ATLAS (Polski)

Grecka mitologia > > Greccy bogowie > > Bogowie nieba > > Tytani > > Atlas

ATLAS był bóg tytanów, który wzniósł niebo w górę. Uosabiał wytrzymałość (atlaô).

Atlas był przywódcą Tytanów (Tytanów) w ich wojnie z Zeusem, a po ich klęsce został skazany na niebiosa na ramionach. Według innych został zamiast tego (lub później) wyznaczony na strażnika filarów, które rozdzielały ziemię i niebo. Atlas był także bogiem, który uczył ludzkość sztuki astronomicznej, narzędzia używanego przez żeglarzy w żegludze i rolników do mierzenia pór roku. Role te często były łączone, a Atlas staje się bogiem, który obraca niebo wokół ich osi, powodując obracanie się gwiazd.

Herakles (Herakles) napotkał Tytana podczas jego poszukiwań Złotych Jabłek Hesperydów. Zgodził się wziąć niebiosa na swoje ramiona, podczas gdy Atlas przynosił jabłka. Bohater zabił również Hesperian Drakon (Hesperian Dragon), który na malowidłach w wazonie pojawia się jako oprawca Tytana i zbudował dwa wielkie filary na krańcach ziemi, być może po to, by zwolnić Tytana z jego pracy.

W późnym micie Atlas został przekształcony w kamienistą górę Atlas przez Perseusza za pomocą głowy Gorgony. Tytan był także konstelacją Klęcznika.

RODZINA ATLASÓW

RODZICÓW

IAPETOS & KLYMENE (Teogonia Hezjoda 507, Hyginus Pref)
IAPETOS & AZJA (Apollodorus 1.8)
IAPETOS (Ovid Metamorphoses 4.627)

