Definitie
Zowel de Rinne- als de Weber-tests gebruiken het gebruik van metalen stemvorken om een ruwe beoordeling van een het gehoorniveau van de patiënt op verschillende frequenties. Een stemvork is een metalen instrument met een handvat en twee tanden of tanden. Stemvorken, gemaakt van staal, aluminium of magnesiumlegering, trillen met een ingestelde frequentie om een muzikale toon te produceren wanneer ze worden geraakt. De geproduceerde trillingen kunnen worden gebruikt om het vermogen van een persoon om verschillende geluidsfrequenties te horen te beoordelen.
Doel
Een trillende stemvork die naast het oor wordt gehouden of tegen de schedel stimuleert het binnenoor om te trillen en kan helpen bepalen of er gehoorverlies is. De Rinne-stemvorktest helpt het gehoorvermogen van een patiënt te beoordelen door middel van luchtgeleiding in vergelijking met dat van beengeleiding. De Weber-stemvorktest helpt het gehoorvermogen van een patiënt te bepalen door alleen beengeleiding te gebruiken, en is nuttig bij asymmetrisch gehoorverlies.
Voorzorgsmaatregelen
Er zijn geen speciale voorzorgsmaatregelen voor de patiënt nodig wanneer stemvorken worden gebruikt om gehoortesten uit te voeren.
Beschrijving
Twee soorten horen Tests met stemvorken worden doorgaans uitgevoerd. Bij de Rinne-test wordt de trillende stemvork tegen de schedel gehouden, meestal op het bot achter het oor (mastoïdproces) om trillingen door de botten van de schedel en het binnenoor te veroorzaken. Het wordt ook naast het oor gehouden, maar raakt het oor niet aan om trillingen te veroorzaken in
BELANGRIJKSTE VOORWAARDEN
Asymmetrisch — onevenwichtig, onevenredig of ongelijk.
Mastoïde proces – De uitsteeksels van bot achter de oren aan de basis van de schedel.
Rinne-test – Een gehoortest met een trillende stemvork die bij het oor wordt gehouden en achter in de schedel wordt vastgehouden.
Weber-test — Een gehoortest met behulp van een trillende stemvork die op verschillende punten langs de middellijn van de schedel en het gezicht wordt vastgehouden.
de lucht naast het oor. De patiënt wordt gevraagd om te bepalen welk geluid luider is, het geluid hoorbaar door het bot of door de lucht. Voor de Weber-test wordt de steel of het handvat van de trillende stemvork op verschillende punten langs de middellijn van de schedel en het gezicht geplaatst. De patiënt wordt vervolgens gevraagd om te identificeren welk oor het geluid hoort dat door de trillingen wordt gecreëerd. Stemvorken van verschillende afmetingen produceren verschillende trillingsfrequenties en kunnen worden gebruikt om het gehoorbereik voor een individuele patiënt vast te stellen.
Voorbereiding
Voor geen van beide is speciale voorbereiding van de patiënt vereist gehoortesten.
Nazorg
Er is geen speciale nazorg voor de patiënt vereist na de gehoortesten. Als gehoorverlies wordt gedetecteerd met behulp van een van de stemvorktests, moet de patiënt mogelijk verder worden getest om de oorzaak en de omvang van het gehoorverlies vast te stellen.
Complicaties
Er zijn geen complicaties bekend die verband houden met het gebruik van stemvorken om gehoorverlies te screenen.
Resultaten
Met de Rinne-test zal een patiënt met een normaal gehoor de toon van de trilling langer en luider horen wanneer de stemvork wordt naast het oor gehouden, in tegenstelling tot wanneer het tegen het mastoïdbot wordt gehouden. Omgekeerd detecteert de test een gehoorverlies wanneer een patiënt een luidere en langere toon hoort wanneer de trillende stemvork tegen het mastoïdbeen wordt gehouden, dan wanneer deze naast het oor wordt gehouden. Dit resultaat wordt vaak “omgekeerde Rinne” genoemd.
Voor de Weber-test wordt de patiënt geacht een normaal gehoor te hebben als de toon die wordt geproduceerd wanneer de stemvork langs het midden van de schedel of het gezicht wordt geplaatst klinkt ongeveer hetzelfde volume in elk oor. Het volume van geluidstrillingen die door delen van de schedel en het gezicht worden geleid tijdens de Weber-test, kan aangeven welk oor mogelijk gehoorverlies heeft, als de patiënt luidere geluidstrillingen in het ene oor hoort dan geluiden die door het andere oor worden opgevangen.
Als een van beide testmethoden abnormale resultaten oplevert, heeft de patiënt verdere evaluatie nodig.
Rollen van het zorgteam
Verpleegkundigen dienen de procedure aan patiënten uit te leggen en eventuele vragen te beantwoorden.
Patiënteneducatie
Patiënten moeten worden geïnstrueerd om aandachtig naar de aanwijzingen voor beide tests te luisteren en er zeker van te zijn dat er geen pijn of complicaties zijn bij beide tests.
Training
Er is geen speciale training vereist.
Bronnen
BOEKEN
Baloh, Robert W. Duizeligheid, gehoorverlies en tinnitus. Philadelphia, PA: F.A. Davis Company, 1998, p 93.
ANDERE
Susan Joanne Cadwallader