Vraag het aan 10 verschillende mensen en je krijgt misschien wel 10 verschillende meningen over hoe de emoties van afgunst en jaloezie verschillen.

Het blijkt dat psychologen het eens zijn over een vrij eenvoudig onderscheid.

Jaloezie ontstaat wanneer we een gewenst attribuut missen dat door een ander wordt genoten.

Jaloezie treedt op wanneer iets dat we al bezitten (meestal een speciale relatie) wordt bedreigd door een derde persoon.

En dus is afgunst een situatie van twee personen, terwijl jaloezie een situatie van drie personen is. Afgunst is een reactie op het ontbreken van iets. Jaloezie is een reactie op de dreiging iets te verliezen (meestal iemand).

Dit lijkt eenvoudig, dus waarom de verwarring?

Een probleem is een ongelukkige semantische dubbelzinnigheid met het woord jaloezie. ”(Maar NIET met het woord” afgunst “). Als je mensen vraagt om een situatie te beschrijven waarin ze jaloers waren, is de kans even groot dat ze een ervaring van jaloezie beschrijven (bijv. Ik wou dat ik er goed uitzag van mijn vriend) als van jaloezie (bijv. Mijn vriendin danste met een aantrekkelijke man “). Dit wekt natuurlijk het gevoel dat jaloezie en afgunst erg op elkaar lijken, ook al zijn ze eigenlijk heel verschillend.

Daarom, als iemand zegt:” Ik ben jaloers, “je weet niet of hij of zij een jaloezie-situatie of een jaloezie-situatie ervaart, tenzij er meer context wordt geboden (bijv.” Ik was jaloers toen ik mijn vriendin zag dansen met de aantrekkelijke man “) .

Het tweede probleem is dat jaloezie en jaloezie vaak samengaan. Wat voor soort rivaal voor de genegenheid van je partner zal waarschijnlijk jaloezie opwekken? Het is de rivaal met eigenschappen die je waarschijnlijk zult benijden, dat wil zeggen, de aantrekkelijke rivaal.

Dit betekent dat wanneer je jaloers bent, je ook vaak jaloers bent.

Een d toch zijn afgunst en jaloezie niet dezelfde emoties. Afgunst, hoe onaangenaam het ook kan zijn, bevat meestal geen gevoel van verraad en de daaruit voortvloeiende verontwaardiging. Jaloezie hoeft geen acuut gevoel van minderwaardigheid te bevatten (als de rivaal niet benijdenswaardig is).

Hier is de jaloerse Cassius die de voordelen van Caesar betreurt:

“Waarom man, hij bestijgt de enge wereld

Als een kolos: en wij kleine mannen

Loop onder zijn enorme benen en gluur rond

Om onszelf oneervolle graven te vinden. “

En hier is de jaloerse Othello terwijl hij tegen Desdemona tekeer gaat:

” Al mijn dierbare liefde zo blaas ik naar de hemel.

Het is weg.

Sta op, zwarte wraak, uit de holle hel! “

Merk op hoeveel Cassius focust op zijn gevoelens van inferioriteit en hoeveel Othello woedend en wraakzuchtig is. Beide emoties leiden tot moord, maar omdat ze uit verschillende situaties voortkomen, zijn ze kwalitatief verschillend in gevoelde ervaring. Cassius voelt zich niet persoonlijk verraden door Caesar; Othello voelt zich niet inferieur aan de persoon voor wie hij denkt dat Desdemona hem heeft verraden.

Een ding is zeker: er is nauwelijks een intenser, onaangenamer emotioneel brouwsel dan de reactie die wordt veroorzaakt door het zien van je geliefde interesse tonen in een benijdenswaardige rivaal. De mix van jaloezie en afgunst is een slopende kick in de emotionele zonnevlecht.

Zie het boek The Joy of Pain: Schadenfreude and the Dark Side of Human Nature, voor meer over deze en aanverwante onderwerpen, vooral op afgunst.

ook:

Smith, R.H. (Ed.) (2008). Afgunst: theorie en onderzoek. New York, NY: Oxford University Press.