OFFSPRING

ENCYCLOPEDIA

ATLAS (Atlas), według Hezjoda (Theog. 507, & c.), Syna Japetusa i Clymenea oraz brata Menoetiusa, Prometheus i Epimetheus; według Apollodorus (i. 2. § 3), jego matka miała na imię Azja, a według Hyginusa (Fab. Praef.) był synem Eteru i Gai. Dla innych relacji patrz Diod. iii. 60 , IV. 27; Plat. Critias, s. 114; Serv. ad Aen. iv. 247. Zgodnie z opisem poematów homeryckich Atlas zna głębię całego morza i nosi długie kolumny, które są rozdzielone, lub nosić wszędzie dookoła (amphis echousi), ziemię i niebo. (Od. i. 52.) Hezjod mówi tylko, że nosił niebo głową i rękami (komp. Ajschyl. Prom. 347, & c .; Paus. v. 18. § 1, 11. § 2.) W tych fragmentach Atlas jest opisany jako niosący tylko niebo lub jako niosący zarówno niebo, jak i ziemię; i kilku współczesnych uczonych było zaangażowanych w badaniu, który z dwóch pojęć był pierwotny. Wiele zależy od znaczenia homeryckiego wyrażenia amphis echousi; jeśli oznaczeniem jest „kolumny, które oddzielają niebo i ziemię”, kolumny (góry) muszą być postrzegane jako gdzieś pośrodku powierzchni ziemi; ale jeśli mają na myśli „nosić lub podtrzymywać dookoła”, muszą być uważane za obwód ziemi, na którym najwyraźniej spoczywa sklepienie nieba. W obu przypadkach domniemywa się znaczenie oddzielenia. W homeryckim opisie Atlasa idea bycia nadludzką lub boską istotą z osobową egzystencją zdaje się mieszać z ideą góry. Idea niosącego niebo Atlas jest, według Letronne, zwykłym uosobieniem pojęcia kosmograficznego, które wyrosło z poglądów starożytnych na temat natury nieba i jego związku z ziemią; a taka personifikacja, kiedy raz została ustanowiona, była dalej rozwijana i łatwo łączona z innymi mitami, takimi jak mit Tytanów. Tak więc Atlas jest opisywany jako przywódca Tytanów w ich walce ze Zeusem, a po podbiciu został skazany na trud noszenia nieba na głowie i rękach. (Hezjod, l w .; Hygin. Fab. 150). Jeszcze późniejsze tradycje jeszcze bardziej zniekształcają pierwotną ideę, wprowadzając na nią racjonalistyczne interpretacje i czynią z Atlasa człowieka, który przeobraził się w górę. Tak więc Owidiusz (Met. Iv. 630, & c., Comp. Ii. 296) opowiada, że Perseusz przyszedł do niego i poprosił o schronienie, któremu odmówiono, po czym Perseusz, za pomocą głowy Meduzy zamienił go w górę Atlas, na której spoczęło niebo ze wszystkimi jego gwiazdami.Inni idą jeszcze dalej i przedstawiają Atlasa jako potężnego króla, który posiadał wielką wiedzę o kursach gwiazd i który jako pierwszy nauczył ludzi, że niebo ma kształt globu. Stąd wyrażenie, że niebo spoczywa na jego ramionach, zostało uznane za zwykły przenośny sposób mówienia. (Diod. III. 60, IV. 27; Paus. IX. 20. § 3; Serv. Ad Aen. I. 745; Tzetz. Ad Lycophr. 873). Początkowo historia Atlasa odnosiła się tylko do jednej góry, który, jak sądzono, istniał na skrajnych granicach ziemi; ale w miarę poszerzania wiedzy geograficznej nazwa Atlas została przeniesiona w inne miejsca, dlatego czytamy o mauretańskim, włoskim, arkadyjskim, a nawet kaukaskim atlasie. (Apollod. III. 10. § 1; Dionys. I. 61; Serv. Ad Aen. Viii. 134.) Jednakże powszechna opinia była taka, że niosący niebo Atlas znajdował się w północno-zachodniej części Afryki, a pasmo gór w tej części świata do dziś nosi nazwę Atlas. Mówi się, że Atlas był ojcem Plejad Pleione lub Hesperis, Hiad i Hesperyd Aethra oraz Oenomaus i Maea Sterope. (Apollod. III. 10. § 1; Diod. IV. 27; Serv. Ad Aen. VIII. 130). Dione i Calypso, i Hyas i Hesperus są również nazywane jego dziećmi. (Hom. Od. Vii. 245; Hygin. Fab. 83) Atlas został namalowany przez Panaenusa na parapecie otaczającym posąg Zeusa Olimpijskiego (Paus. V. 11. § 2); na piersi Cypselusa widziano go niosącego niebo i trzymającego w rękach złote jabłka Hesperydów; a na tronie Apolla w Amyclae był również reprezentowany. (Paus. P. 18. § 1, iii. 18. § 7.)

TE′LAMON (Telamôn). Nazwisko Atlas, opisujące go jako cierpiącego lub nosiciela nieba, od tlaô. (Serv. Ad Aen. I. 741, iv. 246.)

Źródło: Dictionary of Greek and Roman Biography and Mythology.

KLASYCZNE CYTATY LITERATURY

RODZICIELSTWO ATLASA

ATLAS & WOJNA TYTANÓW

Pseudo-Hyginus, Fabulae 150 (tłum. Grant) (mitograf rzymski, 2. n.e.):
„Po tym, jak Junona zobaczyła, że Epafos, urodzony z konkubiny, rządzi tak wielkim królestwem, zadbała o to, aby został zabity podczas polowania i zachęcała tytanów ( Tytani), aby wypędzić Jowisza z królestwa i przywrócić go Saturnowi. Kiedy próbowali wznieść się do nieba, Jowisz z pomocą Minerwy, Apolla i Diany wrzucił ich prosto do Tartaru. Na Atlas, który był ich przywódcą, on postawić sklepienie nieba; nawet teraz mówi się, że trzyma niebo na ramionach. ”

ATL JAKO NOŚNIK NIEBA

Hesiod, Theogony 507 i nast. (Tłum. Evelyn-White) (grecki epos XVIII lub VII wieku pne):
„Atlas poprzez mocne ograniczenia podtrzymuje niebiosa niestrudzoną głową i ramionami, stojąc na granicach ziemi przed Hesperydami o wyraźnym głosie (Damy Zachodu) ; do tego przydzielonego mu mądrego Zeusa. „

