Andere, meer praktische indicatoren van de polis als een aparte eenheid waren grensmarkeringen, geschreven wetcodes, munten met behulp van specifieke beelden die verband houden met de geschiedenis van de polis (bijv. de uil op Atheense munten die Athena vertegenwoordigen, de beschermheilige van de stad), oorlogen – waarbij soldaten vochten tegen een gemeenschappelijke vijand, vaak om betwiste territoriale claims te beslechten , en de productie van onderscheidende goederen (bijvoorbeeld Korinthisch aardewerk). Een gemeenschappelijke geschiedenis van de gemeenschap of “burgerherinnering” werd versterkt en herdacht in openbare standbeelden van plaatselijke goden, leiders, weldoeners en sportkampioenen. Ten slotte stichtte de polis koloniën in het buitenland, vooral in Magna Graecia en Ionië en werd een moederstad en zorgde zowel voor een symbolische overdracht van identiteit (bijv. Een brand uit de stadshaard) als voor een praktische overdracht van mensen en gemeenschapsvaardigheden (bijv. Pottenbakkers). en metaalbewerkers).
Schrijf je in voor onze wekelijkse e-mailnieuwsbrief!
Pan-Hellenisme
Hoewel poleis toen elk een unieke culturele en politieke eenheid waren, zorgden de bovengenoemde gemeenschappelijke kenmerken en andere factoren zoals taal en bredere religieuze overtuigingen ervoor dat er een gevoel van verbondenheid tussen poleis bestond. Gelijkgestemde poleis sloten vaak politieke allianties voor wederzijdse bescherming en voorbeelden hiervan zijn de Delische en Peloponnesische Competities. Een bredere Griekse houding tussen poleis kwam tot uiting in twee specifieke gevallen – oorlogen tegen niet-Griekse vijanden (bijv. De Perzische oorlogen van de 5e eeuw vGT) en pan-Helleense festivals zoals de Olympische Spelen die om de vier jaar in Olympia worden gehouden. Veel poleis namen deel aan deze evenementen en probeerden reclame te maken voor hun successen daarin door herdenkingstrofeeën en monumenten op te richten op plaatsen zoals Olympia en Delphi, waar alle Grieken ze eeuwenlang zouden zien.
Aan het einde van de 4e eeuw voor Christus. Alexander de Grote en zijn opvolgers verspreidden het idee van de polis door het hele Macedonische rijk in Azië, waarbij de opnieuw gevestigde Grieken als de heersende elite optraden en de lokale bevolking onderworpen boeren werd. In de Romeinse tijd ging de polis verder als een functionerende eenheid, maar was ondergeschikt aan een breder keizerlijk apparaat van door de Romeinen gedefinieerde provincies. Poleis werd daarom minder belangrijk in termen van onafhankelijke politieke macht, maar bleef belangrijk als leveranciers van burgertrots op basis van mooie openbare gebouwen en de cultivatie van kunst en wetenschappen.