Papyrus, schrijfmateriaal uit de oudheid en ook de plant waarvan het is afgeleid, Cyperus papyrus (familie Cyperaceae), ook wel papierplant genoemd. De papyrusplant werd lange tijd gekweekt in het Nijldelta-gebied in Egypte en werd verzameld voor zijn stengel of stengel, waarvan het centrale merg in dunne reepjes werd gesneden, samengeperst en gedroogd om een glad, dun schrijfoppervlak te vormen.
Papyrus is een grasachtige waterplant met houtachtige, stompe driehoekige stengels en groeit tot 4,6 m ( ongeveer 15 voet) hoog in rustig stromend water tot 90 cm (3 voet) diep. De driehoekige steel kan wel 6 cm breed worden. De papyrusplant wordt nu vaak gebruikt als zwembadversiering in warme ruimtes of in serres. De dwergpapyrus (C. isocladus, ook wel C. papyrus Nanus genoemd), tot 60 cm hoog, wordt soms binnen gepot en gekweekt.
De oude Egyptenaren gebruikten de stengel van de papyrusplant om maak zeilen, stoffen, matten, koorden en vooral papier. Papier gemaakt van papyrus was het belangrijkste schrijfmateriaal in het oude Egypte, werd door de Grieken overgenomen en werd op grote schaal gebruikt in het Romeinse rijk. Het werd niet alleen gebruikt voor de productie van boeken (in rol- of rolvorm) maar ook voor correspondentie en juridische documenten. Plinius de Oudere gaf een verslag van de vervaardiging van papier uit papyrus. De vezellagen in de stengel van de plant werden verwijderd en een aantal van deze longitudinale stroken werden naast elkaar gelegd en vervolgens haaks gekruist met een andere set stroken. De twee lagen vormden een plaat, die vervolgens werd bevochtigd en geperst. Bij het drogen fungeerde het lijmachtige sap van de plant als een kleefstof en hechtte het de lagen aan elkaar. Het laken werd uiteindelijk gehamerd en gedroogd in de zon. Het aldus gevormde papier was zuiver wit van kleur en, indien goed gemaakt, was het vrij van vlekken, vlekken of andere defecten. Een aantal van deze vellen werd vervolgens met pasta samengevoegd om een rol te vormen, met gewoonlijk niet meer dan 20 vellen op een rol.
Papyrus werd gekweekt en gebruikt voor schrijfmateriaal door de Arabieren van Egypte tot op de dag van vandaag. toen de groeiende productie van papier uit andere plantaardige vezels in de 8e en 9e eeuw gt papyrus overbodig maakte. Tegen de 3e eeuw gt. Begon papyrus in Europa al te worden vervangen door het goedkopere perkament of perkament, maar het gebruik van papyrus voor boeken en documenten bleef sporadisch bestaan tot ongeveer de 12e eeuw.