Pentateuch betekent de eerste vijf boeken van de Bijbel. Deze boeken zijn Genesis, Exodus, Leviticus, Numeri en Deuteronomium. Het woord Pentateuch komt van twee Griekse woorden die “vijf boeken” of “vijf rollen” betekenen.
Volgens de overlevering werden de boeken geschreven door de Israëlitische leider, Mozes. De Pentateuch wordt vaak de Vijf Boeken van Mozes of de Thora genoemd.
De Pentateuch vertelt het verhaal van de schepping van de wereld tot de dood van Mozes en de voorbereiding van de Israëlieten om het land van Kanaän. Het verhaal wordt verteld in drie delen. Het eerste deel (Genesis 1-11) gaat over de schepping en het begin van de mens op aarde Het tweede deel (Genesis 12-50) zijn de verhalen van de voorouders van de Israëlieten , voornamelijk Abraham, Isaak, Jacob en Jozef. Het derde deel, dat begint met het boek Exodus, beschrijft hoe de Israëlieten Egypte verlieten en de vroege geschiedenis van het volk Israël als natie. Het bevat ook veel wetten over hoe de Israëlis hun samenleving moeten opbouwen. Deuteronomium is meestal de laatste toespraak van Mozes tot zijn volk en een samenvatting van de Pentateuch.
De Pentateuch is hoogstwaarschijnlijk het oudste deel van de Bijbel, maar er wordt gespeculeerd dat het boek Job ouder zou kunnen zijn vanwege de gelijkenissen van Job met de patriarchale periode, dwz het tellen van rijkdom in kudden en de offers die worden gebracht door de patriarch van het huishouden in plaats van een priester. Geleerden weten niet precies wanneer deze boeken werden geschreven, hoe vaak Mozes tussen 1600 en 1450 v.Chr. De vroegste delen zijn mogelijk meer dan 1000 jaar vóór de laatste delen geschreven volgens de Julius Wellhausen 4 JEDP-theorie. Deze theorie is echter gebaseerd op het idee dat de Pentateuch een onsamenhangend werk is en de nodige kritiek heeft gekregen. Moderne archeologische vondsten suggereren dat sommige van de oudste verhalen in Genesis drieduizend jaar oud kunnen zijn.