Een SDK kan de vorm aannemen van APIs (Application Programming Interfaces) in de vorm van bibliotheken op het apparaat met herbruikbare functies die worden gebruikt om te communiceren met een bepaalde programmeertaal, of het kan zijn zo complex als hardware-specifieke tools die kunnen communiceren met een bepaald embedded systeem. Veelgebruikte tools zijn onder meer debugging-faciliteiten en andere hulpprogrammas, vaak gepresenteerd in een geïntegreerde ontwikkelomgeving (IDE). SDKs kunnen voorbeeldsoftware en / of technische opmerkingen bevatten, samen met documentatie, en tutorials om de punten te verduidelijken die door het primaire referentiemateriaal zijn gemaakt.
SDKs bevatten vaak licenties die ze ongeschikt maken voor het bouwen van software die bedoeld is om te worden ontwikkeld onder een incompatibele licentie. Een propriëtaire SDK is bijvoorbeeld over het algemeen onverenigbaar met vrije softwareontwikkeling, terwijl een GPL-gelicentieerde SDK om juridische redenen incompatibel kan zijn met de ontwikkeling van propriëtaire software. SDKs die zijn gebouwd onder de GNU Lesser General Public License (LGPL) zijn echter doorgaans bruikbaar voor eigen ontwikkeling. In gevallen waarin de onderliggende technologie nieuw is, kunnen SDKs hardware bevatten. De NFC SDK uit 2012 van AirTag omvatte bijvoorbeeld zowel de betalende als de leeshelften van de benodigde hardwarestack.
De gemiddelde mobiele Android-app implementeert 15,6 afzonderlijke SDKs, terwijl gaming-apps gemiddeld 17,5 verschillende SDKs implementeren. De meest populaire SDK-categorieën voor mobiele Android-apps zijn analyses en advertenties.
SDKs kunnen onveilig zijn (omdat ze in apps zijn geïmplementeerd, maar toch afzonderlijke code uitvoeren). Schadelijke SDKs (al dan niet met eerlijke bedoelingen) kunnen de gegevensprivacy van gebruikers schenden, de app-prestaties schaden of zelfs ervoor zorgen dat apps worden uitgesloten van Google Play of de App Store. Met nieuwe technologieën kunnen app-ontwikkelaars client-SDKs in realtime beheren en bewaken.
Aanbieders van SDKs voor specifieke systemen of subsystemen vervangen soms een meer specifieke term in plaats van software. Zowel Microsoft als Citrix bieden bijvoorbeeld een driver development kit (DDK) voor het ontwikkelen van apparaatstuurprogrammas.