Rita Hayworth, oorspronkelijke naam Margarita Carmen Cansino, (geboren op 17 oktober 1918, Brooklyn, New York, VS – overleden op 14 mei 1987, New York, New York), Amerikaanse filmactrice en danseres die in de jaren 40 en 50 tot een glamoureus sterrendom groeide.
Hayworth was de dochter van de in Spanje geboren danser Eduardo Cansino en zijn partner, Volga Hayworth, en, als een kind, trad ze op in de nachtclubact van haar ouders. Toen ze nog een tiener was, trok ze de aandacht van een Hollywood-producer, en halverwege de jaren dertig begon ze in films te verschijnen, waarbij ze haar voornaam Rita Cansino gebruikte, te beginnen met Under the Pampas Moon (1935). Films uit deze periode waren onder meer Charlie Chan in Egypte (1935), Dante’s Inferno (1935) en Meet Nero Wolfe (1936). Op advies van haar eerste echtgenoot, Edward Judson (die haar manager werd), veranderde ze haar naam in Rita Hayworth en geverfde haar haar kastanjebruin, waardoor een verfijnde glamour werd ontwikkeld die voor het eerst werd geregistreerd met haar rol als een ontrouwe vrouw die Cary Grant probeert te verleiden. in Only Angels Have Wings (1939).
Na een paar onbeduidende films klom Hayworth geleidelijk op tot de rang van ster en speelde hij femmes fatales in melodramas van hoge kwaliteit zoals The Lady in Question (1940), Blood and Sand (1941) en The Strawberry Blonde (1941). Haar danskunsten werden goed tentoongesteld tegenover Fred Astaire (die in latere jaren Hayworth als zijn favoriete danspartner noemde) in Youre Never Get Rich (1941) en You Were Never Lovelier (1942) en met Gene Kelly in Cover Girl (1944) , een film waarmee zowel Hayworth als Kelly tot de topsterren van de dag behoren. Het was ook in deze tijd dat ze een favoriete pinup van Amerikaanse militairen werd; haar publiciteit nog steeds, met de in lingerie geklede Hayworth die verleidelijk op een bed knielt, werd een onuitwisbaar beeld van de Tweede Wereldoorlog.
© 1941 Columbia Pictures Corporation
De definitieve Hayworth-film is ongetwijfeld Gilda (1946 ), waarin ze verscheen tegenover Glenn Ford, haar frequente costar. Gilda, een klassieker van film noir, kenmerkte Hayworth als de typische noir-vrouw, een dubbelhartige verleidster en een misbruikt slachtoffer in gelijke mate. Gilda was een gewaagde, eigenzinnige film voor die tijd en zat vol met seksueel suggestieve beelden en dialogen (zoals die van Hayworth “Als ik een boerderij was geweest, hadden ze me de Bar Nothing genoemd”) en was Hayworths striptease te horen bij het nummer “Put the Blame on Mame”, misschien wel de beroemdste filmscène van de actrice. Twee jaar later speelde Hayworth in een andere film noir-klassieker, The Lady from Shanghai (1947). Geregisseerd door Hayworths toenmalige echtgenoot, Orson Welles, is het misschien wel de meest doolhofachtige film in het genre. Hayworths vertolking van een cynische verleidster is een van haar meest geprezen uitvoeringen. Het ging ook over deze keer noemde het tijdschrift Life Hayworth The Love Goddess, een benaming die, tot grote ergernis van de actrice, haar leven lang bij zou blijven.
© 1946 Columbia Pictures Corporation
© Columbia Pictures Corporation
Hayworth was nooit op haar gemak met roem of de attributen van een beroemdheidsleven en was afwezig in films tijdens haar huwelijk (1949-51) met prins Aly Khan (zoon van de Aga Khan III) . Hoewel verschillende van haar dramatische uitvoeringen in films uit de jaren vijftig tot haar meest geprezen behoren – met name Affair in Trinidad (1952), Salome (1953), Miss Sadie Thompson (1953), Pal Joey (1957), Separate Tables (1958) , and They Came to Cordura (1959) – Hayworth raakte steeds meer gefrustreerd door het acteerberoep.Deze frustratie, in combinatie met een ander mislukt, stressvol huwelijk (met zangeres Dick Haymes), zorgde ervoor dat ze steeds cynischer werd en een gevoel van afstandelijkheid van haar werk toonde. Haar filmoptredens werden in de loop van de jaren zestig steeds sporadischer, en ze verscheen in haar laatste film, The Wrath of God, in 1972.
Geruchten over Hayworths grillige en dronken gedrag begonnen eind jaren zestig de ronde te doen, en haar poging om een Broadway-carrière te starten in de vroege jaren 70 werd onderdrukt door haar onvermogen om regels te onthouden. In werkelijkheid leed Hayworth aan de vroege stadia van de ziekte van Alzheimer, hoewel de aandoening pas in 1980 officieel bij haar zou worden vastgesteld. onderzoek.