Clonus to mimowolne i rytmiczne skurcze mięśni spowodowane trwałym uszkodzeniem zstępujących neuronów ruchowych. Clonus można znaleźć na kostce, rzepce, triceps surae, nadgarstku, szczęce, bicepsie ramiennym. Na ogół klonus może wystąpić w każdym mięśniu z częstotliwością 5-8 Hz, a średni okres oscylacji klonusa kostki wynosi około 160-200 ms. Zgięcie podeszwowe (PF) obejmuje 45% okresu, zgięcie grzbietowe (DF) obejmuje 55% okresu. Pierwszy takt jest zawsze dłuższy, z czasem skracającym się w kolejnych uderzeniach i stabilnym w 4. lub 5. okresie. Dokładny mechanizm klonusa pozostaje niejasny. Stwierdzono dwie różne hipotezy dotyczące rozwoju klonusa. Najpowszechniej akceptowanym wyjaśnieniem jest to, że hiperaktywne odruchy rozciągające w klonusie są spowodowane samowzbudzeniem. Innym alternatywnym wyjaśnieniem klonusa jest aktywność generatora centralnego, która powstaje w wyniku odpowiednich zdarzeń obwodowych i powoduje rytmiczną stymulację dolnych neuronów ruchowych. Stwierdzono, że czasy trwania wybuchu klonusa są dłuższe niż czasy trwania odruchu Soleusa o średnim opóźnieniu (MLR). Istnieje podobieństwo w ich naturze, chociaż prędkość i przyczyna rozciągnięcia triceps surae różnią się w MLR i klonusie, i istnieje wystarczający okres czasu, aby doprowadzające grupy II i inne mechanizmy kręgosłupa były zaangażowane w klonus , razem z aferentami Ia. Clonus można leczyć za pomocą baklofenu, zastrzyków z zimna, botoksu lub fenolu.