To respirator firmy Emerson, bardziej znany jako „Żelazne płuco”. Żelazne płuco pomaga oddychać, gdy mięśnie oddechowe nie pracują John Emerson, inżynier sprzętu medycznego, wiedział o żelaznym płucu wykonanym przez dr Philipa Drinkera w 1928 r. i dostrzegł potencjał znacznych ulepszeń. Emerson zbudował i pomyślnie przetestował swój pierwszy model w 1931 r. Był cichszy, lżejszy i tańsze niż urządzenie dr Drinkera, a do lat czterdziestych XX wieku, podczas epidemii polio, niektóre oddziały szpitalne były wypełnione rzędami żelaznych płuc Emersona.
Poliomyelitis (polio) to infekcja wirusowa, która może powodować różne stopnie i typy paraliżu (utrata zdolności poruszania się i kontrolowania mięśni) Od lat trzydziestych do pięćdziesiątych XX wieku „Żelazne Płuco” uratowało tysiące ludzi, głównie dzieci, przed śmiercią, gdy mięśnie potrzebne do oddychania zostały osłabione lub sparaliżowane. Żelazne płuco działa naśladując sposób, w jaki mięśnie klatki piersiowej i przepona wprowadzają powietrze do płuc i wypływają z nich. Pacjent leży na łóżku z ciałem w szczelnie zamkniętym zbiorniku, a głowę na zewnątrz zbiornika. Ruch membrany na jednym końcu zbiornika na przemian zwiększa i zmniejsza ciśnienie wewnątrz zbiornika powyżej i poniżej ciśnienia atmosferycznego na zewnątrz zbiornika. Wraz ze wzrostem ciśnienia w zbiorniku powietrze jest wypychane z płuc pacjenta przez usta, a wraz ze spadkiem ciśnienia w zbiorniku powietrze jest wciągane do płuc pacjenta.