Constipatie is een aandoening van de gastro-intestinale motiliteit die wordt gekenmerkt door moeilijke of verminderde stoelgang, en is een veel voorkomende aandoening in westerse landen. Laxeermiddelen zijn de meest gebruikelijke strategie om constipatie te beheersen. Langdurig gebruik van sommige laxeermiddelen kan echter gepaard gaan met schadelijke bijwerkingen, waaronder verhoogde constipatie en fecale impactie. Buikmassage, ooit een geaccepteerde methode om constipatie te behandelen, is niet langer de standaardbehandeling, maar kan een wenselijke therapie zijn voor deze aandoening omdat het goedkoop, niet-invasief, vrij van schadelijke bijwerkingen is en door de patiënt zelf kan worden uitgevoerd . Tot voor kort was het bewijs voor de doeltreffendheid ervan echter niet sterk genoeg om een aanbeveling te doen voor het gebruik ervan bij patiënten met constipatie.
In 1999 beoordeelde Ernst alle beschikbare gecontroleerde klinische onderzoeken en ontdekte dat er geen degelijk bewijs was voor de effectiviteit van buikmassage bij de behandeling van chronische obstipatie. Dit artikel bespreekt wetenschappelijk bewijs van 1999 tot heden met betrekking tot buikmassage als een interventie voor chronische obstipatie. Sinds die tijd hebben onderzoeken aangetoond dat buikmassage de peristaltiek kan stimuleren, de doorgangstijd van de dikke darm kan verkorten, de frequentie van stoelgang bij patiënten met constipatie kan verhogen en de daarmee gepaard gaande gevoelens van ongemak en pijn kan verminderen. Er zijn ook goede aanwijzingen dat massage de peristaltiek kan stimuleren bij patiënten met postoperatieve ileus. Uit individuele casusrapporten blijkt dat massage effectief is geweest bij patiënten met obstipatie vanwege een verscheidenheid aan gediagnosticeerde fysiologische afwijkingen, evenals bij patiënten met langdurige functionele obstipatie.