Het recht op privacy verwijst naar het concept dat iemands persoonlijke informatie wordt beschermd tegen openbare controle. Amerikaanse rechter Louis Brandeis noemde het “het recht om met rust gelaten te worden”. Hoewel dit niet expliciet wordt vermeld in de Amerikaanse grondwet, bieden sommige wijzigingen enige bescherming.
Het recht op privacy wordt meestal beschermd door wettelijke De Health Information Portability and Accountability Act (HIPAA) beschermt bijvoorbeeld de gezondheidsinformatie van een persoon, en de Federal Trade Commission (FTC) dwingt het recht op privacy af in verschillende privacybeleidslijnen en privacyverklaringen.
Het recht op privacy moet vaak worden afgewogen tegen de dwingende belangen van de staat, waaronder het bevorderen van de openbare veiligheid en het verbeteren van de kwaliteit van leven. Veiligheidsgordelwetten en motorhelmvereisten zijn voorbeelden van dergelijke wetten. En hoewel veel Amerikanen dat wel zijn zich ervan bewust dat de overheid persoonlijke informatie verzamelt rmatie, de meesten zeggen dat overheidstoezicht aanvaardbaar is.
Grondwettelijke rechten
Het recht op privacy betekent vaak het recht op persoonlijke autonomie, of het recht om te kiezen om al dan niet deel te nemen aan bepaalde handelingen of bepaalde ervaringen op te doen. Verschillende amendementen op de Amerikaanse grondwet zijn met wisselend succes gebruikt bij het bepalen van een recht op persoonlijke autonomie:
- Het eerste amendement beschermt de privacy van overtuigingen
- Het derde amendement beschermt de privacy van het huis tegen het gebruik ervan voor het huisvesten van soldaten
- Het vierde amendement beschermt de privacy tegen onredelijke zoekopdrachten
- Het vijfde amendement beschermt tegen zelfbeschuldiging, wat op zijn beurt de privacy van persoonlijke informatie
- Het negende amendement zegt dat de “opsomming in de grondwet van bepaalde rechten niet mag worden opgevat als het ontkennen of kleineren van andere rechten die door de mensen worden behouden”. Dit is geïnterpreteerd als een rechtvaardiging voor het in grote lijnen lezen van de Bill of Rights om de privacy te beschermen op manieren die niet specifiek in de eerste acht amendementen zijn voorzien.
Het recht op privacy wordt het vaakst genoemd in de Due Process Clausule van het 14e amendement, waarin staat:
Geen enkele staat mag een wet maken of afdwingen die de voorrechten of immuniteiten van de burgers van de Verenigde Staten zal bekorten; noch zal een staat iemand het leven, de vrijheid of eigendom ontnemen zonder een behoorlijke rechtsgang; noch een persoon binnen zijn jurisdictie de gelijke bescherming van de wetten ontzeggen.
De beschermingen zijn echter strikt gedefinieerd en hebben meestal alleen betrekking op familie , huwelijk, moederschap, voortplanting en opvoeding van kinderen.
Het Hooggerechtshof erkende bijvoorbeeld eerst dat de verschillende Bill of Rights-garanties een zone van privacy creëren in Griswold v. Connecticut, een uitspraak uit 1965 die huwelijkse privacy en schrapte het verbod op anticonceptie.
De rechtbank oordeelde in 1969 dat het recht op privacy het recht van een persoon beschermde om in zijn eigen huis pornografie te bezitten en te bekijken. Rechter Thurgood Marshall schreef in Stanley v. Georgië: “Als het Eerste Amendement iets betekent, betekent het dat een staat het niet hoeft te vertellen aan een man, die alleen in zijn eigen huis zit, welke boeken hij mag lezen of welke films hij mag kijken.”
De controversiële zaak Roe v.Wade in 1972 legde het recht op privacy vast als fundamenteel en vereiste dat elke overheid schending van dat recht om te worden gerechtvaardigd door een dwingend staatsbelang. In Roe oordeelde de rechtbank dat het dwingende belang van de staat bij het voorkomen van abortus en het beschermen van het leven van de moeder alleen opweegt tegen de persoonlijke autonomie van een moeder na levensvatbaarheid. Voordat levensvatbaarheid mogelijk was, beperkt het recht van de moeder op privacy staatsinmenging wegens het ontbreken van een dwingend staatsbelang.
