30 najrzadszych zwierząt na planecie

Jeśli wziąć to od niektórych badaczy, istnieje 8,7 miliona różnych gatunków. żyjąc na planecie. 8,7 miliona! Innymi słowy, na każdą osobę mieszkającą w Nowym Jorku przypada zupełnie inne, zupełnie wyjątkowe zwierzę. Oczywiście, jesteś bardziej niż świadomy niektórych z nich. Ale dla każdego standardowego lwa lub niedźwiedzia jest północno-włochaty wombat lub Hispaniolan Solenodon.

Przewiń więc i przywitaj się z najbardziej niezwykłymi istotami, które żyją i oddychają na powierzchni tej pływającej skały. Oto najrzadsze zwierzęta na ziemi, od uroczych, przez niezwykłe, po wręcz przerażające. A jeśli chodzi o bardziej dziwne z natury, sprawdź 30 najtrudniejszych zwierząt, których nigdy nie chcesz spotkać w ciemności Aleja.

Ze względu na ich status przysmaku w Chinach i Wietnamie oraz przekonanie, że ich łuski mają właściwości lecznicze , „Wszystkie cztery azjatyckie gatunki łuskowców są obecnie wymienione jako zagrożone lub krytycznie zagrożone” – mówi Ian Britton, który pracuje przy ratowaniu zwierząt w Namibii dla REST Namibia i zarządza łuskowcem & Co. Instagram, a ponadto wa rns, cztery gatunki łuskowców afrykańskich „szybko zmierzają w tym kierunku” (czyli w kierunku krytycznie zagrożonych). Z ich wyjątkowym wyglądem i łuskami wykonanymi z keratyny – tak, tej samej keratyny, za którą ludzie płacą duże pieniądze w salonie fryzjerskim – szkoda, że łuskowiec jest uznawany za najczęściej sprzedawane zwierzę na świecie.

Białe jelenie Seneca to niezwykle rzadkie stado jeleni leucytycznych, co oznacza, że nie mają pigmentacji w ich ciele, ale nadal mają brązowe oczy. Ze względu na ich ograniczoną liczbę – w sumie jest ich około 300 – gatunek otrzymał chronioną przestrzeń w byłym składzie wojskowym Seneki, gdzie jest wolny od drapieżników i dostępny dla publiczności.

„Jeden z moich ulubionych” mówi Chris Riley, właściciel witryny turystycznej DaringPlanet.com, jest ryjówką słonią – lub, jeśli wybierzesz jej właściwą nazwa, Boni Giant Sengi. „Pochodząca z lasu Boni Dodori w Kenii”, wyjaśnia, ryjówka „ma bardzo nietypowy wygląd, z ciałem myszy i głową zminiaturyzowanego mrówkojada”.

Niestety, z powodu Jak mówi, wylesianie, populacja ryjówki gwałtownie się skurczyła i „prawdopodobnie nie potrwa to tak długo, aż całkowicie zniknie”. Około 13 000 ryjówek słoniowatych nadal istnieje w 19 różnych podgatunkach na świecie, chociaż niektóre populacje – na przykład te w pomniku narodowym ruin Gede – liczą zaledwie 20 osobników.

„Ti-Liger” – mówi Danielle Radin, dziennikarka i etolog – „jest jednym z najrzadszych zwierząt na naszej planecie”. W rzeczywistości ta sztuczna mieszanka między lygrysem i tygrysem jest ledwo zauważona. Jak mówi, istnieje jeden w Oroville w Kalifornii, a także gdzieś od sześciu do dziesięciu na całym świecie. Chociaż są one zwykle znacznie większe niż przeciętne młode tygrysy, gatunki te – w przeciwieństwie do innych krzyżówek podobnych do dr Moreau – zwykle nie mają problemów zdrowotnych swoich hybrydowych rówieśników, co oznacza, że istnieje możliwość wzrostu ich populacji.

Chociaż być może widzieliście wombata w lokalnym zoo, jesteście pewni ” nigdy nie widziałem tego futrzastego faceta. Urodzone ze spektakularnie słabym wzrokiem, te urocze stworzenia używają swoich nosów do poszukiwania pożywienia w ciemności. W sumie, wyjaśnia Radin, „na wolności pozostało tylko 115, wszystkie które występują w Queensland w Australii. ”

Jangcy, długie Rzeka w Azji była niegdyś domem dla dwóch gatunków delfinów – morświna bez płetw i delfina Baiji. Jednak z powodu zmian środowiskowych spowodowanych przez człowieka, delfin Baiji wyginął w 2006 roku. Jego bracia, morświn bez płetw, znany jest z „figlarnego uśmiechu” i zwiększonej inteligencji goryla.Niestety, jego populacja szybko podąża drogą delfina Baiji, który jest obecnie wymieniany przez WWF jako „krytycznie zagrożony”. W 2013 r. Było ich 1000, chociaż uważa się, że od tego czasu liczba ta spadła.

