Soefisme is een moslimbeweging waarvan de volgelingen goddelijke waarheid en liefde zoeken door directe ontmoetingen met God. Het soefisme is ontstaan vanuit de islam in de 8e tot 9e eeuw G.T. als een ascetische beweging. De beweging kan de naam Soefisme hebben gekregen (of aangenomen) vanwege de natuurlijke wollen kleding die ze droegen als teken van hun afwijzing van wereldse zaken; Soefis hebben traditioneel geloften van armoede en celibaat afgelegd. Het soefisme ontwikkelde religieuze praktijken die gericht waren op strikte zelfbeheersing die zowel psychologische als mystieke inzichten mogelijk maken, evenals een verlies van zelfvertrouwen, met het uiteindelijke doel van mystieke vereniging met God. De Soefi-beweging bestaat uit broederlijke ordes waarin leiders discipelen trainen en assisteren in het beheersen van de filosofische principes en rituele praktijken van het soefisme. Dergelijke rituelen en praktijken omvatten het schrijven en reciteren van poëzie en hymnen; enkele van de beroemdste en mooiste literatuur van de islamitische wereld is geschreven door soefis. Soefis houden zich bezig met een verscheidenheid aan rituele praktijken die bedoeld zijn om hen te helpen eenheid met God te realiseren, zoals verschillende vormen van ritueel gebed (dhikr, letterlijk herinnering), inclusief het reciteren van Gods namen, zoals evenals lichamelijke rituelen zoals die praktijken van de zogenaamde “wervelende derwisjen”, een Turkse soefi-orde die meditatie en contemplatie van God beoefent door middel van spinnen.