Objawy związane z MEN typu 1 zależą od tego, które gruczoły są dotknięte przerostem tkanki (hiperplazją) lub tworzeniem się guza. Chociaż większość guzów jest łagodna (niezłośliwa), przerost tkanki lub tworzenie się guza powoduje, że dotknięte gruczoły stają się nadpobudliwe i wytwarzają nadmiar hormonów. Podwyższony poziom hormonów jest główną przyczyną oznak i objawów związanych z MEN typu 1. Niektóre guzy, takie jak gastrinoma i rakowiak, mogą potencjalnie stać się złośliwe. Kliniczna ekspresja MEN typu 1 jest wysoce zmienna nawet u członków tej samej rodziny i identycznych bliźniaków.
U osób z typem 1 MEN zidentyfikowano ponad 20 różnych guzów endokrynologicznych i nie-endokrynnych. niekoniecznie rozwiną się guzy w tym samym wieku lub w tych samych lokalizacjach, a zatem mogą wykazywać zmienne spektrum klinicznych objawów przedmiotowych i podmiotowych w ciągu swojego życia. U niektórych osób mogą wystąpić tylko łagodne objawy; u innych mogą wystąpić poważne, zagrażające życiu komplikacje. U niektórych osób mogą wystąpić objawy w młodym wieku lub w wieku młodzieńczym; u innych mogą wystąpić objawy dopiero w wieku średnim lub starszym. Ważne jest, aby pamiętać, że poszczególne przypadki są bardzo zmienne i że u osób dotkniętych chorobą nie wystąpią wszystkie omówione poniżej objawy.
Gruczoły parathiroidalne
Najczęściej dotknięte gruczoły dokrewne u mężczyzn typu 1 to przytarczyce, zarówno jako rozrost tkanek i / lub gruczolaki. Ponad 90 procent osób z MEN typu 1 rozwija się, w wieku 50 lat, pierwotną nadczynnością przytarczyc (PHPT). Średni wiek zachorowania to trzecia dekada życia. W niektórych przypadkach nadczynność przytarczyc można wykryć w okresie dojrzewania i niemowlęctwa (do 5 roku życia). PHPT jest pierwszym objawem MEN typu 1 w około 90% przypadków. Gruczoły przytarczyczne są generalnie reprezentowane przez cztery bardzo małe gruczoły (w przybliżeniu wielkości grochu) zlokalizowane w szyi, które wydzielają parathormon (PTH), który kontroluje homeostazę poziomu wapnia w surowicy. Nadczynność przytarczyc jest terminem medycznym wskazującym na stale wysoki poziom krążącego PTH.
PHPT może być bardzo łagodne i nie powodować żadnych widocznych objawów (bezobjawowych). Nieleczona nadczynność przytarczyc na ogół powoduje podwyższony poziom wapnia w surowicy (hiperkalcemia), co może powodować kamienie nerkowe lub uszkodzenie nerek. Nadczynność przytarczyc może w niektórych przypadkach powodować dodatkowe objawy, w tym zmęczenie, osłabienie, zaparcia, nudności, wrzody, niestrawność, wysokie ciśnienie krwi (nadciśnienie) oraz bóle mięśni lub kości. W końcu mogą rozwinąć się nieprawidłowości ośrodkowego układu nerwowego, w tym zmiany stanu psychicznego, letarg, depresja i splątanie, będące konsekwencją ciężkiej hiperkalcemii. U niektórych osób może dojść do nieprawidłowego ścieńczenia kości (osteoporozy), co może skutkować zwiększonym ryzykiem złamań kruchości. U większości osób z nadczynnością przytarczyc nie występują wszystkie te objawy, zwłaszcza gdy choroba jest wcześnie rozpoznana.
TANKREY I DUODENUM
Około 40 procent dorosłych z MEN typu 1 rozwija liczne gastrinoma, zwykle zlokalizowane w pierwsza porcja dwunastnicy, rzadziej trzustki. Około 50% gastrinoma MEN1 miało już przerzuty w momencie rozpoznania klinicznego. Trzustka to mały gruczoł zlokalizowany za żołądkiem. Zawiera wyspecjalizowane komórki endokrynologiczne zwane komórkami wysp trzustkowymi, które wydzielają kilka hormonów, w tym insulinę (która obniża poziom cukru we krwi), glukagon (który podnosi poziom cukru we krwi) i hormony, które przemieszczają się do jelit i wspomagają trawienie, takie jak gastryna. Dwunastnica to pierwsza część jelita cienkiego, która łączy jelita z żołądkiem.
