Hollywood houdt ervan om films in vreemde talen opnieuw te maken en het is weer zover met een Argentijnse film die pas zes jaar geleden werd gemaakt. The Secret in Their Eyes ontving de Oscar voor Beste Buitenlandse Taal, maar er is geen kans dat deze productie zelfs maar genomineerd wordt in een Oscar-categorie. Ik heb het origineel niet gezien, dus ik kan de twee films niet vergelijken, maar wetende dat Hollywoods staat van dienst met remakes was, zou de Argentijnse versie een superieure productie zijn geweest.
In 2002 had een team van FBI-onderzoekers, waaronder Ray ( Chiwetel Ejiofor) en Jess (Julia Roberts), samen met een nieuw aangekomen officier van justitie, Claire (Nicole Kidman), zijn gevestigd in Los Angeles om te voorkomen dat terroristen na 9/11 van het voorgaande jaar meer schade aan de Amerikaanse manier van leven toebrengen. bureau krijgt een telefoontje over een incident dat heeft plaatsgevonden in de buurt van een moskee. In de veronderstelling dat dit verband houdt met terreur doen ze de grimmige ontdekking van een vermoorde jongedame die toevallig de dochter van Jess is, Carolyn (Zoe Graham). De agenten arresteren de man, maar de man wordt vrijgelaten omdat hij een verrader is van de FBI en namen van terroristen aan de organisatie doorgeeft. Ray logt 13 jaar lang in op de criminele database en vindt uiteindelijk de man die mogelijk verantwoordelijk was voor de dood van Carolyn. Zal gerechtigheid na 13 jaar worden gediend?
Het grootste probleem met het verhaal is het belachelijke aantal flashbacks gedurende de hele film. Er zijn zelfs flashbacks in flashbacks. De stroom van het verhaal wordt constant onderbroken en er zijn gelegenheden waarbij je moet nadenken wanneer het verhaal wordt gespeeld. Wat het verhaal zelf betreft, het ontbreekt nogal aan spanning die wegneemt de dramatische impact van de hele situatie. Dit is zelden het randmateriaal van je stoel, wat jammer is, aangezien het verhaal zich zou moeten lenen voor een spannende en dramatische thriller.
Wat het verhaal goed doet, is interacties tussen personages bieden en weergeven waarom mensen handelen en zich gedragen zoals ze doen. Als je op zoek bent naar een karakterstudie, dan zul je gelukkiger zijn met de ontwikkeling van het verhaal. Om karakteristieken te laten uitblinken heb je acteurs nodig waarmee je je kunt inleven. Ejiofor is de hoofdster en hij treedt met onderscheiding op terwijl Roberts niet zoveel scènes heeft, maar ze is uitstekend in het overbrengen van haar emoties. Kidman wordt overschaduwd door haar tegenhangers, maar weet haar personage nog steeds tot leven te brengen. Dean Norris brengt als FBI-agent Bumpy Willis wat humor in zijn rol en zorgt ervoor dat de toon van het verhaal niet de hele film is. Alfred Molina heeft verschillende scènes die scènes stelen als officier van justitie Martin Morales.
Een film met twee Oscar-winnende actrices en een Oscar-genomineerde acteur hadden beter moeten zijn dan dit. Hier is een duidelijk geval dat de trailer spannender is dan de film zelf. Het eindproduct biedt slechts een fractie van wat het intrigerende uitgangspunt te bieden had. http://mlaimlai2.wix.com/magical-movie-review