.223 Remington (Polski)

W 1980 roku .223 Remington został przekształcony w nowy nabój i oznaczony jako 5,56 x 45 mm NATO (SS109 lub M855). Ten nowy pocisk wykorzystuje 62-gramowy, w pełni metalowy pocisk z 7-ziarnistym stalowym rdzeniem dla lepszej penetracji lekko opancerzonych celów, szczególnie w celu spełnienia wymagań NATO, aby pocisk mógł przebić jedną stronę hełmu amerykańskiego M1 z II wojny światowej w 800 m (co było również wymagane dla 7,62 mm NATO). Miał nieco niższą prędkość wylotową niż jego poprzednik, ale lepsze osiągi na dalekim zasięgu dzięki większej gęstości przekroju i lepszemu współczynnikowi oporu powietrza. Wymóg ten sprawił, że pocisk NATO 5,56 mm był mniej podatny na fragmentację niż pocisk .223 Remington i został uznany za bardziej humanitarny.

WymiaryEdytuj

Zewnętrzne specyfikacje wymiarowe .223 Remington i 5,56 × 45 mm Mosiężne łuski NATO są prawie identyczne. Łuski mają zwykle podobną pojemność podczas pomiaru (zaobserwowano, że pojemności łusek różnią się nawet o 2,6 ziaren (0,17 ml), chociaż profil barku i długość szyjki nie są takie same, a łuski NATO 5,56 × 45 mm zwykle nieznacznie się różnią. grubsze, aby pomieścić wyższe ciśnienia w komorze. Podczas ładowania ręcznego należy uważać, aby szukać znaków nacisku, ponieważ łuski NATO 5,56 × 45 mm mogą wytwarzać wyższe ciśnienie przy użyciu tego samego rodzaju prochu i pocisku w porównaniu do łusek .223 Remington. Sierra zapewnia oddzielne sekcje ładowania dla .223 Remington i 5,56x45mm NATO, a także zaleca inne obciążenia dla karabinów powtarzalnych w porównaniu z karabinami półautomatycznymi.

RiflingEdit

Rifling jest wyrażony jako stosunek. 1 do 12 „stosunek oznacza, że strzelba jest cięta tak, że pocisk obraca się o 360 ° po przebyciu 12 cali. Jest to wyrażone jako 1:12, mówione jako 1 do 12 cali. Strzelba musi pasować do konstrukcji pocisku (długość, waga i kształt pocisku), której strzelec zamierza użyć, do ma dokładność.

Wiele karabinów typu AR używa 1: 9, co jest odpowiednie dla kul do 69 ziaren lub 4,5 grama lub 1: 7, co jest odpowiednie dla kul do 85 ziaren lub 5,5 grama. Wielu posiadaczy karabinów AR decyduje się na budowanie własnych karabinów, co ułatwia ogromna różnorodność luf i innych elementów. Skonstruowane na zamówienie AR mogą mieć lufę od 7,5 cala (którą można sklasyfikować jako pistolet, jeśli nie ma kolby) do tak długiej, jak 24, jeśli są używane głównie w karabinach varmint, często z komorą Wylde lub Noveske.

Sturm, Ruger & Co. AR-556 ma rifling przy 1: 8. Ich karabiny Mini-14 mają współczynnik 1: 9. Amerykański karabin powtarzalny Rugera również jest w 1: 8. Smith i Wesson w ich M & P15 również używają 1: 7. Komora NATO 5,56 mm strzela albo 5,56 × 45 mm NATO lub .223 Remington i jest używany przez większość producentów kompletnych karabinów i komponentów.

