Ondanks wat hun naam doet vermoeden, zijn waterkastanjes dat niet boom noten! De waterkastanje is eigenlijk een watergroente die groeit in moerassen, onder water in de modder met buisvormige bladloze groene stengels die ongeveer 1,5 meter hoog worden. Waterkastanjes zijn veilig om te consumeren voor mensen met allergieën voor boomnoten. Pff !!
Waarom is dit belangrijk? Waterkastanjes zijn een van de hoofdingrediënten in het Filipijnse Lumpiang Shanghai (of loempia), gebakken loempias, en ik had een sterke hunkering. Zodra een hunkering in mijn hoofd opkomt, blijft het daar hangen totdat ik het eindelijk voed. Een paar weken geleden begon mijn zus over loempia te praten en sindsdien ben ik er niet meer aan blijven denken.
Lumpia is in feite gemalen varkensvlees, groenten en kruiden die samen worden gehouden met een losgeklopt ei en gewikkeld in wontonpapier. Verschillende regios in de Filippijnen gebruiken verschillende kruiden en methodologieën, maar mijn uitgangspunt is het recept van mijn moeder, dat naar mijn bevooroordeelde mening de beste is die ik ooit heb geproefd. Na een korte tutorial met mijn moeder, realiseerde ik me dat ik wat onderzoek moest doen en wat HypeFoodie-aanpassingen moest maken voordat ik van loempia kon genieten met mijn glutengevoelige en zuivel-, ei-, pinda- en boomnoot-allergische kind.
Ik had al vastgesteld dat het recept notenvrij was, maar om het ei te elimineren, moest ik even nadenken. Het originele recept gebruikte een ei als bindmiddel voor de vulling van gemalen varkensvlees en groenten. Ik overwoog om appelmoes of maizena als vervanging te gebruiken, maar aangezien de loempia zo klein zijn (de grootte van een vinger), besloot ik het gewoon uit het recept te verwijderen en de wikkel de vulling bij elkaar te laten houden. Het werkte, en het maakte ook geen enorm verschil in smaak of textuur.
De wonton de wikkels moesten ook worden vervangen, omdat ze zijn gemaakt met bloem en eieren. Ik besloot rijstpapier te gebruiken dat traditioneel wordt gebruikt in loempias in Vietnamese stijl. Ze waren net zo gemakkelijk te rollen als loempias gemaakt van wontonpapier. Het belangrijkste om op te merken is ervoor te zorgen dat de afgewerkte loempias elkaar niet raken, omdat ze aan elkaar plakken (ik heb dit op de harde manier geleerd).
Ik heb twee verschillende methodologieën getest bij het koken van de loempia: frituren en pannen. Beiden werkten goed, maar ik vond dat het rijstpapier te knapperig werd door frituren. Met pannen lukte het om de buitenste laag van de wikkel krokant te maken, maar de binnenste lagen bleven een beetje zacht wat goed werkte met de vleesvulling. Het heeft ook de toegevoegde bonus dat het gezonder is, omdat ik alleen een eetlepel olie in een pan met antiaanbaklaag heb gebruikt.
Het eindresultaat was een heerlijke en authentiek smakende glutenvrije, eivrije, notenvrije Lumpiang Shanghai (Filipijns gebakken loempia) waar mijn hele gezin van kon genieten.
