Permittiviteit, evenredigheidsconstante die het elektrische veld in een materiaal relateert aan de elektrische verplaatsing in dat materiaal. Het kenmerkt de neiging van de atoomlading in een isolerend materiaal om te vervormen in aanwezigheid van een elektrisch veld. Hoe groter de neiging tot ladingsvervorming (ook wel elektrische polarisatie genoemd), hoe groter de waarde van de permittiviteit.
De permittiviteit van een isolerend of diëlektrisch materiaal wordt gewoonlijk gesymboliseerd door de Griekse letter epsilon, ε; de permittiviteit van een vacuüm, of vrije ruimte, wordt gesymboliseerd ε0; en hun verhouding ε / ε0, de diëlektrische constante (qv) genoemd, wordt gesymboliseerd door de Griekse letter kappa, κ.
In de gerationaliseerde meter-kilogram-seconde (mks) en SI-systemen is de grootte van de permittiviteit van een vacuüm ε0 is 8,854 × 10−12. De eenheden en die van permittiviteit ε zijn vierkante coulombs per newton vierkante meter. In het mks-systeem zijn de permittiviteit ε en de dimensieloze diëlektrische constante κ formeel verschillend en gerelateerd aan de permittiviteit van vrije ruimte ε0; ε = κε0. In het centimeter-gram-seconde-systeem (cgs) wordt de waarde van de permittiviteit van vrije ruimte ε0 willekeurig gekozen op 1. De permittiviteit ε en de diëlektrische constante κ in het cgs-systeem zijn dus identiek; beide zijn dimensieloze getallen.