Sleeping Bear Dunes, een groot complex van verschuivende zandduinen, dat zich 11 km uitstrekt langs de noordoostelijke oever van Lake Michigan tussen Empire en Glen Haven, in het noordwestelijke deel van het Lower Peninsula van Michigan, VS De naam is afgeleid van een Ojibwa Indiase legende waarin een moederbeer en twee welpen vanuit Wisconsin over het meer zwommen om te ontsnappen aan een bosbrand; de welpen verdronken en werden de Noord- en Zuid-Manitou-eilanden, en de plek waar de moederbeer wachtte werd Sleeping Bear Dune. De duinen rijzen tot wel 140 meter boven het meer en beslaan 10 vierkante kilometer. Winden die oostwaarts over het meer waaien, creëren twee soorten duinen: hooggelegen duinen, gevormd op hoge plateaus en gemaakt van gletsjerzand, vertegenwoordigd door de Sleeping Bear-groep; en strandduinen, gevormd langs de kust en gemaakt van strandzand, vertegenwoordigd door de Aral Dunes-eenheid ten zuiden van de Sleeping Bear-groep. De duinen migreren met de wind en begraven vaak bomen; nieuwe duinen worden op hun plaats gehouden door planten zoals strandgras en zandkers.
Grod028
Sleeping Bear Dunes National Lakeshore, geautoriseerd in 1970 en opgericht in 1977, omvat 111 vierkante mijl (287 vierkante km). Het strekt zich uit over ongeveer 55 km langs de kustlijn en omvat de wildernisgebieden van de eilanden North Manitou en South Manitou (bereikbaar met de veerboot vanaf Leland langs de kust) en het Pyramid Point-gebied ten noordoosten van de hoofdgroep. Naast de duinen omvat het landschap meren en beekjes, kliffen en bossen van ceder, berken, esdoorn en beuken. North Manitou Island heeft een grote populatie witstaartherten. De 12 km lange Pierce Stocking Scenic Drive biedt een prachtig uitzicht op het meer en de duinen. De Dune Climb biedt uitzicht op het naburige Glen Lake in het oosten. Historische locaties zijn onder meer de vuurtoren van South Manitou Island (1871; gedeactiveerd 1958), verlaten boerderijen en een maritiem museum (gehuisvest in een voormalig reddingsstation).