PressuresEdit

Remington przesłał specyfikacje dla amunicji .223 Remington w 1964 roku do firmy SAAMI. Oryginał ciśnienie dla .223 Remington wynosiło 52 000 psi z proszkiem DuPont IMR. Obecne ciśnienie 55 000 psi (379 MPa) wynika ze zmiany z IMR na proszek Olin Ball. Oficjalna nazwa .223 Remington w armii amerykańskiej to nabój 5,56 x Kula 45 mm, M193. Jeśli nabój NATO 5,56 × 45 mm zostanie załadowany do komory przeznaczonej na .223 Remington, pocisk będzie w kontakcie z karabinem, a stożek siłowy jest bardzo ciasny. To generuje znacznie większe ciśnienie niż .223 komory są przeznaczone dla. NATO wybrał współczynnik skrętu gwintowania 178 mm (1-w-7) dla komory NATO 5,56 × 45 mm. SS109 / M855 Nabój kulkowy NATO 5,56 × 45 mm wymaga skrętu 228 mm (1 do 9), a jednocześnie odpowiednio stabilizuje dłuższy pocisk śledzący NATO L110 / M856 5,56 × 45 mm wymaga jeszcze szybszego skrętu 178 mm (1 do 7) .

ChambersEdit

Komory luf .223 Remington i 5,56x45mm NATO to nie to samo. Chociaż naboje są identyczne poza ładunkiem prochu, masą pocisku i ciśnieniem w komorze, znacząca różnica występuje w lufie używanego karabinu, a nie w naboju. Komory NATO 5,56 × 45 mm są wymiarowo większe w niektórych krytycznych obszarach niż komory .223 Remington. Ponieważ komory różnią się odpowiednio, wskaźniki wysokości nad głową stosowane dla obu komór różnią się. Ołów komory (gardło) luf tych karabinów różnią się w zależności od konstrukcji.

Ołów to odległość od pocisku siedzącego w łusce do strzelby, która jest zwykle krótsza w komorach handlowych .223 Remington . Z tego powodu nabój załadowany do wytwarzania 5,56 × 45 mm ciśnienia NATO w komorze NATO 5,56 × 45 mm może wytworzyć ciśnienie przekraczające limity SAAMI dla .223 Remington, gdy zostanie wystrzelony z krótkiej komory .223 Remington.

Problem z gardłem istnieje, ponieważ w Stanach Zjednoczonych tradycyjną praktyką jest posiadanie krótkich komór, tak że pocisk jest zaczepiany w momencie włożenia. Praktyka europejska ma bardziej konstrukcję stożka wymuszającego, która sama w sobie może pozwolić na znacznie wyższe ciśnienie w komorze.Wszystkie pistolety SIG Sauer (na przykład) mają europejskie gardło i wszystkie są certyfikowane na ogień + amunicja P. Krótkie gardło i niezauważone cofnięcie kuli może z łatwością zwiększyć ciśnienie w komorze o ponad 10000 psi.

Z obserwacji wynika, że amunicja NATO 5,56 × 45 mm nie jest tak dokładna jak .223 Remington w wielu istniejących karabinach typu AR, nawet o tej samej masie pocisku. Specyfikacja komory .223 Wylde opracowana przez Billa Wyldea rozwiązuje ten problem, wykorzystując zewnętrzne wymiary i kąt wyprzedzenia, jakie można znaleźć w wojskowym naboju NATO 5,56 × 45 mm i średnicy wolnego otworu 0,224 cala, jak w cywilnym naboju SAAMI .223 Remington. Został zaprojektowany w celu zwiększenia celności amunicji NATO 5,56 × 45 mm do tej z .223 Remington. Inne firmy również mają konstrukcje komór, które zwiększają dokładność NATO o 5,56 × 45 mm.

ComparisonsEdit

Tabela zawiera szacunkowe wartości ciśnienia w oparciu o normalną praktykę próbną oraz znane wzrosty ciśnienia powodowane przez pocisk niepowodzenie (co jest podobnym zjawiskiem w odniesieniu do ciśnienia). Ciśnienie próbne M197 wynosi 70 000 psi.

Poniższa tabela przedstawia różnice w nazewnictwie, gwintowaniu, przewężeniu oraz ciśnieniu normalnym, maksymalnym i bezpiecznym:

Oprócz protokołów testowania ciśnienia testowego EPVAT NATO, inne stosowane metody pomiaru ciśnienia szczytowego lub metodologie do korelacji ta tabela pozostaje nieznana.