Value at Risk (VaR)

Wat is Value at Risk (VaR)?

Value at risk (VaR) is een statistiek die het financiële risico meet en kwantificeert binnen een bedrijf, portefeuille of positie over een bepaald tijdsbestek. Deze statistiek wordt het meest gebruikt door investeringsbanken en commerciële banken om de omvang en de mate van voorkomen van potentiële verliezen in hun institutionele portefeuilles te bepalen.

Risicomanagers gebruiken VaR om het niveau te meten en te beheersen. van risicoblootstelling. Men kan VaR-berekeningen toepassen op specifieke posities of hele portefeuilles of om bedrijfsbrede risicoblootstelling te meten.

Value at Risk (VaR) begrijpen

VaR-modellering bepaalt het potentieel voor verlies in de entiteit die wordt beoordeeld en de waarschijnlijkheid van optreden van het gedefinieerde verlies. De ene meet VaR door het bedrag van het potentiële verlies, de waarschijnlijkheid van optreden voor het verliesbedrag en het tijdsbestek te beoordelen.

Een financiële onderneming kan bijvoorbeeld bepalen dat een actief een VaR van 3% over een maand van 2%, wat een kans van 3% vertegenwoordigt dat het actief in waarde met 2% daalt gedurende het tijdsbestek van een maand. De conversie van de 3% kans op voorkomen naar een dagelijkse ratio plaatst de kans op 2% verlies op één dag per maand.

Firma-brede VaR-beoordeling maakt het mogelijk de cumulatieve risicos te bepalen van geaggregeerde posities die worden ingenomen door verschillende trading desks en afdelingen binnen de instelling. Met behulp van de gegevens die door VaR-modellen worden verstrekt, kunnen financiële instellingen bepalen of ze voldoende kapitaalreserves hebben om verliezen te dekken, of dat risicos die groter zijn dan aanvaardbaar, vereisen dat ze geconcentreerde posities moeten verminderen.

Voorbeeld van problemen met Value at Risk (VaR) -berekeningen

Er is geen standaardprotocol voor de statistieken die worden gebruikt om activa, portfolios of bedrijfsbrede risicos te bepalen. Statistieken die bijvoorbeeld willekeurig uit een periode van lage volatiliteit worden gehaald, kunnen de kans op risicogebeurtenissen en de omvang van die gebeurtenissen onderschatten. Het risico kan verder worden onderschat met behulp van normale verdelingskansen, die zelden rekening houden met extreme gebeurtenissen of gebeurtenissen met een zwarte zwaan.

De beoordeling van mogelijk verlies vertegenwoordigt het laagste risico in een reeks van uitkomsten. Een VaR-bepaling van 95% met een vermogensrisico van 20% vertegenwoordigt bijvoorbeeld de verwachting dat gemiddeld elke 20 dagen ten minste 20% wordt verloren. In deze berekening valideert een verlies van 50% nog steeds de risicobeoordeling.

De financiële crisis van 2008 die deze problemen blootlegde als relatief gunstige VaR-berekeningen, onderschatte het mogelijke optreden van risicogebeurtenissen gevormd door portefeuilles van subprime-hypotheken. De omvang van het risico werd ook onderschat, wat resulteerde in extreme leverage ratios binnen subprime portefeuilles. Als gevolg hiervan zorgden de onderschattingen van het voorkomen en de omvang van het risico ervoor dat instellingen niet in staat waren miljarden dollars aan verliezen te dekken omdat de waarde van de subprime-hypotheek ineenstortte.