Gastrinoma to łagodne guzy, które wydzielają gastrynę. Podwyższony poziom gastryny powoduje wydzielanie przez żołądek zbyt dużej ilości kwasu, co z kolei może skutkować bólem brzucha, biegunką, cofaniem się treści żołądka do przełyku (refluks przełykowy) i wrzodami trawiennymi. Ten stan jest klinicznie określany jako zespół Zollingera-Ellisona (ZES). Wrzody trawienne to otwarte rany wyściełające żołądek, przełyk i jelita. Wrzody trawienne mogą powodować palący ból żołądka, biegunkę, nudności, wymioty oraz tłuste, śmierdzące stolce. W ciężkich przypadkach wrzody trawienne mogą powodować poważne powikłania, w tym krwawienie wewnętrzne, wymioty krwi, utrudnienie przejścia pokarmu przez przewód pokarmowy (niedrożność ujścia żołądka) lub powstanie dziury w ścianie żołądka lub jelicie cienkim ( perforacja), umożliwiając wyciek zawartości żołądka lub jelit do brzucha.
Mniej powszechne objawy związane z gastrinoma obejmują niezamierzoną utratę wagi i zgagę. Gastrinoma i inne guzy, które powstają z komórek wysp trzustkowych, mogą potencjalnie stać się złośliwe i rozprzestrzenić się (przerzuty) na inne obszary ciała, zwłaszcza pobliskie węzły chłonne i wątrobę.
Liczne gastrinomy występują również w nie-zespołowym zaburzeniu zwanym zespołem Zollingera-Ellisona, który zwykle występuje losowo z nieznanych przyczyn.
Dodatkowe guzy mogą wpływać na trzustkę. Insulinoma, łagodny nowotwór, który wydziela insulinę, jest drugim najczęściej występującym nowotworem trzustki, występującym u około 10 procent osób z MEN typu 1. Insulinoma może powodować niski poziom cukru we krwi (hipoglikemię), zwłaszcza gdy nie je przez dłuższy czas (na czczo). Hipoglikemia może powodować różne objawy, w tym splątanie, nieprawidłowe zachowanie, niewyraźne widzenie, podwójne widzenie, lęk, kołatanie serca, pocenie się i głód.
Guzy, które wydzielają zbyt dużo glukagonu lub somatostatyny (glukagonomy i somatostatinoma) mogą również występują w trzustce. Guzy te powodują podwyższony poziom cukru we krwi (hiperglikemia). Hiperglikemia może powodować cukrzycę.
W rzadkich przypadkach u osób z MEN typu 1 może rozwinąć się VIPoma, guz, który wydziela hormon zwany wazoaktywnym peptydem jelitowym (VIP). VIPomy mogą powodować przewlekłą, wodnistą biegunkę i ostatecznie powodować odwodnienie.
W około 40 procentach przypadków u pacjentów z MEN1 mogą wystąpić nieczynne guzy trzustki, często mnogie, małe i rozproszone po całym narządzie.
Gruczoł przysadki
Około 25 procent osób z MEN typu 1 rozwija łagodny przerost przysadki mózgowej. W niektórych przypadkach objawy zajęcia przysadki mózgowej mogą być pierwszą oznaką zaburzenia. Przysadka mózgowa to mały gruczoł wielkości grochu, który znajduje się u podstawy mózgu i jest czasami nazywany „gruczołem nadrzędnym”, ponieważ nadzoruje pracę większości gruczołów dokrewnych w organizmie. Przysadka mózgowa wydziela wiele różnych hormonów, w tym prolaktynę , który wpływa na płodność i stymuluje produkcję mleka matki; hormon wzrostu, który reguluje wzrost ciała, szczególnie w okresie dojrzewania; oraz kilka hormonów, które stymulują aktywność innych gruczołów, w tym nadnerczy i tarczycy oraz jajników i jąder.
Łagodne guzy wydzielające prolaktynę (prolactinoma) są najczęstszymi guzami przysadki mózgowej związanymi z MEN typu 1. Są to trzecie co do częstości nowotwory związane z MEN typu 1 po guzach przytarczyc i gastrinoma. U kobiet prolactinoma może powodować nieregularne miesiączki ( brak miesiączki), bezpłodność, zmniejszony popęd seksualny, bolesne współżycie i wydzielanie mleka u kobiet, które nie są w ciąży (g łysienie). Najczęstszymi objawami klinicznymi u mężczyzn są impotencja i ginekomastia.
Guzy przysadki, zwłaszcza o średnicy większej niż 1 centymetr (makrodenoma), mogą powodować dodatkowe objawy, ponieważ mogą wywierać nacisk na inne tkanki mózgu . Wynikowe objawy mogą obejmować bóle głowy i problemy ze wzrokiem, takie jak niewyraźne widzenie.