Hezjod, Theogony 744 ff:
” Tam stoi okropny dom mrocznej Nyks (Noc) owinięty ciemnymi chmurami. Przed nim syn Iapetos (Japetus) stoi nieruchomo, podtrzymując szerokie niebo nad głową i niestrudzonymi rękami, gdzie Nyx (noc) i Hemera (dzień) zbliżają się i witają się, gdy przekraczają wielki próg z brązu. „

Pindar, Pythian Ode 4. 290 ff (tłum. Conway) (grecki liryk C5-ty pne):
„Czy nawet teraz wielki Atlas nie walczy o uniesienie ciężaru nieba, z dala od ziemi jego ojców i jego posiadłości? Ale wszechmocny Zeus uwolnił Tytanów (Tytanów), ponieważ wraz z upływem czasu i osłabieniem wiatru żagle są ustawiane na nowo. ”

Ajschylos, Prometeusz Bound 349 ff (tłum. Weir Smyth) (tragedia grecka C5. ):
„Prometeusz: Jestem zmartwiony losem mojego brata Atlasa, który na zachodzie stoi, niosąc na swoich ramionach słup nieba i ziemi, brzemię niełatwe do uchwycenia dla jego ramion.”

Ajschylos, Prometeusz związany 407 i nast .:
„Teraz cała ziemia głośno płacze z lamentu. . . lamentować nad wielkością chwały waszego uświęconego w czasie honoru, zaszczytu, który był wasz i waszego brata… Jeszcze przed tym widziałem innego boga tytana, którego widziałem w udręce, oczarowanej mękami nieodpartymi więzami. wybitny w potężnej sile, który jęczy, podtrzymując na plecach sklepienie nieba. ”

Ajschylos, Fragment 172 (z Athenaeus, Deipnosophists 11. 80. 491A):
„ A ci, którzy noszą imię Atlasa „siedem córek często opłakiwało największe dzieło swego ojca w utrzymaniu nieba”.

Lycophron, Alexandra 877 (tłum. Mair) (grecki poeta III pne):
„Opuszczone mieszkanie miejsce Atlasu. ”

Quintus Smyrnaeus, Fall of Troy 11.415 ff (trans. Way) (grecki epos C4th AD):
„Sam Zeus olimpijski z nieba w gniewie uderzył zuchwałe bandy ponurego Gigantesa (gigantów) i wstrząsnął bezgraniczną ziemią, Tetydą i Okeanosem (Oceanus), i niebiosa, kiedy zatoczył kolana Atlasa w pośpiechu Zeusa. „

Owidiusz, Metamorphoses 6. 172:
” Ten wielki olbrzym Atlas, którego ramiona podtrzymują krążące niebo. „

Owidiusz, Metamorfozy 9. 198:
„Ta szyja podtrzymywała niebo.”

Propertius, Elegies 3. 22 (tłum. Goold) (Roman elegy C1st BC):
„Widzisz Atlas, który wspiera całe niebo.”

Valerius Flaccus, Argonautica 5. 408 ff:
„Tam żelazny Atlas stoi w Oceanus, fala puchnie i pęka na jego kolanach; ale sam bóg na wysokości spieszy swymi lśniącymi wierzchowcami po ciele starego człowieka i rozsiewa światło po zakrzywionym niebie; za mniejszym kołem podąża za swoją siostrą i zatłoczonymi Plejadami oraz ogniami, których warkocze są mokre od kapiącego deszczu. ”

Statius, Thebaid 8. 315 ff:
„ Bez wysiłku noś gwiazdozbiór Atlas, który zatacza się pod ciężarem niebiańskiego królestwa. ”

Nonnus, Dionysiaca 2. 259 ff (tłum. Rouse) (grecki epos C5 AD):
„ Przełam poprzeczkę Olympos (Olympus ), samoobracające się, boskie! Ściągnij na ziemię niebiański filar, niech Atlas zostanie wstrząśnięty i ucieknie, niech zrzuci gwiaździste sklepienie Olympos i nie bój się już jego okrężnego kursu – bo nie pozwolę, aby syn Ziemi pochylił się z otartymi ramionami podczas gdy on podtrzymuje obracający się przymus nieba! Nie, pozwól mu zostawić swoje nieskończone brzemię innym bogom i walczyć z Błogosławionymi! Pozwól mu odłamać skały i salwę tymi mocnymi strzałami gwiezdną kryptę, którą kiedyś nosił! . . . Kronion (Cronion) również podniesie wirujące niebiosa Atlasu i dźwiga ciężar na znużonych barkach. ”

Nonnus, Dionysiaca 3. 349 ff:
„ I daleko, przez granicę Libii, mój ojciec wciąż cierpi, stary Atlas z pochylonymi ramionami, podtrzymujący siedmiostrefowe sklepienie nieba.

