Badania wykazały, że ogólnie alergie pokarmowe są trzecim najczęstszym typem alergii na koty, przewyższają częstość jedynie alergiami na ukąszenia pcheł i wdychane substancje. Chociaż problemy ze swędzeniem i podrażnieniem skóry są najczęstszymi objawami tej alergii, szacuje się, że od 10 do 15 procent dotkniętych nią kotów wykazuje również objawy żołądkowo-jelitowe, takie jak wymioty i biegunka.
Swędzenie, które zwykle sygnalizuje obecność alergii pokarmowej jest spowodowana erupcją małych, bladych, wypełnionych płynem grudek na skórze kota, które tworzą się w odpowiedzi na obecność alergenu, substancji, na którą organizm zwierzęcia jest nienormalnie wrażliwy.
„Swędzące wykwity wpływają głównie na okolice głowy i szyi” – mówi Carolyn McDaniel, VMD, wykładowca nauk klinicznych na Cornell University College of Veterinary Medicine. „Nie zawsze występują w tym obszarze, ale często wystarczają, aby służyć jako wskazówkę, że źródłem jest alergia pokarmowa ”.
Same w sobie pogarszające się zmiany nie stanowią poważnego zagrożenia dla zdrowia. Ale nieustanne drapanie, które wywołują, może powodować wtórne rany skóry i wynikającą z tego podatność na ciężką infekcję bakteryjną. Ponadto problemy żołądkowo-jelitowe wynikające z alergii pokarmowej mogą mieć daleko idące konsekwencje ogólnoustrojowe, w tym unikanie jedzenia, które może skutkować utratą wagi zagrażającą zdrowiu.
Najbardziej widoczne oznaki alergii pokarmowej – uporczywe drapanie , pojawienie się zmian skórnych, wypadanie włosów i ogólne zniszczenie sierści – nie pojawiają się z dnia na dzień. Zamiast tego stają się widoczne i nasilają się w dłuższych okresach czasu – miesięcy lub nawet dłużej – w miarę jak układ odpornościowy zwierzęcia stopniowo wzmacnia obronę przed niektórymi cząsteczkami białka i węglowodanów, które są obecne w większości standardowych karm dla kotów. „Nie wiemy, dlaczego rozwija się ta alergia” – mówi dr McDaniel. „Może to dotyczyć kota w każdym wieku i może wystąpić u kota, który jest na tej samej diecie od lat”.
Gdy pojawią się oznaki, kot powinien otrzymać natychmiastową opiekę weterynaryjną. Jeśli rzeczywiście podejrzewa się alergię pokarmową, należy zidentyfikować określony alergen i usunąć go z diety zwierzęcia.
Po wykluczeniu innych potencjalnych przyczyn wykwitów skórnych, takich jak ukąszenia pcheł i alergii pokarmowej zidentyfikowane jako prawdopodobna przyczyna objawów klinicznych, kolejnym wyzwaniem jest określenie, co dokładnie w diecie kota jest odpowiedzialne za problem. Proces ten najskuteczniej zostanie przeprowadzony w domu poprzez wprowadzenie przez właściciela tak zwanej „nowatorskiej” diety, która opiera się na fakcie, że większość alergii pokarmowych kotów można powiązać z zawartością białka lub węglowodanów w normalnej diecie zwierzęcia dotkniętego chorobą.
Najczęściej używanymi źródłami białka w karmie dla kotów są wołowina, wieprzowina, jagnięcina, kurczak, indyk i jaja. Ponieważ białko jest podstawowym składnikiem żywych komórek i jest niezbędne do prawidłowego funkcjonowania organizmu, nowa dieta musi zawierać białko – ale musi pochodzić ze źródła, na które nie był wcześniej narażony dotknięty kotem, takiego jak mięso dziczyzny lub kangura. To samo dotyczy węglowodanów, dlatego warzywa często używane w karmach dla kotów – na przykład pszenica, jęczmień i kukurydza – zostałyby wyłączone z nowej diety i zastąpione, na przykład, ziemniakami.
Jeśli kot spożywa tylko nową dietę i wodę przez okres około co najmniej od ośmiu do dziesięciu tygodni, jest prawdopodobne, że th Objawy alergii będą stopniowo zanikać. W takim przypadku właściciel może założyć, że alergen był składnikiem poprzedniej diety. Aby zidentyfikować konkretny szkodliwy alergen, właściciel kolejno ponownie wprowadza składniki oryginalnej diety kota i uważnie obserwuje, czy nie wystąpią objawy alergii. Jeśli objawy powrócą, prawdopodobnie powrócą w ciągu tygodnia lub dwóch, w którym to przypadku właściciel potwierdzi przynajmniej jedno źródło alergii.
Poprzez powtarzane systematyczne testy – i dużo cierpliwości – właściciel może wskazać wszystkie składniki diety, na które kot jest uczulony. Wynika z tego, że terapia wymaga stałego wykluczenia tych składników z diety kota.