiczenia aerobowe „mają głęboki wpływ na nastrój osób z ADHD” – mówi dr William Dodson, psychiatra z Denver. „Jeśli nie możesz się zmotywować, ćwiczenia mogą normalizować Twój nastrój”.
Wiele osób z ADHD stwierdza, że ich nastrój pogarsza się, gdy nie mają nic do roboty. „Układ nerwowy ADHD żywi się zainteresowaniem i wyzwaniem” – mówi Dodson. Aby uchronić się przed bezczynnością, zaleca utworzenie „szafy zainteresowań”: zawsze, gdy natkniesz się na coś interesującego – na przykład dobrą książkę lub projekt rzemieślniczy to w szafie. Następnym razem, gdy będziesz szukać czegoś do zrobienia, coś na ciebie czeka.
Medytacja ma również swoje miejsce w leczeniu depresji. Usiądź cicho z zamkniętymi oczami i skup się na oddychaniu. Za każdym razem, gdy robisz wydech, po cichu powtarzaj jednosylabowe słowo – „jeden”, „pokój” lub „om”. Rób to przez minutę lub dłużej lub przez 10 do 20 sekund, gdy masz problemy z przejściem od jednej czynności do drugiej.
Celem jest zmniejszenie częstotliwości i intensywności objawów depresji. Nie spodziewaj się ich wyeliminować. Ale możesz poradzić sobie z objawami depresji, które kiedyś przeszkadzały w prowadzeniu szczęśliwego życia.
Zapisz
Zaktualizowano 4 lutego 2021 roku