Nonnus, Dionysiaca 13. 333 ff:
„Nad jeziorem Tritonian, Kadmos (Cadmus ) wędrowiec leżał z różyczkiem Harmonia, a Nimfy (nimfy) Hesperydy ułożyły dla nich piosenkę. . . Ojciec jej matki, pochylony libijski Atlas, obudził melodię niebiańskiej harfy, by przyłączyć się do biesiady, i potkniętą stopą zakręcił niebiosami dookoła jak piłka, podczas gdy sam śpiewał harmonijnie niedaleko.

Nonnus, Dionysiaca 31. 103 ff:
„Wody Khremetes (Chremetes) na zachodzie, gdzie dotknięty starożytnym libijskim Atlasem, znużony pochyla się pod wirującym niebem”.

Suidas sv Atlas (tłum. Suda On Line) (bizantyjski leksykon grecki ok. 10 r. Po Chr.):
„Atlas: Ten, o którym mit mówi, że podtrzymuje ziemię i niebo.” I żelazne ramiona Atlasa. ”I przysłowie:„ Atlas niebo ; wywyższony w górę jest pominięty. w odniesieniu do tych, którzy podejmują wielkie sprawy i napotykają nieszczęście. „

Zobacz także Atlas & Praca Herakles (poniżej)

ATLAS & PRACE HERACLES

Herakles (Herakles) zwrócił się o pomoc do Atlasa w jego dążeniu do odzyskania Jabłek Hesperydów. Zabił Drakona, który dręczył Tytana i wziął na siebie ciężar niebios, podczas gdy Atlas odzyskał dla niego jabłka. Następnie Herakles skłonił Tytana do wzięcia niebios na swoje ramiona lub wzniósł Słupy Nieba, aby trwale uwolnić Atlas od jego ciężaru.

Pseudo-Apollodorus, Bibliotheca 2. 119 – 120:
„Prometeusz poradził Heraklesowi (Heraklesowi), aby sam nie podążał za jabłkami, ale aby ponownie ożywił Atlas sfery niebieskiej i wysłał go. kiedy Herakles dotarł do Atlasa wśród Hiperborejczyków, przypomniał sobie, jak Prometeusz „doradził i przejął sferę. Atlas zebrał trzy jabłka z ogrodu Hesperyd, a następnie wrócił do Herakles. Nie chcąc podnosić kuli, powiedział Heraklesowi, że powinien zanieść aplikatory z powrotem do Eurystheusa i że Herakles mógłby utrzymać niebo na swoim miejscu. Herakles zgodził się, ale podstępem oddał kulę Atlasowi. Za radą Prometeusza poprosił Atlasa, aby wziął niebo, podczas gdy on położy poduszkę na głowie. Słysząc to, Atlas położył jabłka na ziemi i uwolnił Heraklesa od kuli. W ten sposób Herakles podniósł ich i wyszedł. Niektórzy twierdzą jednak, że nie zabrał jabłek Atlasowi, ale zabił Drakona (smoka), który ich strzegł, i sam je zebrał. Wracając z jabłkami, podarował je Eurystheusowi, który podarował je Heraklesowi. Ale Athene (Atena) odzyskała je od niego i zabrała z powrotem, ponieważ prawo nurkowania nie pozwalało zlokalizować ich nigdzie indziej.”

