Het is belangrijk voor de arts om een nauwkeurige diagnose van aanvallen te krijgen om de meest geschikte soort behandeling te implementeren. Aanvallen met focale en gegeneraliseerde aanvallen hebben meestal verschillende oorzaken en het nauwkeurig diagnosticeren van de soorten aanvallen helpt vaak om de oorzaak van de aanvallen te achterhalen.
Of de arts de oorzaak van de aanvallen van een persoon kan bepalen of niet, behandeling betekent waarschijnlijk medicatie. Aanvallen die moeilijk onder controle te houden zijn, kunnen worden verbeterd met zenuwstimulatie of dieettherapie. Patiënten bij wie de aanvallen het gevolg zijn van een focaal litteken of andere laesies in de hersenen, kunnen goede kandidaten zijn voor epilepsiechirurgie.
Focale of gedeeltelijke aanvallen
Focale aanvallen worden ook wel partiële aanvallen genoemd, aangezien ze beginnen in een deel van de hersenen. Ze kunnen worden veroorzaakt door elk type focale verwonding dat littekens achterlaat. Medische geschiedenis of MRI zal een oorzaak (zoals trauma, beroerte of meningitis) identificeren bij ongeveer de helft van de mensen met focale aanvallen. Ontwikkelingslittekens – die optreden als onderdeel van de foetale en vroege groei van de hersenen – zijn veelvoorkomende oorzaken van focale aanvallen bij kinderen.
Focale aanvallen: wat gebeurt
Focale aanvallen kunnen beginnen in een deel van de hersenen en verspreidt zich naar andere gebieden, wat symptomen veroorzaakt die mild of ernstig zijn, afhankelijk van hoeveel van de hersenen erbij betrokken raakt.
In eerste instantie kan de persoon kleine symptomen opmerken, waarnaar wordt verwezen als een aura. De persoon kan gevoelens hebben veranderd of het gevoel hebben dat er iets gaat gebeuren (voorgevoel). Sommige mensen die een aura ervaren, beschrijven een stijgend gevoel in de maag, vergelijkbaar met rijden in een achtbaan.
Naarmate de aanval zich over de hersenen verspreidt, verschijnen er meer symptomen. Als de abnormale elektrische activiteit een groot deel van de hersenen betreft, kan de persoon zich verward of versuft voelen, of lichte trillingen, spierverstijving of onhandige of kauwbewegingen ervaren. Focale aanvallen die een veranderd bewustzijn veroorzaken, worden focale onbewuste aanvallen of complexe partiële aanvallen genoemd.
De elektrische activiteit van de aanval kan in een sensorisch of motorisch gebied van de hersenen blijven, wat resulteert in een focale bewuste aanval (ook wel eenvoudige partiële aanval). De persoon is zich bewust van wat er gebeurt en kan ongebruikelijke sensaties en bewegingen opmerken.
Focale aanvallen kunnen evolueren naar grote gebeurtenissen die zich naar de hele hersenen verspreiden en tonisch-clonische aanvallen veroorzaken. Deze aanvallen zijn belangrijk om te behandelen en te voorkomen, aangezien ze ademhalingsproblemen en verwondingen kunnen veroorzaken.
Gegeneraliseerde aanvallen
Gegeneraliseerde aanvallen zijn pieken van abnormale zenuwontladingen door de cortex van de hersenen min of meer tegelijkertijd. De meest voorkomende oorzaak is een onbalans in de “remmen” (remmende circuits) en “versneller” (prikkelende circuits) van elektrische activiteit in de hersenen.
Gegeneraliseerde aanvallen: genetische overwegingen
Gegeneraliseerde aanvallen kunnen een genetische component hebben, maar slechts een klein aantal mensen met gegeneraliseerde aanvallen heeft familieleden met dezelfde aandoening. Er is een lichte toename van het risico op gegeneraliseerde aanvallen bij de kinderen of andere familieleden van een getroffen persoon met gegeneraliseerde aanvallen, maar de ernst van de aanvallen kan van persoon tot persoon verschillen. Genetische tests kunnen een oorzaak van gegeneraliseerde aanvallen aan het licht brengen.
Slaapgebrek of het drinken van grote hoeveelheden alcohol kan de prikkelende respons versterken en het risico op gegeneraliseerde aanvallen verhogen, vooral bij mensen met een genetische aanleg om deze aanvallen te krijgen. .
Soorten gegeneraliseerde aanvallen
Afwezigheidsaanvallen (“Petit Mal-aanvallen”)
Verzuimepilepsie tijdens de kinderjaren verschijnt als korte starende aanvallen bij kinderen, meestal kinderen die tussen de vier en zes jaar oud zijn. Kinderen ontgroeien deze meestal. Epilepsie bij jeugdgebrek begint iets later en kan aanhouden tot in de volwassenheid; mensen met dit soort aanvallen kunnen tonisch-clonische aanvallen krijgen naast het ontbreken van aanvallen op volwassen leeftijd.
Myoclonische aanvallen
Myoclonische aanvallen bestaan uit plotselinge schokken van het lichaam of de ledematen waarbij de armen, het hoofd en de nek betrokken kunnen zijn. De spasmen komen in clusters aan beide zijden van het lichaam voor, vooral s ochtends. Wanneer deze aanvallen ontwikkelen zich in de adolescentie samen met tonic-c lonische aanvallen, ze maken deel uit van een syndroom dat juveniele myoclonische epilepsie wordt genoemd. Mensen kunnen ook myoclonische aanvallen krijgen als onderdeel van andere aan epilepsie gerelateerde aandoeningen.
Tonische en atonische aanvallen (“valaanvallen”)
Sommige mensen, meestal mensen met meerdere hersenletsels en intellectuele handicap, tonische aanvallen hebben die bestaan uit plotselinge stijfheid in de armen en het lichaam, wat valpartijen en verwondingen kan veroorzaken. Veel mensen met tonische aanvallen hebben een syndroom dat het Lennox Gastaut-syndroom wordt genoemd. Deze aandoening kan een verstandelijke beperking omvatten, meerdere soorten aanvallen, waaronder tonische aanvallen.Mensen met het Lennox Gastaut-syndroom kunnen een kenmerkend EEG-patroon hebben dat langzame piek en golf wordt genoemd.
Personen met diffuse hersenaandoeningen kunnen ook atonische aanvallen krijgen, gekenmerkt door een plotseling verlies van de lichaamstoon die resulteert in ineenstorting, vaak met verwondingen. Een opeenvolging van een korte tonische episode gevolgd door een atonische aanval wordt een tonisch-atonische aanval genoemd. Tonische en atonische aanvallen worden vaak behandeld met specifieke medicijnen en soms met zenuwstimulatie en dieettherapieën.
Tonische, clonische en tonisch-klonische (voorheen Grand Mal) aanvallen
Tonisch-clonisch aanvallen kunnen voortkomen uit elk van de focale of gegeneraliseerde aanvallen. Een focale aanval kan zich bijvoorbeeld naar beide zijden van de hersenen verspreiden en tonisch-clonische aanvallen veroorzaken. Een cluster van myoclonische aanvallen kan continu worden en evolueren naar een tonisch-clonische aanval. Gegeneraliseerde tonisch-clonische aanvallen kunnen alleen voorkomen of als onderdeel van een ander syndroom, zoals juveniele myoclonische epilepsie (JME) of juveniele afwezigheidsepilepsie tijdens de volwassenheid.