Het is geen verrassing dat Peter Jacksons film The Fellowship of the Ring zulke gemengde kritieken heeft ontvangen. Veel kijkers verwijzen naar het is kinderachtig, saai en oninteressant. Het lijkt me dat het hetzelfde lot zal ondergaan als de boeken van Tolkien, voorbestemd om het doelwit te zijn van dezelfde soort misverstanden die dit literaire meesterwerk vele decennia nadat het publicatie.
Nadat ik de boeken enkele jaren geleden had gelezen, ging ik naar deze “onmogelijke” film kijken toen hij met veel twijfels uitkwam. Ik vond het erg leuk, maar verliet het theater met evenveel twijfels als voorheen. Was het perfect? Nou ja, misschien niet, maar wat een prestatie. Na het een paar keer op dvd te hebben bekeken en er al een tijdje over na te denken, merk ik dat ik steeds meer van deze film hou. Laat me je vertellen waarom …
The Lord of the Rings is een sprookje van mythe en fantasie. Peter Jackson regisseerde een film die lange tijd als onmogelijk werd beschouwd, en niet alleen om technische redenen. De wortels van het verhaal zijn ongelooflijk lang en gedetailleerd, en de verhaallijn is nauw verbonden met de creatie van een fantastisch continent uit een onbekende tijd genaamd Middle Earth. De auteur van het verhaal, Tolkien, heeft een aanzienlijk deel van zijn leven gewijd aan de ontwikkeling van dit continent s achtergrond, het is mythologie en oorsprong, het zijn verschillende soorten mensen, culturen en talen, en daarom zijn de geografische verwijzingen bepalend voor de ontvouwing van het verhaal van de Ene Ring.
Peter Jackson ging naar bereik het onmogelijke en kwam uit met een reproductie van het origineel dat tot in de kleinste details puur en trouw is aan het verhaal. De eerste keer dat de vier hobbits op de weg een zwarte rijder tegenkomen, is bijvoorbeeld absoluut trouw aan het gevoel van het boek. De aanval van de rijders bij Weathertop is een ander geweldig voorbeeld, en het geeft het gevoel van gevaar, dichtheid en sfeer weer die de belangrijkste kenmerken van het verhaal zijn. Jackson nam ook wat vrijheden met het verhaal en maakte gaandeweg de juiste keuzes. Als de zogenaamde puristen de verwijdering van Tom Bombadil misschien niet helemaal goedkeuren, zou het begrijpelijk moeten zijn dat de reis van Hobbiton naar Rivendel erg lang en gedetailleerd is en gemakkelijk zelf een film zou kunnen maken. Ik voelde me meer ongemakkelijk over hoe kort de Raad van Elrond was. In het boek is de raad waar het hele verhaal van de ringen voor het eerst wordt uitgelegd, en veel passages uit de voorbije eeuwen van Middle Earth worden onthuld. Het is een fascinerend moment van het verhaal, dat om voor de hand liggende redenen moest worden ingekort. Toch, na enige overweging, ben ik het nu eens met de opties van Peter Jackson, en denk dat de filmproloog verteld door Galadriel de verstandigste keuze was. De magie is er allemaal wanneer Gandalf zijn ogen sluit op het moment dat Frodo in de raad staat en zegt: “Ik zal de ring nemen”. Het is daar bij Morias Gate, en bij de val van Boromir. Het is een krachtige film die niet past in het ritme van de standaard Hollywood-actiefilm. Het is een film die voortschrijdt, die tijd nodig heeft om zich te ontvouwen, het verhaal vertakt zich in alle richtingen.
Ik zou door kunnen gaan. , sprekend over alle verschillende elementen die deze film bijna perfect maken, maar ik zal eindigen met te zeggen dat dit diep van binnen niet gaat over actie, baarden en grote monsters. Het grootste aan deze film is voor mij dat hij ik terug naar een tijd dat ik verliefd was op een andere wereld waar alles mogelijk was. Toen ik nacht na nacht The Lord of the Rings las, begon ik te begrijpen waar dit ding van de “mensheid” echt over ging. De corruptie van de absolute macht, het belang en de waarde van vriendschap, de onvermijdelijkheid van opgroeien, de kracht van hoop … Dat deze film die magie zou kunnen vangen en een nieuwe drager zou kunnen zijn van de boodschap van humanisme, is een statement naar zijn grootheid. Gandalfs woorden, dat zelfs de kleinste persoon de loop van de wereld kan veranderen en een rol kan spelen in het lot van iedereen, zijn onsterfelijk.
Uiteindelijk is dit een prachtige film, maar dat doet het niet. Ik bedoel dat je het leuk gaat vinden. Ik kan je niet vertellen hoe het is om deze film te zien als je het boek niet kent of er niet van houdt. Maar ik hoop dat het een zaadje in je hart zal planten om een grote wereld van fantasie, schoonheid en menselijkheid te ontdekken. Ik geloof dat Tolkien dat wel zou doen. hebben dat leuk gevonden.