Vaquita to najrzadszy ssak morski na świecie, odkryty w 1958 roku i od tego czasu prawie wyginął . Z dużymi szarymi płetwami i ciemnym pierścieniem wokół oczu, ten morświn jest natychmiast rozpoznawalny, chociaż szybko odpłynie, gdy się do niego zbliży. Ze względu na ich częste utopienie w sieciach używanych przez nielegalne połowy w Zatoce Kalifornijskiej, vaquita została zredukowana do populacji około 30 osobników i wydaje się, że prawdopodobnie wyginie, zanim większość ludzi kiedykolwiek ją zobaczy.

Saola to rzadka rasa rodzimego ssaka pochodząca z Wietnamu, odkryta w 1992 roku. Ma dwa długie, równoległe rogi, co często zwany „azjatyckim jednorożcem”. Przypominający antylopę, ale technicznie spokrewniony z bydłem, saola występuje tylko w górach Annamite w Wietnamie i Laosie, przez co ich populacja – choć z pewnością niezwykle mała – jest nieznana badaczom w dokładnych danych. / p>

Lampart amurski jest wyjątkowy ze względu na to, że zamiast sawanny osiadł w języku rosyjskim Daleki Wschód. Dzięki wyjątkowo ciepłemu futerkowi i możliwości biegania do 37 mil na godzinę Amur jest prawdziwym wyczynem natury. Jednak pomimo żywotności od 10 do 15 lat, Amur jest niezwykle rzadki, a WWF liczy obecnie tylko około 84.

Delfiny Hectora są nie tylko najrzadszymi, ale także najmniejszymi morskimi delfinami na świecie. Te unikalne delfiny o krótkich, psowatych ciałach i charakterystycznych znakach twarzy występują tylko w wodach położonych na Wyspie Północnej w Nowej Zelandii. Według obecnych szacunków gatunek liczy około 7 000 osobników, przy czym populacja niektórych podgatunków wynosi zaledwie 55.

Słoń karłowaty z Borneo – znany z tego, że jest najdelikatniejszym ze swoich kuzynów – słoni azjatyckich – ma duże uszy, wybrzuszone i zbyt długi ogon jak na ramę, co często ciągnąć po ziemi za sobą. Pomimo swojej uroczości i statusu najmniejszych słoni w całej Azji, pigmej Borneo jest krytycznie zagrożony z powodu kłusownictwa i wylesiania, co oznacza, że ich obecna populacja wynosi około 1500.

Kuskus z czarnymi plamami to przerażająco wyglądający mały robal, z pionowymi źrenicami i łukowatymi przednimi pazurami. Występujący tylko na Nowej Gwinei kuskus został niestety doprowadzony na skraj wyginięcia z powodu presji łowieckiej i wylesiania. Chociaż dokładne liczby populacji nie są dostępne, gatunek ten jest wymieniony jako „rzadki” i od 2010 r. Jest krytycznie zagrożony, w niektórych przypadkach całkowicie wytępiony z jego terytorium.

Purpurowa żaba spędza większość swojego życia pod ziemią, co roku wypływa tylko na kilka dni, aby się rozmnażać. Pochodzący z Indii gatunek prawdopodobnie ewoluował niezależnie od prawie 100 milionów lat. Pomimo tego, że dopiero niedawno została wprowadzona do społeczności naukowej – została formalnie opisana w 2003 roku – purpurowa żaba jest już zagrożona wyginięciem z powodu wylesiania. Jednak ze względu na ich introwertyczny styl życia nie dokonano dokładnych szacunków populacji.

Hispaniolan solenodon posiada kilka wyróżnia się poza swoją rzadkością, jako jeden z nielicznych ssaków zdolnych do wytwarzania jadu, a także jako jeden z ostatnich przedstawicieli ryjówki, która prawdopodobnie żyła obok dinozaurów.Jednak pomimo tej historycznej przeszłości solenodon znalazł się w obliczu poważnej presji, odkąd europejska kolonizacja wprowadziła do ich środowiska szczury i inne drapieżniki. W połączeniu z niskim wskaźnikiem reprodukcji – dwoma miotami od jednego do trzech potomstwa rocznie – solenodon jest krytycznie zagrożony jako jedno z najrzadszych zwierząt na ziemi. Chociaż dokładne dane liczbowe dotyczące populacji nie są znane, solenodon zajmuje tylko niewielki obszar 100 kilometrów kwadratowych na Haiti.

