AIM – ruch Indian amerykańskich – rozpoczął się w Minneapolis w stanie Minnesota latem 1968. Zaczęło się formować, gdy 200 osób ze społeczności indyjskiej przybyło na spotkanie zwołane przez grupę działaczy społeczności rdzennych Amerykanów pod przewodnictwem Georgea Mitchella, Dennisa Banksa i Clydea Bellecourta. Sfrustrowani dyskryminacją i dziesięcioleciami federalnej polityki indyjskiej, zebrali się, aby przedyskutować krytyczne kwestie, które ich powstrzymują i przejąć kontrolę nad własnym losem. Z tego fermentu i determinacji narodził się Ruch Indian Amerykańskich.
Liderzy AIM wypowiedzieli się przeciwko wysokiemu bezrobociu, mieszkalnictwu w slumsach i rasistowskiemu traktowaniu, walczyli o prawa traktatowe i odzyskanie terenów plemiennych oraz występowali w imieniu miejskich Indian, których sytuacja rodziła choroby i biedę. W 1971 r. otworzyli szkołę przetrwania K-12 Heart of the Earth, aw 1972 r. wspięli się na marsz Trail of Broken Treaties na Waszyngton, DC, gdzie przejęli Biuro spraw Indian (BIA), w proteście przeciwko jej polityce i żądaniach ich reformy.
Rewolucyjny zapał przywódców AIM zwrócił uwagę FBI i CIA, które następnie postanowiły zmiażdżyć ruch. Ich bezwzględne stłumienie AIM we wczesnych latach siedemdziesiątych XX wieku zasiało ziarna konfrontacji, która miała miejsce w lutym 1973 r., Kiedy przywódca AIM Russell Means i jego zwolennicy przejęli małą indyjską społeczność Wounded Knee w Południowej Dakocie w proteście przeciwko jej rzekomo skorumpowanemu rządowi . Kiedy agenci FBI zostali wysłani w celu usunięcia okupantów AIM, doszło do impasu. W wyniku oblężenia, które trwało 71 dni, zginęło dwie osoby, dwanaście rannych, a 1200 aresztowanych. Wounded Knee było doniosłym wydarzeniem, które zwróciło uwagę całego świata na trudną sytuację Indian amerykańskich. Przywódcy AIM zostali później osądzeni w sądzie w Minnesocie, a po procesie trwającym osiem miesięcy zostali uniewinnieni.