Apollonius Rhodius, Argonautica 4. 1390 ff (tłum. Rieu) (grecki epos III pne):
” Znaleźli święty spisek, w którym do dnia poprzedniego wąż Ladon, syn libijskiej ziemi, czuwał nad złotymi jabłkami w Ogrodzie Atlasu. ”

Pauzaniasz, Opis Grecji 5. 11. 6 (tłum. Jones) (grecki dziennik podróży C2nd AD):
„W Olympii są ekrany zbudowane jak ściany, które chronią ludzi. Z tych ekranów. . . części przedstawiają zdjęcia autorstwa Panainosa (Panaenus). Wśród nich jest Atlas, podtrzymujący niebo i ziemię, u którego boku stoi Herakles (Herakles) gotowy na przyjęcie ciężaru Atlasa, razem z Tezeuszem; Perithoos (Pirithous), Hellas i Salamis niosący w ręku ornament wykonany na szczycie dziobu statku… i Prometeusz wciąż trzymany za łańcuchy, chociaż Herakles został podniesiony do niego. Wśród opowiadanych historii o Heraklesie jest taki, że zabił on orła, który dręczył Prometeusza w Kaukazie, i uwolnił samego Prometeusza z jego łańcuchów. Ostatni na zdjęciu to … dwa Hesperydy niosą jabłka, których utrzymanie, jak głosi legenda , został im powierzony. ”

Pauzaniasz, Opis Grecji 5. 18. 4:
„ Atlas także wspiera, tak jak mówi historia, niebo i ziemię na swoich barkach; on niesie też jabłka Hesperydów. Mężczyzna trzymający miecz zbliża się do Atlasa. Ten każdy może zobaczyć Heraklesa, chociaż nie ma o nim szczególnej wzmianki w inskrypcji, która brzmi: – Oto Atlas trzymający niebo, ale będzie puść jabłka. ”

Pauzaniasz, Opis Grecji 6. 19. 8:
„ Trzecia część tr łatwości. . . przedstawiający niebiosa podtrzymywane przez Atlas, a także Heraklesa (Heraklesa) i jabłoń Hesperyd, z Drakonem owiniętym wokół jabłoni. Te również są z drewna cedrowego i są dziełami Teoklesa (Teoklesa), syna Hegylosa. Napis na niebie mówi, że jego syn pomógł mu to zrobić. Hesperydy (zostały usunięte przez Elean) były nawet za moich czasów w Heraion (Heraeum) (Świątynia Hery); skarbiec został stworzony dla Epidamnian. ”

Philostratus the Elder, Imagines 2. 20 (tłum. Fairbanks) (grecki retor 3rd. AD):
„ Atlas. Z Atlasem również walczył Herakles (Herakles), i to również bez rozkazu Eurystheusa, twierdząc, że może wytrzymać niebiosa lepiej niż Atlas. Widział bowiem, że Atlas został pochylony i zmiażdżony przez ciężar i że kucał samotnie na jednym kolanie i ledwo miał siłę, by stać, podczas gdy sam zapewnił, że może podnieść niebiosa i po postawieniu ich w górę może trzymaj je przez długi czas. Oczywiście w ogóle nie ujawnia tej ambicji, a jedynie mówi, że żałuje Atlas z powodu jego pracy i chętnie podzieli się z nim swoim ciężarem. Atlas tak chętnie skorzystał z oferty Heraklesa, że błaga go, aby zaryzykował się tym zadaniem.
Atlas jest przedstawiony jako wyczerpany, aby sądzić po całym pocie, który z niego ścieka i wyciągać wnioski z jego drżącego ramienia, ale Herakles poważnie pragnie zadania. Świadczy o tym żywiołowy wyraz jego twarzy, pałka rzucona na ziemię i błagające o to ręce ręce. Nie ma potrzeby podziwiać zacienionych części ciała Heraklesa, ponieważ są one energicznie narysowane – ponieważ postawy leżących postaci lub osób stojących w pozycji wyprostowanej są łatwo zacienione, a ich dokładne odwzorowanie wcale nie jest oznaką umiejętności – ale cienie na Atlasie wykazują wysoki stopień umiejętności, ponieważ cienie na przykucniętej postaci, takiej jak jego, wpadają na siebie nawzajem i nie zaciemniają żadnej z wystających części, ale wytwarzają światło na częściach, które są puste i cofają się. na przykład widać, że pochyla się do przodu, i można dostrzec, że dyszy. Ciała na niebie, które nosi, są pomalowane w eterze, który otacza gwiazdy; można rozpoznać byka, czyli byka niebios i niedźwiedzie, takie jakie są tutaj. Spośród wiatrów, niektóre z wiatrów są zwrócone w tym samym kierunku, a inne w przeciwnym, a podczas gdy niektórzy są ze sobą przyjaźni, inni wydają się kontynuować walkę w niebiosa.
Na razie podtrzymasz te ciała niebieskie, Heraklesie; ale niedługo będziesz mieszkać z nimi na niebie, pijąc i obejmując piękną Hebe. „

