Pytanie: „Co to jest uświęcenie? Jaka jest definicja chrześcijańskiego uświęcenia?”
Odpowiedź: Uświęcenie jest wolą Bożą względem nas (1 Tesaloniczan 4: 3). Słowo uświęcenie odnosi się do słowa święty; oba słowa odnoszą się do świętości. „Uświęcić” coś to oddzielić to do specjalnego użytku; „uświęcić” człowieka to uczynić go świętym.
Jezus miał wiele do powiedzenia uświęcenie w Ewangelii Jana 17. W wersecie 16 Pan mówi: „Oni nie są ze świata, jak Ja nie jestem z niego”, a to jest przed Jego prośbą: „Poświęć ich prawdą; twoje słowo jest prawdą ”(werset 17). W teologii chrześcijańskiej uświęcenie jest stanem oddzielenia od Boga; wszyscy wierzący wchodzą w ten stan, gdy rodzą się z Boga: „Ty jesteś w Chrystusie Jezusie, który stał się dla nas mądrością od Boga, sprawiedliwością, uświęceniem i odkupieniem” (1 Koryntian 1:30, ESV). jest oddzieleniem wierzących od Boga raz na zawsze. Jest to dzieło, które wykonuje Bóg, zawiła część naszego zbawienia i naszej więzi z Chrystusem (Hebrajczyków 10:10). Teologowie czasami określają ten stan świętości przed Bogiem jako „ uświęcenie pozycyjne; to to samo, co usprawiedliwienie.
Chociaż jesteśmy pozycyjnie święci („uwolnieni od wszelkiego grzechu” przez krew Chrystusa, Dz. Ap. 13:39), wiemy, że nadal grzeszymy (1 Jana 1:10). dlaczego Biblia odnosi się również do uświęcenia jako praktycznego doświadczenia naszego oddzielenia się od Boga. Uświęcenie „stopniowe” lub „empiryczne”, jak się czasem nazywa, jest skutkiem posłuszeństwa Słowu Bożemu w życiu. jako wzrastający w Panu (2 Piotra 3:18) lub duchowa dojrzałość. Bóg rozpoczął dzieło uczynienia nas podobnymi do Chrystusa i On je kontynuuje (List do Filipian 1: 6). Ten typ uświęcenia powinien być gorliwie prowadzony przez wierzącego (1 Piotra 1:15; Hebrajczyków 12,14) i dokonuje się poprzez zastosowanie Słowa (Jan 17:17) Stopniowe uświęcanie ma na celu oddzielenie wierzących w celu, dla którego są oni posłani na świat: „Kiedy wysłałeś mnie na świat, wysłałem ich na świat. Za nich się poświęcam, aby i oni byli prawdziwie uświęceni ”(J 17: 18–19). To, że Jezus oddzielił się od siebie ze względu na zamierzenie Boże, jest zarówno podstawą, jak i warunkiem naszego oddzielenia (zob. Ew. Jana 10:36). Jesteśmy uświęceni i posłani, ponieważ był nim Jezus. Uświęcenie naszego Pana jest wzorem i mocą dla nas. Posłanie i uświęcenie są nierozłączne. Z tego powodu nazywamy się „świętymi” (po grecku hagioi) lub „uświęconymi”. Przed zbawieniem nasze zachowanie świadczyło o naszej pozycji na świecie w oddzieleniu od Boga, ale teraz nasze zachowanie powinno świadczyć o tym, że stoimy przed Bogiem w oddzieleniu od świata. Stopniowo, każdego dnia „ci, którzy są uświęcani” (Hebrajczyków 10:14, ESV) coraz bardziej upodabniają się do Chrystusa.
W Piśmie Świętym użyte jest trzecie znaczenie – słowo „całkowite”. lub „ostateczne” uświęcenie. To jest to samo, co uwielbienie. Paweł modli się w 1 Tesaloniczan 5:23, „Niech sam Bóg pokoju was całkowicie uświęci i niech cały wasz duch, dusza i ciało będą zachowane bez winy na przyjście Pan Jezus Chrystus ”(ESV). Paweł mówi o Chrystusie jako o „nadziei chwały” (Kolosan 1,27) i łączy chwalebne pojawienie się Chrystusa z naszą osobistą chwałą: „Kiedy pojawi się Chrystus, który jest twoim życiem, wtedy i wy ukażecie się z Nim w chwale” (Kolosan 3: 4). Ten uwielbiony stan będzie naszym ostatecznym oddzieleniem od grzechu, całkowitym uświęceniem pod każdym względem. „Wiemy, że gdy pojawi się Chrystus, będziemy do Niego podobni, bo ujrzymy Go takim, jakim jest” (1 Jana 3: 2).
Podsumowując, „uświęcenie” jest tłumaczeniem greckiego słowa hagiasmos, oznaczającego „świętość” lub „separacja”. W przeszłości Bóg dał nam usprawiedliwienie, ostateczną świętość w Chrystusie. Otóż, Bóg prowadzi nas do dojrzałości, praktycznej, progresywnej świętości. W przyszłości Bóg da nam chwałę, trwałą, ostateczną świętość. Te trzy fazy uświęcenia oddzielają wierzącego od kary za grzech (usprawiedliwienie), mocy grzechu (dojrzałość) i obecności grzechu (uwielbienie).