Abraham Lincoln (Polski)

Dzieciństwo i młodość

W grudniu 1816 roku, w obliczu pozwu kwestionującego tytuł do swojej farmy w Kentucky, Thomas Lincoln przeniósł się z rodziną do południowo-zachodniej Indiany. Tam, jako lokator na terenie publicznym, pośpiesznie założył „obóz na wpół twarzy” – prymitywną strukturę z bali i konarów z jedną stroną otwartą na działanie pogody – w którym rodzina schroniła się za płonącym ogniem. Wkrótce zbudował stałą chatę, a później kupił ziemię, na której stała. Abraham pomagał oczyścić pola i dbać o plony, ale wcześnie nabrał niechęci do polowań i wędkarstwa. Po latach przypomniał sobie „krzyk pantery”, niedźwiedzie który „żerował na świniach” i biedę życia na pograniczu Indiany, które było „czasami dość szczypiące”. Najnieszczęśliwszy okres jego dzieciństwa nastąpił po śmierci matki jesienią 1818 r. Jako obdarty dziewięciolatek widział ją pochowaną w lesie, a potem czekał zimę bez ciepła matki. Na szczęście przed nadejściem drugiej zimy Thomas Lincoln przywiózł do domu z Kentucky nową żonę dla siebie, nową matkę dla dzieci. Sarah Bush Johnston Lincoln, wdowa z dwoma córkami i własnym chłopcem, miała do stracenia energię i uczucie. Prowadziła gospodarstwo równą ręką, traktując oba zestawy dzieci, jakby je wszystkie nosiła; ale szczególnie polubiła Abrahama, a on ją. Później nazwał ją swoją „matką aniołów”.

Jego macocha niewątpliwie zachęcała Lincolna do czytania, ale pierwotne źródło jego pragnienia uczenia się pozostaje czymś tajemniczym. Jego rodzice byli prawie całkowicie niepiśmienni, a on sam otrzymał niewielkie formalne wykształcenie. Kiedyś powiedział, że jako chłopiec chodził do szkoły „małymi dziećmi” – trochę teraz, a potem trochę – i cała jego nauka obejmowała nie więcej niż jeden rok. Jego sąsiedzi wspominali później, jak zwykł brnąć przez mil na wypożyczenie książki.Jednak, jak sam stwierdził, jego wczesne otoczenie nie dostarczyło „absolutnie niczego, co mogłoby pobudzić ambicje edukacyjne. Oczywiście, kiedy dorastałem, niewiele wiedziałem. Jednak w jakiś sposób mogłem czytać, pisać i szyfrować zgodnie z zasadą trzech; ale to wszystko. ” Najwyraźniej młody Lincoln nie przeczytał dużej liczby książek, ale dokładnie przyswoił sobie kilka, które przeczytał. Były to między innymi Life and Memorable Actions of George Washington Parson Weems (z jego historią o małym toporku i wiśniowym drzewku), Robinson Crusoe Daniela Defoe, Pilgrim’s Progress Johna Bunyana i Aesop’s Fables. Od najmłodszych lat musiał znać Biblię, ponieważ bez wątpienia była to jedyna książka, którą posiadał jego rodzina.

W marcu 1830 roku rodzina Lincolna podjęła drugą migrację, tym razem do Illinois, z Lincolnem sam prowadzący zaprzęg wołów. Właśnie skończył 21 lat i miał zacząć żyć samodzielnie. Miał sześć stóp i cztery cale wzrostu, był kościsty i chudy, ale muskularny i silny fizycznie. Był szczególnie znany ze swoich umiejętności i siły, z jaką potrafił władać toporem. Mówił z brzękiem lasu i szedł długimi krokami, płaskostopiem, ostrożnym manierem oracza. Dobroduszny, choć nieco humorzasty, utalentowany jako mimik i gawędziarz, chętnie przyciągał przyjaciół. Ale jeszcze nie zademonstrował wszelkich innych zdolności, jakie posiadał.

Po przybyciu do Illinois, nie chcąc być rolnikiem, Lincoln próbował swoich sił w różnych zawodach. Jako rozdzielacz szyn pomógł oczyścić i ogrodzić nową farmę swojego ojca. Jako mieszkaniec łodzi odbył podróż w dół rzeki Missisipi do Nowego Orleanu w Luizjanie. (To była jego druga wizyta w tym mieście, pierwsza odbyła się w 1828 roku, kiedy jeszcze mieszkał w Indianie). Po powrocie do Illinois osiadł w New Salem, wiosce około 25 rodzin nad rzeką Sangamon. Tam pracował od czasu do czasu jako magazynier, poczmistrz i geodeta. Wraz z nadejściem wojny Black Hawk (1832) zaciągnął się jako ochotnik i został wybrany kapitanem swojej firmy. Później żartował, że podczas wojny nie widział żadnych „żywych, walczących z Indianami”, ale miał „wiele krwawych walk z komarami”. W międzyczasie aspirując do roli ustawodawcy, w pierwszej próbie został pokonany, a następnie wielokrotnie wybierany ponownie na zgromadzenie państwowe. Uważał kowalstwo za zawód, ale ostatecznie zdecydował się na prawo. Nauczył się już gramatyki i matematyki, więc zaczął studiować książki prawnicze. W 1836 r., Po zdaniu egzaminu adwokackiego, rozpoczął praktykę prawniczą.