Seneca, Hercules Furens 68 i nast. (tłum. Miller) (tragedia rzymska C1st AD):
” Pęcznieje pychą z wypróbowanej mocy, a znosząc je nauczył się, że niebiosa mogą zostać pokonane przez jego siłę; położył głowę pod niebem, a ciężar tej niezmierzonej masy nie ugiął jego ramion, a firmament lepiej spoczął na szyi Herkulesa. Niewzruszony, jego plecy unosiły gwiazdy i niebo, a mnie przygniatał. ”

Seneca, Hercules Furens 425 i następne:
„ Pod żadnym względem nie zostanie zmiażdżony, kto wzniósł niebo.”

Seneca, Phaedra 325 ff;
” Na tych ramionach, na których spoczywała królewska struktura wyniosłego nieba. „

ZWOLNIONY ATLAS & FILARY NIEBA

Herakles (Herakles) w swojej pracy, aby przynieść Jabłka Hesperydów podobno ustawił kolumny na krańcach ziemi, prawdopodobnie po to, by odciążyć Atlas Tytanów. Homer opisał Tytana jako ich strażnika, a Pindar wspomina o jego uwolnieniu.

Pindar, Pythian Ode 4. 290 ff (tłum. Conway) (grecki liryk C5-ty pne):
„Czy nawet teraz wielki Atlas nie walczy o uniesienie ciężaru nieba, z dala od ziemi jego ojców” i jego posiadłości? Ale wszechmocny Zeus uwolnił Tytani (Tytani), ponieważ w miarę upływu czasu i ustąpienia wiatru, żagle są widoczne t od nowa. ”

ATLAS BÓG ASTRONOMII

Atlas jest opisywany jako medytujący o niebie i piekle, co oznacza, że badał konstelacje, które uważano za śmiertelne, umieszczane co roku w zaświatach . Homer mówi, że medytował także nad morzem, wskazując na rolę, jaką astronomia odgrywa w nawigacji.

Diodorus Siculus, Library of History 4. 26. 2 (tłum. Oldfather) (grecki historyk C1st BC):
„Atlas rozwinął astrologię w stopniu przewyższającym inne i genialnie odkrył sferyczny układ gwiazd iz tego powodu powszechnie uważano, że dźwiga cały firmament na swoich ramionach. Podobnie w przypadku Heraklesa ( Herakles), kiedy przyniósł Grekom doktrynę o sferze, zyskał wielką sławę, jakby przejął ciężar firmamentu, który dźwigał Atlas, skoro ludzie w ten tajemniczy sposób dali znać, co się naprawdę wydarzyło. „

Suidas sv Prometheus (trans. Suda On Line) (leksykon greki bizantyjskiej, XII po Chr.):
„Według sędziów Judejczyków Prometeusz.. Jako pierwszy odkrył filozofię naukową.. I Epimetheus, który odkrył muzykę; oraz Atlas, który interpretowanej astronomii, z powodu której mówią, że wznosi niebiosa. ”

ATLAS OJCIEC NIMFII

Córki Atlasa były gwiezdnymi nimfami Pleaides i Hiady, a jego syn , piękna młodzież Hyas. Po jego śmierci Hyas został umieszczony na niebie jako konstelacja Wodnika, lew, który zabił go jako Lwa (Wodnik i Lew powstały i ustawiły się w opozycji), a jego siostry jako Plejady i Hiady. Prawdopodobnie był blisko związany z ukochanym Heraklesem, nosicielem wody Hylasem.

