PMC (Nederlands)

Discussie

Atopische dermatitis is een chronische, jeukende, eczemateuze huidaandoening die ongeveer 15% tot 20% van de kinderen in ontwikkelde landen treft.2 Het wordt veroorzaakt door meerdere factoren, waaronder genetische, neuro-endocriene, immuun- en omgevingsfactoren; infectie; en defecte epidermale barrière.3 De betrokken huid wordt gemakkelijk geïnfecteerd door bacteriën en virussen vanwege de verstoring van de epidermale barrièrefunctie en het aangeboren immuunsysteem.

Herpes simplex-virus, een lid van het dubbelstrengs DNA Herpesviridae-familie, kan de epidermis infecteren als gevolg van een verminderde beschermende functie van de huid, zoals bij AD. Eczema herpeticum is een secundaire virale infectie die gewoonlijk wordt veroorzaakt door HSV (type 1 of type 2) die gelijktijdig optreedt met huidaandoeningen zoals AD, psoriasis, eczeem, irriterende contactdermatitis, brandwonden en seborroïsche dermatitis.4 Patiënten met enkele kenmerken van AD, zoals AD met vroege aanvang en AD in het hoofd en nek, of betrokkenheid van een groot lichaamsoppervlak, hebben een hoger risico op eczeem herpeticum.5

Aanvankelijk kan de betrokken huid erythemateuze veranderingen vertonen die zich presenteren als een kleine, monomorfe koepel -vormige papulovesicles die scheuren en kleine uitgeperste zweertjes vormen die over een erythemateuze basis liggen. Patiënten presenteren zich vaak met herpetische blaasjes over een uitgebreid mucocutaan oppervlak, meestal het gezicht, de nek en de bovenste romp. Patiënten kunnen begeleidende symptomen hebben zoals koorts, malaise en lymfadenopathie. Het virus wordt vermoedelijk verspreid door een terugkerende orale HSV-infectie of asymptomatische uitscheiding uit het mondslijmvlies.6

Net als andere HSV-infecties kan eczema herpeticum terugkeren. Patiënten kunnen een lokale HSV-infectie vertonen in eerder betrokken gebieden. Secundaire bacteriële infectie, meestal veroorzaakt door S aureus, treedt vaak op vanwege de inflammatoire en uitgebreide aard van het proces.7 Daarom kan de onderliggende virale pathogenese verkeerd worden gediagnosticeerd.

Een vroege diagnose van eczema herpeticum kan voorkomen of minimaliseren complicaties. De criteriumstandaard voor de diagnose van HSV-infectie is de viruskweek. In ons geval bevestigde de laatste virusisolatie onze diagnose. De kwaliteit van de swab- en kweektechnieken beïnvloeden de specificiteit en gevoeligheid van de viruskweek. De microscopische bevinding van een Tzanck-test voor meerkernige reuzencellen kan een herpesvirusinfectie bevestigen en een snelle diagnose opleveren. Hoewel het een zeer gemakkelijke en snelle test aan het bed is, zijn de specificiteit en gevoeligheid ervan afhankelijk van de operator.5 Directe fluorescentie-antigeentesten zijn snel en goedkoop. Een fluorescent gelabeld antilichaam kan een HSV-antigeen detecteren en onderscheid maken tussen HSV-1- en HSV-2-infecties.

De klinische manifestatie van eczema herpeticum is kenmerkend; het kan echter worden verward met impetigo, eczeem vaccinatum en primaire varicella-infectie7 (tabel 11,2,5,8). Eczema herpeticum met secundaire stafylokokkeninfectie is een veelvoorkomend verschijnsel dat verkeerd kan worden gediagnosticeerd als impetigo, wat leidt tot vertraging in de behandeling met aciclovir. Een verkeerde diagnose van eczeem herpeticum kan leiden tot ernstige complicaties, zoals herpetische keratitis en overlijden. Bij een immuungecompromitteerde patiënt is het sterftecijfer naar verluidt 6% tot 10% en zelfs 50% .9 Artsen moeten zich ervan bewust zijn dat een tijdige diagnose en behandeling van eczeem herpeticum erg belangrijk zijn om ernstige complicaties te voorkomen.

De belangrijkste behandeling van eczema herpeticum is acyclovir, dat ook is goedgekeurd voor oraal gebruik bij patiënten jonger dan 18 jaar. Voor patiënten met een ernstige ziekte en immuungecompromitteerde patiënten worden systemische antivirusmedicijnen en ziekenhuisopname aanbevolen. Omdat secundaire infectie met bacteriën zoals S aureus vaak voorkomt, moeten profylactische antibiotica (bijv. Cefalexine, clindamycine, doxycycline of trimethoprim-sulfamethoxazol) ook worden toegediend, afhankelijk van de geografische gevoeligheid.10

Tijdig en een nauwkeurige diagnose van eczema herpeticum bij de eerste presentatie is erg belangrijk. In het geval van onze patiënt werd eczema herpeticum aanvankelijk verkeerd gediagnosticeerd als impetigo. Behandeling met antibiotica is onvoldoende, en progressief eczema herpeticum kan blindheid en zelfs de dood veroorzaken. Feye et al11 presenteerden een geval van een 38-jarige man die een brandende vesiculaire uitslag kreeg en een chronische huidaandoening over zijn rug en borst. Hij klaagde ook over een ernstig branderig gevoel en tranen in beide ogen. Hij ontving een verkeerd gerichte therapie met corticosteroïden voor “verergering van AD”. Dit resulteerde in progressie van zijn oculaire HSV-1-infectie en bilaterale keratitis. Op dit moment resulteerde specifieke behandeling met intraveneuze en topische oftalmische aciclovir in regressie van eczeem herpeticum en keratitis. Feye en collegas11 benadrukten dat deze aandoening een medisch noodgeval was en dat artsen moeten dergelijke ziekten vroegtijdig herkennen om oftalmologische en levensbedreigende complicaties te voorkomen.