In 2003, de rechtbank, in Lawrence v. Texas, vernietigde een eerdere uitspraak en ontdekte dat Texas de rechten van twee homomannen had geschonden toen het een wet afdwong die sodomie verbood.
Rechter Anthony Kennedy schreef: “De indieners hebben recht op respect voor hun privéleven. De staat kan hun bestaan niet vernederen of hun lot bepalen door van hun privé-seksuele gedrag een misdaad te maken. Hun recht op vrijheid volgens de Due Process Clause geeft hen het volledige recht om deel te nemen aan hun gedrag zonder tussenkomst van de overheid. “
Toegang tot persoonlijke informatie
Een persoon heeft het recht om bepalen wat voor soort informatie over hen wordt verzameld en hoe die informatie wordt gebruikt Op de markt dwingt de FTC dit recht af door middel van wetten die bedoeld zijn om misleidende praktijken en oneerlijke concurrentie te voorkomen.
De Privacy Act van 1974 voorkomt ongeautoriseerde openbaarmaking van persoonlijke informatie die in het bezit is van de federale overheid. Een persoon heeft het recht om zijn eigen persoonlijke informatie in te zien, om correcties te vragen en op de hoogte te worden gehouden van eventuele onthullingen.
De Financial Monetization Act van 1999 vereist dat financiële instellingen klanten een privacybeleid bieden waarin wordt uitgelegd wat voor soort informatie wordt verzameld en hoe dit gebeurt gebruikt worden. Financiële instellingen zijn ook verplicht om voorzorgsmaatregelen te hebben die de informatie die ze van klanten verzamelen, beschermen.
De Fair Credit Reporting Act beschermt persoonlijke financiële informatie verzameld door kredietbeoordelingsbureaus. De wet stelt grenzen aan wie toegang heeft tot dergelijke informatie en vereist dat agentschappen eenvoudige processen hebben waarmee consumenten hun informatie kunnen opvragen, bekijken en corrigeren.
Online privacy
Browsers en sociale media mediaplatforms, zoals Facebook en Twitter, stellen gebruikers in staat om niveaus van privacy-instellingen te kiezen, van alles delen tot alleen delen met vrienden om alleen het minimum te delen, zoals je naam, geslacht en profielfoto. Het beschermen van persoonlijk identificeerbare informatie is belangrijk om identiteitsdiefstal te voorkomen.
De Children s Online Privacy Protection Act (COPPA) dwingt het recht van ouders op bepalen welke informatie websites over hun kinderen verzamelen. Websites die zich richten op kinderen jonger dan 13 jaar of bewust informatie van kinderen verzamelen, moeten een privacybeleid plaatsen, toestemming van de ouders krijgen voordat ze informatie van kinderen verzamelen, ouders laten beslissen hoe dergelijke informatie wordt gebruikt en een opt-out-optie bieden voor toekomstige verzameling van een kind ” s informatie.
Recht op publiciteit
Net zoals een persoon het recht heeft om persoonlijke informatie privé te houden, heeft hij of zij ook het recht om het gebruik van zijn of haar identiteit voor commerciële promotie. Ongeautoriseerd gebruik van iemands naam of gelijkenis wordt erkend als een inbreuk op de privacy.
Er zijn vier soorten inbreuk op de privacy: inbreuk, toe-eigening van naam of gelijkenis, onredelijke publiciteit en vals licht. Als een bedrijf de foto van een persoon in een advertentie gebruikt waarin wordt beweerd dat de persoon een bepaald product onderschrijft, kan de persoon een rechtszaak aanspannen wegens verduistering.
Verplaatsbare grenzen
Het Hooggerechtshof benadert het recht op privacy en persoonlijke autonomie per geval. Aangezien de publieke opinie verandert met betrekking tot relaties en activiteiten, en de grenzen van persoonlijke privacy veranderen, grotendeels als gevolg van sociale media en een sfeer van delen, wordt de definitie van de het recht op privacy verandert voortdurend.
Gerelateerd:
- Wat is democratie?
- Wat is vrijheid?
- Vrijheid van vergadering
- Vrijheid van meningsuiting
- Vrijheid van religie
- Vrijheid van meningsuiting
- Vrijheid van pers
- Het tweede amendement & het recht om wapens te dragen
Verder lezen:
- Legal Information Institute
- Constitutionele conflicten onderzoeken