Ajschylos, Fragment 172 (z Athenaeus, Deipnosophists 11. 80. 491A) (tłum. Weir Smyth) (tragedia grecka C5 pne):
„A te, które noszą imię Atlas”, siedem córek często opłakiwało największą pracę swego ojca, polegającą na podtrzymywaniu nieba, gdzie jako bezskrzydłe Peleiady (Plejady) mają one postać zjawy nocy. ”

Pseudo-Hyginus, Fabulae 192:
„Atlas by Pleione lub Oceanitide miał dwanaście córek i syna Hię. Syn został zabity przez dzika lub lwa, a siostry, opłakując go, zmarły Pięciu z nich, umieszczonych jako pierwsze wśród gwiazd, zajmuje miejsce między rogami byka – Faesyla, Ambrosia, Coronis, Eudora, Polyxo – i od imienia ich brata nazywają się Hiady. . . Pozostałe siostry, później umierające z żalu, stały się gwiazdami, a ponieważ było ich wiele, nazwano Plejadami. ”

Pseudo-Hyginus, Fabulae 248:
„ Hyas, syn Atlasa i Pleione, przez dzika lub przez lwa. „

Owidiusz, Fasti 5. 164 ff:
” Atlas nie dźwigał jeszcze ciężaru Olympus, kiedy narodziły się urocze, przyciągające wzrok hie . Córka Oceanusa, Aethra, urodziła go i Nymphae (nimfy) w odpowiednim czasie, ale Hyas urodził się pierwszy.. Szukał legowiska i potomstwa lwicy szczeniętej i był krwawą zdobyczą bestii libijskiej. Jego matka szlochała za Hią, jego smutne siostry szlochały i Atlas, którego szyja ciągnęłaby świat. ”

Wergiliusz, Eneida 8. 134 i nast. (tłum. Day-Lewis) (rzymski epos, C1-ty BC):
„ Dardanus, prekursor i założyciel miasta Ilium, urodzony, jak twierdzą Grecy, z Elektry, córki Atlasa, popłynął do naszej ziemi teukryjskiej: tak, ojcem Elektry był potężny Atlas, który trzyma na ramionach niebiański firmament. Teraz Mercurius jest twoim ojcem – Mercuriusem, którego piękna Maia poczęła i urodziła na zaśnieżonym szczycie Cyllene. Ale Maia, jeśli wierzymy we wszystkie opowieści, które słyszeliśmy, została poczęta przez Atlas, Atlas, który podtrzymuje gwiaździste niebo.

ATLAS ZAMIENIONY W KAMIEŃ PRZEZ PERSEUSA

To była późna historia wymyślona, by opisać pochodzenie niosących niebo gór Atlas w Afryce Północnej.

Polyidus, Fragment 837 (z Etymologicum Magnum) (tłum. Campbell, tom grec. Lyric V):
„Atlas: góra w Libii. Polyidos (Polyidus) poeta dytyrambiczny czyni z Atlasa pasterza : według niego, Perseusz przybył na miejsce zdarzenia, a Atlas zapytał, kim jest i skąd się wziął, a kiedy słowa Perseusza nie przekonały go, by pozwolił mu przejść, był zmuszony pokazać mu twarz Gorgony i zamienił go w kamień, a góra została nazwana na jego cześć Atlas. Tak więc komentarz do Lykophron (Lycophron). ”

