In het huis met twee verdiepingen voltooide hij zijn roman uit de Eerste Wereldoorlog A Farewell to Arms en produceerde hij Death in the Middag, zijn lofzang op het stierenvechten. In Key West schreef hij de roman To Have and Have Not over smokkel tijdens de depressie. Hij schreef misschien wel zijn grootste korte verhaal, The Snows of Kilimanjaro en begon zijn roman over fascistisch Spanje, For Whom the Bell Tolls.
In 1939 had hij genoeg van Key West. De stad was te toeristisch. Die toeristen vielen hem lastig, klopten op zijn deur, leidden hem af van zijn schrijven. Dat vertelde hij de mensen toch, hoewel de de waarheid was ingewikkelder. Hij had een nieuwe vriendin, zie je. Zijn vrouw was erachter gekomen. Hun huwelijk was kapot. Papa ging ervandoor met de nieuwe vriendin.
Hij trouwde met de nieuwe vriendin, een oorlogscorrespondent en reisden met haar de wereld rond, totdat ze elkaar beu werden en scheidden. Hij trouwde opnieuw, en deze was een echte buitenvrouw die kon vissen en schieten en vloeken en zijn humeur verdroeg. Hij publiceerde The Old Man and the Sea ”in 1954. Het veroverde de Pulitzer en de Nobelprijs voor literatuur. Zijn publiek was er voor het grootste deel dol op, maar enkele belangrijke boekrecensenten in grote steden hadden het niet eens met de manier waarop Hemingway de oude aangespoelde visser zo nobel had laten lijken. Schreef hij over zichzelf? Op zoek naar sympathie?
Zijn demonen achtervolgden hem als de haaien die de marlijn van The Old Man hadden ingehaald. Hemingway dronk meer, schreef minder. Bij Mayo Clinic werd hij gediagnosticeerd als bipolair en kreeg hij een shockbehandeling die zijn geheugen aantastte. Hij was van de generatie die psychische aandoeningen als een zwakte beschouwde. Op 2 juli 1961 bracht hij in zijn zomerhuis in Idaho het jachtgeweer naar zijn mond en haalde de trekker over.
“PAPA PASSES!” was de grote kop in de Key West Citizen. Hemingway. Van alle mensen. Dood.
Aan het einde van de tour van 30 minuten koop ik nog een exemplaar van The Old Man and the Sea in de cadeauwinkel, wat ik altijd schijn te doen, en een ansichtkaart waarop een grijnzende Hemmingway staat die poseert met een dode marlijn. De Hemingway op de kaart doet me denken aan mijn vader met ontbloot bovenlijf toen we nog een jongen waren in Key West, alleen mijn vader was een van die mannen die van de zeewering viste omdat hij zeeziek werd.
In de tuin, in een bamboebos, ga ik languit over de bank liggen en sla het boek open. “Hij was een oude man die alleen in een boot in de Golfstroom viste en hij was nu vierentachtig dagen zonder vis te vangen”, is de eerste zin.
Iets warms raakt mijn enkel. Het is een van de rare Hemingway-katten die aan het slepen zijn om een krab. Ik ben blij om hem te huisvesten, maar ik zou liever op marlijn vissen.
Als je gaat …
The Ernest Hemingway Home & Museum
907 Whitehead St, Key West, FL 33040
(305) 294-1136