Vincent D “Eletto
Of je een komma ervoor of erna moet gebruiken, hangt af van de zinsconstructie. De structuur herkennen van een zin helpt u te bepalen wanneer u deze zou moeten gebruiken. Een paar tips zullen deze taak gemakkelijk maken. Maar vergeet niet dat er altijd die vervelende uitzondering de regel is.
Onafhankelijke clausules
Laten we beginnen met een voorbeeld van een volledige zin.
- Ik wil de cookies.
Deze eenvoudige reeks woorden bevat een onderwerp, werkwoord en object. is ook een onafhankelijke clausule. Het kan op zichzelf staan zonder een ander woord toe te voegen. Vergelijk dat met een ander.
- De winkel is gesloten.
Het is ook een volledige zin en een onafhankelijke clausule, ook al heeft het geen object zoals in het eerste voorbeeld.
We kunnen de twee clausules samenvoegen met een voegwoord. Deze woorden functioneren als voegwoorden die twee zinnen. Ze bevatten woorden als en, of en maar. We kunnen toevoegen een combinatie met onze voorbeelden.
- Ik wil de koekjes, maar de winkel is gesloten.
- Hij kocht boodschappen, maar hij kreeg geen brood.
U zult zien dat we een komma hebben toegevoegd voor maar. Dat komt omdat de twee clausules onafhankelijk zijn, waardoor de komma noodzakelijk is. Je kunt het testen door elke clausule te beëindigen met een punt om te zien of het een zelfstandige zin is.
Afhankelijke clausules
Met afhankelijke clausules zijn deze strings niet compleet en kunnen ze niet op hun eigen. Ze bevatten zinnen die een deel van een volledige zin missen. We kunnen de twee clausules combineren met een voegwoord.
- Ik wil de koekjes maar ben ze vergeten.
- Ze ging naar de film, maar bleef thuis om tv te kijken.
In dit geval hebben we geen komma toegevoegd omdat de zin erachter een afhankelijke clausule was. De brug tussen de twee clausules moet naadloos zijn, dus geen komma ervoor of erna.
Hoe zit het met kommas na maar?
Er is een situatie waarin u een komma aantreft na maar. Het komt voor in gevallen waarin de schrijver een bewuste keuze maakt voor literair effect. Dat is waar onderbrekers in het spel komen.
Een onderbreker doet precies wat de naam aangeeft. Het breekt een zinsstroom met een woord, zin of clausule voor effect. Hier is een voorbeeld.
- Maar als je de waarheid moet weten, ik heb nooit een loden pijp of een kandelaar gehad.
De clausule, als het moet ken de waarheid, stopt de stroom van de zin om dit punt tussen te brengen. Zoals u kunt zien, staat er een komma achter maar. De interpunctie met een onderbreker is bedoeld om deze te compenseren met de rest van de zin. Er staat altijd een komma voor en na de plaatsing om de aandacht te vestigen op de opname.
- Iedereen was thuis, maar, en dit is belangrijk, niemand hoorde hem aan de deur kloppen.
Dit doel van deze zin is om de ongebruikelijke situatie met een onderbreker te benadrukken. In deze gevallen is het handig om de context te begrijpen om te bepalen of de komma nodig is.
Gebruik altijd een komma vóór maar bij het samenvoegen van twee onafhankelijke clausules. Een komma achter maar is alleen nodig als je het als literair apparaat gebruikt om ergens de aandacht op te vestigen.
Vincent D “Eletto
Hé, Ik ben Vin. Oprichter en CEO van WordAgents.com. Ik creëer content die heel goed scoort in zoekmachines voor onze klanten. Ik ben ook nauw betrokken bij de SEO-gemeenschap; ik onderhoud een portfolio van succesvolle, winstgevende aangesloten websites. Je kunt me gitaar spelen, whisky drinken en rondhangen met mijn Duitse kortharige wijzer als ik niet werk!