Owidiusz, Metamorphoses 4. 627 ff (tłum. Melville) (rzymski epos C1st BC do C1st AD):
„Teraz o zmierzchu, bojąc się zaufać nocy, wylądował na odległym brzegu Hesperii, królestwie Atlasu, szukając trochę odpoczynku… Atlas Iapetionides (syn Iapetosa) przewyższył wszystkich ludzi w olbrzymich rozmiarach Rządził ostatnimi lądami świata i tym dalekim morzem, które wita dyszące konie słońca i wita ich zmęczone koła. Tysiąc stad wędrowało po jego pastwiskach i tysiąc stad, niekontrolowanych, nieskrępowanych granicami sąsiada; były też drzewa, których błyszczące złote liście odziały złote jabłka pod złotymi konarami. – Dobry przyjacielu – zwrócił się do niego Perseusz – jeśli sława rodowodu może się liczyć, biorę swoją linię od Jowisza, mojego ojca; lub jeśli czyny mogą wzbudzić twój podziw, mój będziesz podziwiać. Proszę o odpoczynek i nocleg. ”Ale olbrzym przypomniał sobie wyrocznię, którą dała Themis Parnasia:„ Atlas nadejdzie czas, kiedy z twojego drzewa zostanie złupione złoto, a tym łupem będzie się chlubił syn Jowisza. W obawie, że otoczył swoje sady potężnymi wałami obronnymi, a dla strażnika postawił ogromnego Drakona; i odjechał wszyscy nieznajomi z granic jego królestwa. Również do Perseusza „Precz! Idźcie!”, zawołał: „Albo nie znajdziesz radości w tej sławie, którą wymyślają twoje kłamstwa, nie ma radości w Jowiszu” i dodał siłę groźbom, jak próbował Perseusz Najpierw uczciwe słowa, potem odważnie go złapały, ale kiedy znalazł swoje siła przewyższała (bo któż mógłby dorównać sile Atlasa?) „ Bardzo dobrze! , zadrwił: „ Jeśli tak nisko oceniasz moje podziękowania, przyjmij prezent! i odwrócił twarz, a po lewej wyciągnął odrażającą głowę, Głowa Meduzy. Atlas, tak ogromny, stał się górą; broda i włosy zostały zamienione w lasy, ramiona były urwiskami, grzbiety dłoni; tam, gdzie ostatnio była jego głowa, wznosił się strzelisty szczyt; jego kości zamieniły się w kamień. Potem każda część urosła ponad wszelką miarę (tak wyświęcili bogowie), a na jego ramionach spoczęło całe sklepienie nieba ze wszystkimi niezliczonymi gwiazdami. ”

RACJONALIZACJA MITU ATLASA

Diodorus Siculus, Library of History 4. 26. 2 (tłum. Oldfather) (grecki historyk, C1-ty pne):
„Nie możemy jednak nie wspomnieć, co mówią mity o Atlasie i rasie Hesperydów. Relacja wygląda następująco: W kraju znanym jako Hesperitis było dwóch braci, których sława była znana za granicą, Hesperos (Hesperus) i Atlas. Bracia ci posiadali stada owiec, które wyróżniały się pięknem i były koloru złocistożółtego, dlatego poeci, nazywając te owce mela, nazywali je złotymi melami. Hesperos spłodził córkę imieniem Hesperis, którą poślubił swojemu bratu i od której kraj otrzymał imię Hesperitis; Atlas był ojcem jej siedmiu córek, które zostały nazwane imieniem ich ojca Atlantydy i ich matki Hesperydy. A ponieważ te Atlantydy wyróżniały się pięknem i czystością, Busiris, król Aigyptians (Egipcjan), jak głosi relacja, został pochwycony przez pragnienie, by dziewczęta przejęły jego władzę; w konsekwencji wysłał piratów drogą morską z rozkazem schwytania dziewcząt i wydania ich w jego ręce. . .
W międzyczasie piraci schwytali dziewczęta, gdy bawiły się w pewnym ogrodzie i zabrali je, a uciekając szybko na swoje statki odpłynęli z nimi. Herakles natknął się na piratów, gdy jedli posiłek na pewnym odcinku, i dowiedział się od dziewcząt, co się stało, zabił piratów i zabrał ich z powrotem do Atlas, ich ojca; w zamian Atlas był tak wdzięczny Heraklesowi za jego dobry uczynek, że nie tylko chętnie udzielił mu takiej pomocy, jakiej wymagała jego praca, ale także dość swobodnie uczył go wiedzy o astrologii. Atlas bowiem rozwinął astrologię w stopniu przewyższającym inne i genialnie odkrył kulisty układ gwiazd iz tego powodu powszechnie uważano, że dźwiga cały firmament na swoich ramionach. Podobnie w przypadku Heraklesa, kiedy przyniósł Grekom doktrynę o sferze, zyskał wielką sławę, jakby przejął ciężar firmamentu, który dźwigał Atlas, ponieważ ludzie w ten enigmatyczny sposób dali do zrozumienia, co faktycznie miało miejsce.„

ANCIENT GREEK & RZYMSKA SZTUKA

ŹRÓDŁA

GREEK

RZYMSKI

BIZANTYNA

• Suidas, Suda – bizantyjski leksykon grecki, XII w. n.e.