Od czasu ich odkrycia w 1974 r. perkoz zwyczajny – znaleziony w Argentynie i Chile – odnotował spadek populacji o 98% z powodu zmian klimatycznych i inwazyjnych drapieżników. W połączeniu z niskim wskaźnikiem reprodukcji, to odrębne zwierzę jest teraz bliskie zniknięcia, pozostało tylko około 800 członków.

Wcześniej znany jako „Orzeł jedzący małpy”, ten pochodzący z Filipin, jest jednym z najsilniejszych ptaków drapieżnych, zdolnym do atakowania małp, węży i jaszczurek za pomocą mocnego dzioba. Jednak pomimo tego, że został nazwany Narodowym Ptakiem Filipin, orzeł ten w ciągu ostatnich 40 lat zmagał się z poważną presją populacyjną z powodu wylesiania i trudnych warunków pogodowych, co spowodowało, że jego populacja wynosiła poniżej 300.

Żaba z północnego Darwina – endemiczna dla Chile – jest jedną z zaledwie dwóch żab na świecie, które przechodzą „lęg w pysku”, w którym dziecko jest wychowywane w worku głosowym swojego ojca. Pomimo tego, że była w pobliżu od co najmniej 55 milionów lat temu, żaba została prawie wymazana z powierzchni ziemi – nie widziano jej od 1981 roku – głównie z powodu wylesiania, klimatu zmiany i prawdopodobnie choroba. Niemniej jednak, według Zoological Society of London, pozostaje nadzieja, że w końcu można je zobaczyć, dlatego nie są one jeszcze wymienione jako całkowicie wymarłe.

Znany z tego, że jest wyjątkowo powolny – niektórzy mogą powiedzieć „leniwy” – karłowaty leniwiec trójpalczasty można znaleźć tylko na wyspie u wybrzeży Panamy. Ponadto opuszczają swoje domy tylko w koronach drzew w celu wypróżnienia, co jest czynnością, której mogą nie wykonywać prawie tydzień. A ze względu na zmiany środowiskowe lenistwo jest jeszcze trudniejsze do znalezienia niż zwykle: eksperci oceniają jego populację na mniej niż 100 i kurczą się.

Seszelski nietoperz płaszczkowaty – tak zwany ze względu na swoją długą, błoniastą skórę podobną do peleryny, którą można wydłużać lub skracać, by pomóc podczas lotów – był kiedyś powszechny na Seszelach Wyspy. Jednak ze względu na oczyszczanie ich siedlisk pod plantacje ich populacja uległa intensywnemu zmniejszeniu i obecnie wynosi mniej niż 100.

Malutki galago karłowaty Rondo zwykle waży tylko około 60 gramów i mieszka w przybrzeżnej Tanzanii. Wyróżniający się ogonem przypominającym pędzelek i dużymi, ciemnymi oczami galago odnotował znaczny spadek populacji z powodu wycinki drzew. W tym momencie ich populacja pozostaje krytycznie zagrożona, pozostając poniżej poziomów, które pozwalają na badania. Ponadto można je znaleźć tylko w ośmiu „małych i bardzo zagrożonych wiecznie zielonych obszarach” w Tanzanii.

Dorastając do zaledwie 2 centymetrów długości, można było wybaczyć, że nawet nie zauważyłeś gekona karłowatego, gdyby siedział na twoich kolanach. Niemniej jednak ten rodak z Kolumbii istnieje od czasów dinozaurów, a może nawet w czasach, gdy ludzie i lemury po raz ostatni mieli wspólnego przodka. Niestety, wydaje się, że ich czas się skończył, ponieważ wydają się w dużej mierze wymarłe – donoszono o ich jedynie odległych i rzadkich obserwacjach.

Białoskrzydły flufftail to malutki ptaszek – rośnie tylko na 14 do 15 centymetrów przeciętny – można go znaleźć tylko na bagnach wyżynnych Etiopii. Niestety, z powodu wypasu zwierząt gospodarskich na ich rodzimych terenach, a także osuszania lokalnych mokradeł, ich populacja znacznie spadła z już rzadkich poziomów, które obecnie szacuje się na około 700 na całym świecie.

Hirola – nazwana tak od małej somalijskiej społeczności, która dała schronienie gatunkowi i uznała go za istotę duchową – należy do świata ” najrzadsza antylopa. Z charakterystycznymi ciemnymi gruczołami pod oczami – wyglądającymi, jakby potrzebowały snu – hirola jest również często określana jako „czterooka antylopa”. Chociaż kiedyś były one powszechne w Afryce Wschodniej, susza, kłusownictwo i utrata siedlisk skurczyli się do około 400 – a populacja nadal gwałtownie spada.