Oprócz prolactinoma mogą wystąpić inne guzy przysadki mózgowej. Jeden z tych guzów może wydzielać nadmiar hormonu wzrostu, powodując stan charakteryzujący się nadmiernym wzrostem kości i powiększeniem pewnych struktur ciała, takich jak szczęka, dłonie i stopy (akromegalia) u pacjentów po okresie pokwitania. Inny z tych guzów może wydzielać adrenokortykotropinę (ACTH), hormon stymulujący nadnercza, co powoduje nadmierną produkcję kortykosteroidów. Nadmierny poziom kortykosteroidów może ostatecznie spowodować stan zwany zespołem Cushinga, który charakteryzuje się szeroką gamą objawów podmiotowych i przedmiotowych, w tym zaokrągloną twarzą (twarz księżyca), zwiększonym tłuszczem wokół szyi, przyrostem masy ciała w okolicy brzucha i górnej części pleców, osłabieniem mięśni, zmęczeniem i wysokie ciśnienie krwi.
Osoby dotknięte chorobą mogą również mieć łagodne guzy, które nie wytwarzają żadnych hormonów (guzy nieczynne). W około 20-40% przypadków mogą wystąpić nieczynne guzy nadnerczy. Nadnercza znajdują się na górze nerek. W rzadkich przypadkach guzy te powodują nadprodukcję hormonów kortykosteroidowych i rozwój zespołu Cushinga.
RAKOWARY
Około 10-15% osób z MEN typu 1 rozwija wolno rosnące guzy rakowiaka. Guzy te zwykle rozwijają się w żołądku (rakowiaki żołądka), dużych rurkach, które przenoszą powietrze do i z płuc (oskrzela) (rakowiaki oskrzeli) i grasicy (rakowiaki grasicy), małym gruczole zlokalizowanym w górnej części klatki piersiowej tuż za mostek. Rakowiaki oskrzeli dotykają głównie kobiety; rakowiaki grasicy dotykają głównie mężczyzn.
W większości przypadków guzy te nie wytwarzają hormonów (guzy nieczynne) i zwykle nie powodują żadnych objawów (bezobjawowych), ale mogą wykazywać szybki wzrost i złośliwa progresja odpowiedzialna za niektóre zgony związane z MEN1. W rzadkich przypadkach rakowiaki mogą powodować nadprodukcję różnych hormonów, w tym ACTH, kalcytoniny, hormonu uwalniającego hormon wzrostu (GHRH), serotoniny i histaminy.Kiedy rakowiaki wydzielają serotoninę, mogą powodować zespół rakowiaka, stan charakteryzujący się migrenami, biegunką i epizodami zaczerwienienia.
Rakowiaki związane z MEN typu 1 są zwykle identyfikowane w późniejszym okresie życia, ze średnią diagnozą w wieku 50 lat. Guzy te mogą być łagodne, ale mogą rozwinąć się złośliwe (rakowe) rakowiaki. Rakowiaki grasicy związane z MEN typu 1 mogą być szczególnie agresywne, zwłaszcza u palaczy płci męskiej.
DODATKOWE NOWOTWORY ENDOKRYNY
W niezwykle rzadkich przypadkach u około 1% osoby z chorobą nowotworową może wystąpić guz chromochłonny (PHEO). MĘŻCZYZNA typ 1. Większość PHEO pochodzi z warstwy wewnętrznej (rdzenia) jednego z dwóch nadnerczy. Objawy mogą obejmować wysokie ciśnienie krwi, bóle głowy, nadmierne pocenie się i kołatanie serca. PHEO występują znacznie częściej u osób z mnogimi nowotworami endokrynologicznymi typu 2.
Nowotwory łagodne inne niż endokrynologiczne
Kilka guzów, które nie powstają z komórek endokrynologicznych, może również wystąpić u osób z MEN typu 1. często występuje tłuszczak, łagodny guz składający się z komórek tłuszczowych. Tłuszczaki zwykle rozwijają się tuż pod powierzchnią skóry i są powszechne w populacji ogólnej. Często tworzy się wiele tłuszczaków. Tłuszczaki zwykle nie są związane z żadnymi objawami. U niektórych osób z MEN typu 1 mogą również pojawić się łagodne wypukłe, czerwonawe plamy na twarzy (angiofibroma) i łagodne, wypukłe, białawe plamy na skórze (kolagenomy).
Mniej powszechne, nie endokrynologiczne, łagodne guzy związane z MEN typu 1 obejmują guzy powstające z błon (opon mózgowych) wyściełających mózg i rdzeń kręgowy (oponiak), guzy powstające z komórek mięśni gładkich (mięśniak gładkokomórkowy) i guzy wywodzące się z tkanki ośrodkowego układu nerwowego (wyściółczaki). Guzy te na ogół nie powodują żadnych objawów.