Ten drzeworyt przedstawia najwcześniejszą znaną mapę Nowej Anglii z 1677 roku. Twórca map pokazał zachód na górze z na północ w prawo.
Pasażerowie Arbelli, którzy opuścili Anglię w 1630 roku z nowym czarterem, mieli wielką wizję. Miały być przykładem dla reszty świata godnego życia. Przyszły gubernator John Winthrop jasno określił ich cel: „Będziemy jak miasto na wzgórzu, oczy wszystkich ludzi będą na nas”.
Arbella była jednym z jedenastu statków przewożących ponad tysiąc purytanów do Massachusetts w tym roku. Było to największe oryginalne przedsięwzięcie, jakie kiedykolwiek podjęto w angielskim Nowym Świecie. Pasażerowie byli zdeterminowani, by stać się latarnią morską dla reszty Europy, „wzorem chrześcijańskiej miłości”, jak powiedział gubernator.
John Winthrop udał się do Nowego Świata na pokładzie Arbelli. Był kilkakrotnie wybierany i odwoływany ze stanowiska gubernatora kolonii Massachsetts Bay.
Purytanie wierzyli w predestynację. Ta doktryna utrzymuje, że Bóg jest wszechmocny i wszechwiedzący; dlatego los każdej indywidualnej duszy jest znany Bogu przy narodzinach. Nic, co jednostka może zrobić lub powiedzieć, nie może zmienić jej ostatecznego losu. Purytanie wierzyli, że wybrani przez Boga do zbawienia – wybrani – doświadczą „nawrócenia”. W tym procesie Bóg objawiłby jednostce swoją łaskę, a osoba wiedziałaby, że został zbawiony.
Tylko wybrani mogli służyć jako członkowie Kościoła. Gdyby ktoś był naprawdę zbawiony, byłby zdolny tylko do zachowania zaaprobowanego przez Boga. Ci „żyjący święci” byliby przykładem dla reszty świata. We wczesnych latach duchowni, tacy jak John Cotton, dokładnie sprawdzali osoby, które twierdzą, że doświadczyły nawrócenia.
Kolonia potrzebowała czegoś więcej niż żarliwego kościoła, aby przetrwać. Wielu dysydentów – chrześcijańskich mężczyzn i kobiet, którzy nie nawrócili się – również mieszkało w szeregach Massachusetts Bay. Miasta takie jak Marblehead zostały założone przez nie-purytańskich osadników. Purytanie pozwolili na to ze względu na handel. Do tętniącej życiem gospodarki potrzebnych było wiele umiejętności.
Ta rycina przedstawia kampus Harvardu, jak wyglądał XVIII wieku.
Powołano wybrany organ ustawodawczy, który odzwierciedlał pragnienie samorządności, które obserwowano już w innych angielskich koloniach. Chociaż ministrom zabroniono piastowania urzędów politycznych, wiele z najważniejszych decyzji podejmowało duchowieństwo. W 1636 r. Utworzono Harvard College w celu szkolenia purytańskich duchownych.
Pod koniec lat trzydziestych XVII wieku, w ramach „Wielkiej Migracji” purytanów z Anglii, do Massachusetts przybyło prawie 14 000 kolejnych osadników purytańskich i kolonia zaczęła się rozprzestrzeniać. W 1691 roku kolonia Plymouth, wciąż bez statutu, została wchłonięta przez swojego rozwijającego się sąsiada z Zachodu.
Wielki eksperyment wydawał się być miażdżącym sukcesem przez pierwsze kilka dekad. W końcu jednak światowe obawy doprowadziły do spadku zapału religijnego w miarę starzenia się XVII wieku.