-
-
Grotere tekstgrootte Grote tekstgrootte Regelmatige tekstgrootte
Wat is stotteren?
Veel jonge kinderen doorlopen een fase tussen de 2 en 5 jaar als ze stotteren. Dit kan ervoor zorgen dat ze:
- bepaalde lettergrepen, woorden of zinsdelen herhalen
- ze verlengen
- stoppen en geen geluid maken voor bepaalde geluiden en lettergrepen
Stotteren is een vorm van dysfluentie (dis-FLOO-en-see), een onderbreking in de spraakstroom.
In veel gevallen verdwijnt stotteren op de op de leeftijd van 5 jaar. Bij sommige kinderen duurt het langer. Er zijn effectieve behandelingen beschikbaar om een kind te helpen het te overwinnen.
Wat zijn de oorzaken van stotteren?
Artsen en wetenschappers weten niet helemaal waarom sommige kinderen stotteren. Maar de meesten zijn van mening dat een paar dingen bijdragen , zoals een probleem met de manier waarop de berichten van de hersenen interageren met de spieren en lichaamsdelen die nodig zijn om te spreken.
Velen geloven dat stotteren genetisch bepaald kan zijn. Kinderen die stotteren hebben drie keer meer kans op een naast familielid dat ook stottert, of deed.
Wat zijn de tekenen van stotteren?
De eerste tekenen van stotteren verschijnen meestal als een kind ongeveer 18–24 maanden oud is. Op deze leeftijd barst het vocabulaire uiteen en beginnen kinderen woorden samen te voegen om zinnen te vormen. Voor ouders kan het stotteren verontrustend en frustrerend zijn, maar het is normaal dat kinderen in dit stadium wat stotteren. Wees zo geduldig met uw kind mogelijk te maken.
Een kind kan een paar weken of enkele maanden stotteren en het stotteren kan komen en gaan. De meeste kinderen die beginnen te stotteren vóór de leeftijd van 5 jaar, stoppen zonder enige hulp, zoals als logopedie of taaltherapie.
Maar als het stotteren van uw kind vaak voorkomt, erger wordt of samengaat met lichaams- of gezichtsbewegingen, is het een goed idee om een logopedist te bezoeken rond de leeftijd van 3 jaar.
Gewoonlijk houdt het stotteren op wanneer kinderen naar de basisschool gaan en hun communicatieve vaardigheden beginnen aan te scherpen. Een kind in de schoolgaande leeftijd dat blijft stotteren, is zich waarschijnlijk bewust van het probleem en kan er zich voor schamen. Klasgenoten en vrienden kunnen er de aandacht op vestigen of het kind zelfs plagen.
Als dit met uw kind gebeurt, praat dan met de leraar, die dit in de klas met de kinderen kan bespreken. De leraar kan ook het aantal stressvolle spreeksituaties voor uw kind verminderen totdat de logopedie begint.
Wanneer u hulp kunt krijgen
Als uw kind 5 jaar is en nog steeds stottert, praat dan met uw arts of een logopedist. Neem contact op met een logopedist als uw kind:
- situaties probeert te vermijden waarin moet worden gepraat
- een woord verandert uit angst om te stotteren
- gezichts- of lichaamsbewegingen samen met het stotteren
- herhaalt hele woorden en zinnen vaak en consistent
- herhaalt klanken en lettergrepen vaker
- heeft spraak die erg gespannen klinkt
Praat ook met de therapeut als:
- u merkt dat de spraakspieren van uw kind toenemen of bekneld raken.
- u spraakspanning opmerkt die een stijgende toon of luidheid veroorzaakt.
- u heeft andere zorgen over de spraak van uw kind
De meeste scholen bieden tests en passende therapie aan als het stotteren 6 maanden of langer aanhoudt .
Hoe kunnen ouders helpen?
Probeer deze stappen om uw kind te helpen:
- Eis niet dat uw kind precies of correct spreekt op Laat praten leuk en plezierig zijn.
- Gebruik gezinsmaaltijden als gespreksmomentVermijd afleidingen zoals radio of tv.
- Vermijd correcties of kritiek zoals “vertragen”, “neem de tijd” of “haal diep adem”. Deze opmerkingen, hoe goed bedoeld ook, zullen uw kind alleen maar meer zelfbewust maken.
- Voorkom dat uw kind hardop spreekt of voorleest wanneer het zich ongemakkelijk voelt of wanneer het stotteren toeneemt. Moedig in plaats daarvan activiteiten aan die niet veel praten vereisen.
- Onderbreek uw kind niet en vertel hem of haar niet om opnieuw te beginnen.
- Vertel het niet aan uw kind. kind nadenken alvorens te spreken.
- Zorg voor een rustige sfeer in huis. Probeer het tempo van het gezinsleven te vertragen.
- Spreek langzaam en duidelijk wanneer u met uw kind of anderen in zijn of haar aanwezigheid praat.
- Houd oogcontact met uw kind. Probeer niet weg te kijken of tekenen van overstuur te vertonen.
- Laat uw kind voor zichzelf spreken en maak gedachten en zinnen af. Pauzeer voordat u reageert op de vragen of opmerkingen van uw kind.
- Praat langzaam tegen uw kind. Dit vergt oefening! Het modelleren van een langzame spreektempo zal helpen om uw kind vloeiend te spreken.