Żaba strumieniowa El Rincon żyje tylko na odległym płaskowyżu w Argentynie Patagonia. Przetrwa, pozostając w podgrzewanych termicznie źródłach, aby chronić się przed ujemnymi temperaturami na płaskowyżu. Jak nie jest zaskoczeniem w przypadku zwierzęcia, którego populacja zajmuje mniej niż pięć kilometrów kwadratowych, El Rincon występuje niezwykle rzadko. Niestety, budowa tam i wprowadzenie obcych gatunków do ich wód znacznie zmniejszyło liczbę El Rincon do poziomów poniżej ich zwykłej liczby. Obecnie można go znaleźć tylko na jednym płaskowyżu w argentyńskiej Patagonii.

Cebu Flowerpecker zawdzięcza swoją nazwę kolorowemu upierzeniu u samców, które obejmuje niebieskie, czerwone, żółte i białe. Choć uważano, że wyginął w 1990 roku ze względu na prawie całkowite zniszczenie jego siedliska, Dzięciołek został ponownie zauważony w 1992 roku. Chociaż jego liczebność pozostaje bardzo mała – szacuje się, że liczy od 60 do 70 członków gatunku – Dzięcioł może nadal być wyszukiwane na odległej wyspie Cebu na Filipinach.

Mniszka – której nazwa pochodzi od jednolitego brązowego płaszcza przypominającego szaty mnichów – były kiedyś czczone przez starożytnych Greków jako dobry znak. Teraz jednak to oni przydaliby się trochę szczęścia, ponieważ komercyjne polowania pozostawiły ich populację w poważnych tarapatach, a na całym świecie pozostało tylko około 250 mniszek śródziemnomorskich . Na szczęście niedawno wprowadzono prawa chroniące fokę mniszką, choć dopóki nie wejdą w życie, pozostają jednymi z najrzadszych – i najsłodszych – na świecie. reatures.

Pochodzący z Ekwadoru kukułka ziemna Banded pozostaje tajemnicą. Jedną z godnych uwagi cech jest jednak pasek niebieskiej skóry wokół oczu, który może zarówno rozszerzać się, jak i kurczyć. Wylesianie Ekwadoru w ciągu ostatnich kilku dziesięcioleci niestety znacznie zmniejszyło ich występowanie, czyniąc je jednym z najrzadszych ptaków w regionie o populacji od 600 do 1700.

Pilarka wielkogębowa może osiągać do sześciu stóp długości i wyróżnia się dziobem przypominającym boczną piłę łańcuchową. Chociaż mogą dożyć do 30 lat, pozostają w stanie krytycznego zagrożenia z powodu przełowienia. W rzeczywistości, ze względu na ich wyjątkową rzadkość, nie można przeprowadzić dokładnych szacunków populacji. Jednak tylko dwa narody we wschodnim Atlantyku – gdzie kiedyś pilarka była pospolita – potwierdziły zapisy obserwacji w ciągu ostatnich dziesięciu lat.

Chińska salamandra olbrzymia jest jednym z zaledwie trzech pozostałych gatunków salamandry olbrzymiej na świecie.Dorastający do prawie dwóch metrów długości – z czego 60 procent to długość ogona – nic dziwnego, że nazywano go olbrzymem. Niestety ze względu na zanieczyszczenie wody i używanie ich jako przysmaku w Chinach salamandra olbrzymia jest poważnie zagrożona wyginięciem. Chociaż nie można dokonać dokładnych szacunków populacji ze względu na jej niezwykle ograniczoną liczbę, salamandra olbrzymia jest wymieniona jako „niezwykle rzadka”, z „niewielką liczbą ocalałych populacji”. Jeśli ją zobaczysz, pomyśl, że masz szczęście.

Chacoański pekari nie przypomina niczego, co wcześniej widziałeś— ssak przypominający świnię z długim pyskiem i grubą sierścią ze szczeciniastego futra. Chociaż od dawna uważano go za wymarłego, w latach 70. XX wieku odkryto populację w zachodnim Paragwaju. Niemniej jednak pozostaje na krawędzi wymarcia z powodu utraty siedlisk i chorób inwazyjnych. Szacuje się, że w 2002 r. pozostało 3200 pekariów, ale to było przed masowym wylesianiem ich siedlisk – obecnie liczba ta jest prawdopodobnie znacznie niższa.

Aby odkryć więcej niesamowitych tajemnic dotyczących życia jak najlepiej, kliknij tutaj, aby śledzić nas na Instagramie!